Bezczaszkowce

Bezczaszkowce

Leptocardii
© Hans Hillewaert, CC BY-SA 4.0 Lancetnik
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Nadtyp	wtórouste
Typ	strunowce
Gromada	bezczaszkowce
Synonimy
Acrania Cephalochordata

Bezczaszkowce, strunogłowe (Leptocardii) – gromada niewielkich zwierząt przybrzeżnej strefy ciepłych mórz. Obejmuje 30^[1] gatunków zaliczanych do strunowców.

Cechy charakterystyczne

• długość ciała 6–8 cm
• bocznie spłaszczone
• wydłużony, lancetowaty, ostro zakończony kształt
• występują zagrzebane w dnie ciepłych mórz o dużym zasoleniu
• układ wydalniczy w postaci protonefrydiów zakończonych solenocytami
• organizmy te są filtratorami
• ruch rzęsek napędza pokarm
• w gardzielach występują liczne przegrody i szpary
• 180 par szpar szkrzelowych które są wzmocnione włókienkami kolagenowymi
• na dnie gardzieli znajduje się endostyl wydzielający śluz, który zlepia pokarm w „sznur pokarmowy” który dzięki ruchowi rzęsek przemieszcza się do jelita
• trawienie na zasadzie fagocytozy
• występuje uchyłek wątroby (będący homologiem wątroby) do niego trafia żyła wątrobowa
• krążenie wrotne
• niestrawione resztki wydalane są przez odbyt znajdujący się po lewej stronie ciała
• woda wydostaje się przez szpary do otworu odpływowego
• bezpośrednia wymiana gazowa
• gardziel wyścielona nabłonkiem orzęsionym, szpary uchodzą do jamy okołoskrzelowej.

Najbardziej znanym przedstawicielem bezczaszkowców jest lancetnik.

Najstarsze bezczaszkowce, a zarazem strunowce, to Cathaymyrus oraz młodsza o 10 mln lat pikaia.

Systematyka

• Rodzina Branchiostomatidae^[2]
  • Rodzaj Asymmetron (2 gat.)
  • Rodzaj Branchiostoma (23 gat.)
  • Rodzaj Epigonichthys (5 gat.)

Zobacz też

• Schemat budowy anatomicznej lancetnika

Przypisy