Bezpieczeństwo czynne pojazdu
 | Ten artykuł od 2013-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Bezpieczeństwo czynne (aktywne) – zespół czynników wpływających na zmniejszenie prawdopodobieństwa kolizji lub wypadku drogowego. Zalicza się do nich zespół poniższych cech pojazdu.
- Konstrukcja pojazdu zapewniająca widoczność z pojazdu (oświetlenie, okna, lusterka, wycieraczki) jak i samego pojazdu (kolor, oświetlenie), jak również zapewniająca ergonomię (dzięki której kierowca nie musiałby „odrywać” wzroku od drogi i rąk od kierownicy) oraz posiadająca właściwości aerodynamiczne zapewniające stateczność i docisk pojazdu do nawierzchni (np. w samochodach sportowych spojler).
- Układ hamulcowy wraz z układami wspomagającymi, korektorami siły hamowania jak również systemami kontroli trakcji pojazdu jak: ABS, AFU, ASR, CDS czy EBD, najczęściej włączone w skład ESP.
- Układy kierowniczy[1], zawieszenia [2] oraz ogumienia[3]: zapewniające kierowalność, odpowiednią współpracę kół pojazdu z drogą oraz przyczepność do podłoża.
Oprócz cech konstrukcyjnych na bezpieczeństwo wpływa również stan techniczny wyżej wymienionych elementów. Z tego względu podlegają one obowiązkowej, okresowej diagnostyce technicznej na stacji kontroli pojazdów.
Do czynników zwiększających bezpieczeństwo zalicza się również „zapas” mocy silnika umożliwiający przyspieszenie w razie zagrożenia.
Do czynników mających wpływ na bezpieczeństwo czynne zaliczany bywa również kierowca – jego umiejętności, stan psychiczny i fizyczny.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Seweryn Orzełowski, Budowa podwozi i nadwozi samochodowych, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Wydanie osiemnaste, 2010r., ISBN 978-83-02-08785-1,
- Jerzy Wicher, Bezpieczeństwo samochodów i ruchu drogowego, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Wydanie pierwsze, 2002r., ISBN 83-206-1461-9