Biała Waka

Biała Waka
Baltoji Vokė
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Litwa

Okręg

Vilnius County flag.svg wileński

Burmistrz

Henryk Baranowicz

Powierzchnia

3,64 km²

Populacja (2005)
• liczba ludności


1 075

Nr kierunkowy

380

Kod pocztowy

LT-17035

Położenie na mapie rejonu solecznickiego
Mapa konturowa rejonu solecznickiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Biała Waka”
Położenie na mapie Litwy
Ziemia54°27′30″N 25°07′20″E/54,458333 25,122222
Portal Litwa, Łotwa i Estonia

Biała Waka (lit. Baltoji Vokė) – miasto na Litwie, położone nad rzeką Waką, po południowej stronie Gór Ponarskich, 30 km od Solecznik i 11 km od Wilna. Administracyjnie należy do rejonu solecznickiego w okręgu wileńskim.

W czasie II wojny światowej, podczas okupacji hitlerowskiej, znajdował się tutaj obóz pracy, gdzie wydobywano torf. Przywożono tu Żydów z wileńskiego getta[1].

Biała Waka, nazywana początkowo Nowe Żegaryno (Naujoji Žagarinė), powstała w 1950 roku, koło wsi Żegaryno, kiedy w okolicy podjęto eksploatację olbrzymich złóż torfu, obecnie jego wydobycie znacznie zmalało.

W Białej Wace, większość narodowościową (62%) stanowią Polacy, 19% białowaczan zadeklarowało przynależność do narodowości litewskiej, 12% rosyjskiej, 3% białoruskiej.

Powierzchnia miasta to 3,64 km².

W mieście działają dwie szkoły średnie (polska im. Elizy Orzeszkowej i litewska Šilo), dom kultury, muzeum. Muzeum ma w swoich zbiorach ponad 1000 eksponatów z XIX i XX wieku.

Na północ od miasteczka leży płytkie jezioro Popis o powierzchni 210 ha. Występuje tu aż 274 gatunków roślin, kilka gatunków wpisanych jest do litewskiej Czerwonej Księgi (m.in. grzybień biały i kłosówka miękka). Na Jeziorze Popis i stawach białowackich występuje ponad 200 gatunków ptaków, w tym 17 gatunków ptaków drapieżnych.

Jezioro Popis połączone jest kanałem z Mereczanką.

Związani z miastem

  • Anicet Brodawski - wieloletni dyrektor Wileńskiego Agrozootechnikum (obecnie Wileńska Wyższa Szkoła Rolnicza w Białej Wace).
  • Aleksander Rymaszewski – zmarły w 1934 w wieku 115 w Białej Wace najstarszy wówczas mieszkaniec Wileńszczyzny, przez wiele lat pracował jako lokaj u książąt Radziwiłłów[2][3][4]

Przypisy

  1. ↑ Muzeum Historii Żydów Polskich
  2. ↑ Drobne wiadomości. Zgon 115-letniego starca. „Gazeta Kościerska”. Nr 105, s. 3, 4 września 1934. 
  3. ↑ Z całej polski. Zmarł najstarszy człowiek na Wileńszczyźnie. „Siewca Prawdy”. Nr 37, s. 14, 9 września 1934. 
  4. ↑ Iskierki. Sprawy polskie. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 11, s. 344, 1934. 

Bibliografia

  • Mieczysław Machulak, W stronę Solecznik, wyd. Apla, Krosno 2005 r.

Linki zewnętrzne

Rejon solecznicki
Miasta
Miasteczka
Gminy

Herb rejonu

Media użyte na tej stronie