Białorzytka pstra

Białorzytka pstra
	Oenanthe pleschanka
	(Lepechin, 1770)
	; Samiec
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	muchołówkowate
Podrodzina	kląskawki
Rodzaj	Oenanthe
Gatunek	białorzytka pstra
Synonimy
	Motacilla pleschanka Lepechin, 1770; Motacilla leucomela Pallas, 1770; Oenanthe leucomela Pallas, 1770;
	Motacilla pleschanka Lepechin, 1770; Motacilla leucomela Pallas, 1770; Oenanthe leucomela Pallas, 1770;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; w sezonie lęgowym zimowiska

Białorzytka pstra (Oenanthe pleschanka) – gatunek małego ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae).

Systematyka

Gatunek został naukowo opisany w 1770 roku przez Iwana Lepiochina w 14. tomie Novi commentarii Academiae Scientiarum Imperialis Petropolitanae. Autor nadał mu nazwę Motacilla pleschanka^[3]. W tym samym tomie Peter Simon Pallas opisał gatunek, który nazwał Motacilla leucomela^[4]; jak się później okazało, jego opis również dotyczył białorzytki pstrej^[5]. Nazwa nadana przez Lepiochina ma jednak priorytet^[6], a nadana przez Pallasa jest traktowana jako synonim^[5]. Obecnie gatunek jest umieszczany w rodzaju Oenanthe^[7]^[8]. Nie wyróżnia się podgatunków^[6]^[8].

Występowanie

Zasięg występowania

Występuje od południowo-wschodniej Europy (północno-wschodnia Bułgaria, wschodnia Rumunia i południowa Mołdawia), z przerwami w zasięgu dalej na wschód po południowy Ural, Mongolię, Zabajkale, środkowy i zachodni Afganistan, północny Pakistan, północno-zachodnie Himalaje i północno-wschodnie Chiny. Zimuje w północno-wschodniej i wschodniej Afryce oraz w południowo-zachodniej części Półwyspu Arabskiego^[9].

Do Polski zalatuje wyjątkowo (5 stwierdzeń do 2017, ostatnie w 2011^[10]).

Biotop

Żyje na zboczach wzgórz i terenach poprzecinanych jarami i wąwozami.

Morfologia

Wygląd zewnętrzny

We wszystkich szatach dziób i nogi są czarno ubarwione. Samce w szacie spoczynkowej mają jasne brzegi piór.

Rozmiar: długość ciała 14,5–16 cm^[9]
Masa ciała: 16–22 g^[9]

Status i ochrona

IUCN uznaje białorzytkę pstrą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji wstępnie szacuje się na 400 000 – 2 499 999 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny^[2].

Na terenie Polski białorzytka pstra podlega ścisłej ochronie gatunkowej^[11].

Zobacz też

ptaki Polski

Przypisy

↑ Oenanthe pleschanka, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ ^a ^b Oenanthe pleschanka, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
↑ I. Lepechin: Descriptio quorundam animalium. W: Novi commentarii Academiae Scientiarum Imperialis Petropolitanae. T. 14(1). St. Petersburg: 1770, s. 503–504, pl.14 fig.2. (łac.).
↑ P.S. Pallas: Descriptiones quadrupedum et avium. W: Novi commentarii Academiae Scientiarum Imperialis Petropolitanae. T. 14(1). St. Petersburg: 1770, s. 584–586, pl.22 fig.3. (łac.).
↑ ^a ^b Oenanthe pleschanka (Lepechin, 1770). [w:] National Inventory of Natural Heritage [on-line]. Muséum national d’Histoire naturelle. [dostęp 2021-02-03]. (ang. • fr.).
↑ ^a ^b Pied Wheatear (Oenanthe pleschanka). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Saxicolinae Vigors, 1825 - kląskawki (wersja: 2019-10-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-03].
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Chats, Old World flycatchers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-03]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Collar, N.: Pied Wheatear (Oenanthe pleschanka). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-09-12].
↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 28. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2011. „Ornis Polonica”. 53, s. 105–140, 2012.
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183)

Bibliografia

Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Godfellow: Ptaki Europy: przewodnik. Warszawa: Świat Książki, 2007.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Oenanthe pleschanka, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[iucn-2] Oenanthe pleschanka, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).

[oryg1-3] I. Lepechin: Descriptio quorundam animalium. W: Novi commentarii Academiae Scientiarum Imperialis Petropolitanae. T. 14(1). St. Petersburg: 1770, s. 503–504, pl.14 fig.2. (łac.).

[oryg2-4] P.S. Pallas: Descriptiones quadrupedum et avium. W: Novi commentarii Academiae Scientiarum Imperialis Petropolitanae. T. 14(1). St. Petersburg: 1770, s. 584–586, pl.22 fig.3. (łac.).

[inpn-5] Oenanthe pleschanka (Lepechin, 1770). [w:] National Inventory of Natural Heritage [on-line]. Muséum national d’Histoire naturelle. [dostęp 2021-02-03]. (ang. • fr.).

[ibc-6] Pied Wheatear (Oenanthe pleschanka). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).

[mk-7] Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Saxicolinae Vigors, 1825 - kląskawki (wersja: 2019-10-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-03].

[ioc-8] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Chats, Old World flycatchers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-03]. (ang.).

[hbwa-9] Collar, N.: Pied Wheatear (Oenanthe pleschanka). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-09-12].

[kf2011-10] Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 28. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2011. „Ornis Polonica”. 53, s. 105–140, 2012.

[rozp-11] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne