Bezbożnik przy pracy

Bezbożnik przy pracy

Безбожник у станка

Numer 15 "Bezbożnika przy pracy" z 1929 z okładką ukazującą Jezusa Chrystusa wywożonego przez robotników z fabryki na taczce.
Częstotliwość	dziennik
Państwo	ZSRR
Organ prasowy	Związek Wojujących Bezbożników
Tematyka	antyklerykalna
Pierwszy numer	1923
Ostatni numer	1931

Bezbożnik przy pracy (ros. Безбожник у станка) – dziennik wydawany w latach dwudziestych XX wieku w Związku Radzieckim, zajmujący się tematyką antyreligijną, antyklerykalną oraz ateistyczną^[1].

Historia

Pismo ukazywało się codziennie od 1923 roku i było jednym z dwóch czasopism ateistycznych. Drugim był miesięcznik Bezbożnik. Oba pisma nie tylko występowały przeciw religii, ale wchodziły także w polemikę ze sobą. Bezbożnik przy pracy posługiwał się głównie ostrą karykaturą i satyrą, mając za zadanie uderzyć w religię: rozbić ją na kawałki, wytępić tę hołotę jak chwasty. Dziennik Bezbożnik przy pracy był przeciwieństwem miesięcznika Bezbożnik, który był jego łagodniejszą wersją i powoływał się na tezę Włodzimierza Lenina, że walkę z religią należy prowadzić w oparciu o podstawy naukowe, bez korzystania ze środków administracyjnych i bez obrażania zwykłych wiernych^[2].

Galeria

• 

  Okładka z 1929 ukazująca trzech bogów islamu, chrześcijaństwa i judaizmu niszczonych przez gospodarczy plan V-letni.

• 

  Numer pisma z 1929 nawołującego do abstynencji ukazującego Jezusa jako bimbrownika.

• 

  "Kapitalistyczna kultura" ukazująca symbole opresji wobec ludu pracującego: swastykę, jako symbol faszyzmu, znak $ dolara jako symbol wyzysku ekonomicznego oraz Biblię i krzyż – jako symbole chrześcijaństwa.

Przypisy

Bibliografia

• Tajna dyplomacja Watykanu. Papiestwo wobec komunizmu (1917-1991). Hansjakob Stehle. Warszawa: Real Press, 1993, s. 52. ISBN 83-85878-01-7.