Betyl

Świątynia boga El Gabala z betylem pośrodku. Rzymska moneta z III w.n.e.

Betyle – duże, pionowo ustawione kamienie, za pośrednictwem których oddawano cześć bóstwom w kulturze m.in. Sumerów, Babilończyków, Nabatejczyków i Fenicjan. Wyraz betyl ma pochodzenie semickie[1] i oznacza dom boga.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Janusz Danecki: Arabowie. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2001, s. 46. ISBN 83-06-02878-3.

Media użyte na tej stronie