Białogon

Białogon

Dzielnica Kielc
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Miasto	Kielce
W granicach Kielc	1966
SIMC	0945960
Położenie na mapie Kielc Białogon
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Białogon
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Białogon
50°51′13″N 20°33′06″E/50,853611 20,551667
Portal Polska

Dzielnice i osiedla Kielc, Białogon ma na mapie nr 33

Białogon – część^[1][2] Kielc, jej początki sięgają pierwszej połowy XVII w., kiedy zaczęła istnieć jako osada przemysłowa. Położona jest na obrzeżach miasta, w pobliżu drogi wojewódzkiej nr 762. Posiada własną stację kolejową, na której zatrzymują się jedynie pociągi osobowe. Przy ulicy Fabrycznej, naprzeciw Skweru Brzezinki oraz Arboretum im. Władysława Dzikowskiego, znajduje się zabytkowy drewniany, kryty gontem, kościółek Przemienienia Pańskiego. Nieopodal, przy ulicy Pańskiej 1A znajduje się Dom Harcerza im. Natalii Machałowej. Przy ulicy Kolonia 9 znajduje się nowy kościół. Przy ulicy Górników Staszicowskich mieści się Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 8 w Kielcach, od 2009 roku noszący imię Natalii Machałowej^[3].

Przez Białogon przechodzi czerwony szlak turystyczny z Chęcin do Kielc.

Historia

Nazwa Białogon jest po raz pierwszy wzmiankowana w dokumentach z roku 1601 i ma związek z tutejszą kulturą rolniczą. Stanowi ona złożenie przymiotnika biały (określającego kolor wapiennego podłoża) oraz rzeczownika gon, oznaczającego prawdopodobnie przeganianie bydła^[4].

Inną wersję pochodzenia tej nazwy przedstawia następująca legenda. Podróżni wędrujący z różnych zakątków kraju i świata często przystawali u brzegów rzeki Bobrzy, przemierzając biegnący tędy szlak kupiecki. Podczas tych postojów, często widywano dziwne białe ogony, nie wiedząc, że to słońce odbijające się w sierści żyjących w rzece bobrów czyni ich ogony białymi, więc okrzyknięto to miejsce jako słynące z białych ogonów. Powstałą tu wkrótce osadę nazwano Białymi Ogonami, następnie Białogonami, aż wreszcie przybrała obecną formę – Białogon.

Białogon zaczął istnieć jako osada przemysłowa w pierwszej połowie XVII wieku, wraz ze wzniesieniem tu huty miedzi i ołowiu przez Franciszka i Piotra Konieckickich. W latach 1814–1817, z inicjatywy Stanisława Staszica wybudowano hutę „Aleksandra”, w której pozyskiwano miedź, bito srebrne monety, oraz produkowano wyroby ogólnego użytku. Po wyczerpaniu w okolicy rud miedzi i ołowiu, zakład przebudowano na odlewnię żeliwa. W trakcie powstania listopadowego powstawały tu m.in. lufy armatnie, pociski artyleryjskie oraz karabiny.

W drugiej połowie XIX w. fabryka rozpoczęła produkcję maszyn rolniczych. Projekt osiedla wzorowano na tzw. „Róży Wersalskiej”, a końcowy układ stanowi pięć promieniście rozłożonych ulic, wychodzących spod bramy zakładu. Rozplanowanie to, powstałe w 1817 roku, uznano za zabytkowe. Po gruntownej przebudowie oraz rozbudowie zakład został zamieniony, w 1966 roku, w „Kielecką Fabrykę Pomp – Białogon”, która prowadzi produkcję do dnia dzisiejszego. W latach 1954-1965 wieś należała i była siedzibą władz gromady Białogon, po jej zniesieniu Białogon został włączony do Kielc 1 stycznia 1966 roku^[5].

Urodził się tu Józef Piotr Brzeziński (1862–1939) – polski biolog i ogrodnik, wykładowca i profesor (od 1913) Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Zabytki

Kościół pw. Przemienienia Pańskiego

• Drewniany, kryty gontem, kościółek Przemienienia Pańskiego, wybudowany w latach 1917–1918^[6], wraz z ogrodzeniem i dzwonnicą, w stylu podhalańskim. Został zaprojektowany przez Mateusza Galasa, a jego architektura nawiązuje do modnego wówczas stylu zakopiańskiego. W 1993 r. kościół wraz z drewnianą dzwonnicą i drewnianym ogrodzeniem z bramką, jako zespół, został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.401/1-3 z 14.04.1993)^[7].

• Zespół fabryczny dawnych Zakładów Białogońskich wraz z osiedlem przemysłowym (nr rej.: A.402 z 1.12.1956 i z 15.02.1967)^[7]:
  • hala odlewni z lat 1814–1820,
  • hala odlewni mosiądzu z lat 1814–1820,
  • hala kotlarni i modelarni z lat 1814–1820,
  • dawna szkoła, obecnie sklep, z 1824 r.,
  • domy mieszkalne, ul. Fabryczna 2–4, 14, 16, 18, 20, ul. Pańska 2, 4, 6, z lat 1824–1837.

Warunki przyrodnicze

Na Białogonie znajduje się miejsce, gdzie rzeki Silnica i Sufraganiec wpadają do Bobrzy. Do połowy lat 90. XX wieku istniał tzw. Staw Białogoński. Pod koniec lat 80. na skutek zaniedbania regulacji stawideł, nadmiar wody spowodował przerwanie grobli^[6]. Obecnie na jego miejscu są torfowiska. W głębi lasu znajduje się rezerwat przyrody Biesak-Białogon, najmniej znany i najtrudniej dostępny kielecki kamieniołom.

Z podziemnych źródeł białogońskich czerpana jest woda do miejskich wodociągów.

Komunikacja

Dojazd autobusami linii : 1, 19, 27, 28, 29, 31 i 111.

Znaczenie ekonomiczne

Kielecka Fabryka Pomp „Białogon”

Na Białogonie, na końcu ulicy Fabrycznej, z siedzibą przy ul. Druckiego-Lubeckiego 1, znalazła Kielecka Fabryka Pomp, swojego czasu jeden z ważniejszych zakładów pracy. Również przy ulicy Fabrycznej znajduje się obecnie także firma Formaster S.A., producent przepływowych ogrzewaczy i systemów filtracyjnych.

Do momentu ogłoszenia bankructwa w 2004 mieściło się tu również przedsiębiorstwo PiA-Piasecki, zajmujące się produkcją urządzeń armaturyjnych. Obecnie na Białogonie, przy Alei Górników Staszicowskich, mieści się Sala Królestwa pięciu kieleckich zborów Świadków Jehowy^[8].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Białogon, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 126 .
• Dom Harcerza im. Natalii Machałowej