Białokozy

Białokozy

Белакозы
Белокозы

Państwo	Białoruś
Obwód	grodzieński
Rejon	brzostowicki
Sielsowiet	Koniuchy
Populacja (2009) • liczba ludności	3[1]
Nr kierunkowy	1511
Kod pocztowy	231781
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego Białokozy
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Białokozy
53°19′21″N 23°48′20″E/53,322500 23,805556
Portal Białoruś

Białokozy (biał. Белакозы; ros. Белокозы) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie brzostowickim, w sielsowiecie Koniuchy.

Dawniej okolica szlachecka. W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego, w guberni grodzieńskiej, w powiecie grodzieńskim^[2].

W latach 1921–1939 leżała w Polsce, w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim, w gminie Krynka.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 46 osób, 43 były wyznania rzymskokatolickiego a 3 prawosławnego. Jednocześnie 43 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 3 inną. Były tu 4 budynki mieszkalne^[3].

Miejscowość należała do parafii prawosławnej i rzymskokatolickiej w Krynkach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Krynkach i Okręgowy w Grodnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Krynkach^[4].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. 4 grudnia 1939 włączona do nowo utworzonego obwodu białostockiego. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. 22 lipca 1941 r. włączona w skład okręgu białostockiego III Rzeszy. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do obwodu grodzieńskiego Białoruskiej SRR.

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

Przypisy

Bibliografia

• Witold Sienkiewicz, Elżbieta Olczak: Dzieje Polski. Atlas ilustrowany. Warszawa: Demart SA, 2007. ISBN 978-83-7427-363-3.

Linki zewnętrzne

• Białokozy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 127 .
• Białokozy na mapie WIG