Beverly Kinch
Data i miejsce urodzenia | 14 stycznia 1964 Ipswich | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost | 162 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
|
Beverly Kinch (ur. 14 stycznia 1964 w Ipswich[1]) – brytyjska lekkoatletka, sprinterka i specjalistka skoku w dal, medalistka mistrzostw Europy i halowa mistrzyni Europy, olimpijka. Na igrzyskach Wspólnoty Narodów reprezentowała Anglię, a na pozostałych imprezach międzynarodowych Wielką Brytanię.
Kariera sportowa
Zdobyła brązowy medal w skoku w dal na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1982 w Brisbane, przegrywając tylko z Shonel Ferguson z Bahamów i Robyn Strong z Australii[2]. Zajęła 4. miejsce w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1983 w Budapeszcie[3]. Zajęła 5. miejsce w skoku w dal na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach z wynikiem 6,93 m uzyskanym z nadmiernym wiatrem. Wcześniej w konkursie ustanowiła rekord Wspólnoty Brytyjskiej rezultatem 6,90 m[4]. Zwyciężyła w biegu na 100 metrów na uniwersjadzie w 1983 w Edmonton[5].
Zdobyła złoty medal w biegu na 60 metrów (przed Aneliją Nunewą z Bułgarii i Nelli Cooman z Holandii) na halowych mistrzostwach Europy w 1984 w Göteborgu, na halowych mistrzostwach Europy w 1986 w Madrycie zajęła 4. miejsce na tym dystansie, a na halowych mistrzostwach Europy w 1988 w Budapeszcie odpadła w półfinale tej konkurencji[6].
Wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu w sztafecie 4 × 100 metrów, która odpadła w półfinale[1]. Nie ukończyła biegu eliminacyjnego na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1990 w Glasgow[7]. Na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (sztafeta brytyjska biegła w składzie: Stephi Douglas, Kinch, Simmone Jacobs i Paula Thomas) i odpadła w półfinale biegu na 100 metrów[8]. Odpadła w półfinale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach świata w 1991 w Sewilli[9]. Na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio odpadła w ćwierćfinale biegu na 100 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów[10]. Odpadła w półfinale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach świata w 1993 w Toronto[11].
Zajęła 8. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadła w ćwierćfinale biegu na 100 metrów na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie[10]. Odpadła w półfinale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1996 w Sztokholmie[12] i na halowych mistrzostwach świata w 1997 w Paryżu[13].
Beverly Kinch była mistrzynią Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 100 metrów w 1993 oraz brązową medalistką na tym dystansie w 1988 i 1990[14]. W hali była mistrzynią w biegu na 60 metrów w 1983, 1984, 1986, 1987, 1990 i 1994, wicemistrzynią w tej konkurencji w 1988 i 1991 oraz brązową medalistką w 1996, a także mistrzynią w skoku w dal w 1982[15]. Była również mistrzynią UK Championships w biegu na 100 metrów w 1991 i 1993 oraz brązową medalistką w 1997, a w skoku w dal mistrzynią w 1982 i 1983, wicemistrzynią w 1988 oraz brązową medalistką w 1981[16].
Wynik Kinch w skoku w dal z mistrzostw świata w 1983 – 6,90 m – przetrwał jako rekord Wielkiej Brytanii do 2012, kiedy to poprawiła go Shara Proctor[17].
Rekordy życiowe
Rekordy życiowe Kinch[18][19]:
- bieg na 100 metrów – 11,29 s (6 lipca 1990, Edynburg)
- bieg na 200 metrów – 23,57 s (13 czerwca 1993, Londyn)
- bieg na 60 metrów (hala) – 7,13 s (23 lutego 1986, Madryt)
- skok w dal – 6,90 m (14 sierpnia 1983, Helsinki)
Przypisy
- ↑ a b Bev Kinch, olympedia.org [dostęp 2021-03-17] (ang.).
- ↑ Beverly Kinch, thecgf.com [dostęp 2021-03-17] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 476 [dostęp 2021-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook, World Athletics, s. 320 [dostęp 2021-03-17] (ang.).
- ↑ World Student Games (Universiade – Women), GBRAthletics [dostęp 2021-03-17] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 480, 490, 501 [dostęp 2021-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 512–513 [dostęp 2021-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 582, 585 [dostęp 2021-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook, IAAF, s. 118 [dostęp 2021-03-17] (ang.).
- ↑ a b IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook, World Athletics, s. 248, 365–366 [dostęp 2021-03-17] (ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook, IAAF, s. 118–119 [dostęp 2021-03-17] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 536 [dostęp 2021-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook, IAAF, s. 119 [dostęp 2021-03-17] (ang.).
- ↑ AAA Championships (Women), GBRAthletics [dostęp 2021-03-17] (ang.).
- ↑ AAA Indoor Championships (Women), GBRAthletics [dostęp 2021-03-17] (ang.).
- ↑ UK Championships, GBRAthletics [dostęp 2021-03-17] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 296. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.)
- ↑ Bev Kinch, The Power of 10 [dostęp 2021-03-17] (ang.).
- ↑ Beverly Kinch w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-03-17].
Linki zewnętrzne
- Beverly Kinch w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-03-17].
- Beverly Kinch, Track and Field Statistics [dostęp 2021-03-17] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.