Białoskrzydł

Herb Białoskrzydł

Białoskrzydłpolski herb szlachecki z nobilitacji. Nazwa herbu jest stylizowana na staropolską, co było częstą praktyką w przypadku herbów nadawanych w epoce Stanisława Augusta Poniatowskiego[1].

Opis herbu

W polu czerwonym z muru srebrnego o pięciu rzędach - pół gryfa srebrnego w prawo, z dziobem i szponami złotymi.

W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

Labry czerwone podbite srebrem.

Historia herbu

Nadany wraz ze szlachectwem w 1791 r. podporucznikowi Janowi Antony[2].

Herbowni

Antony.

Bibliografia

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9. str. 21
  2. Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: DiG, 2001. ISBN 83-7181-173-X. str. 15

Media użyte na tej stronie

Herb Szablon.svg
Autor: Zirguezi, Licencja: CC0
Generic Coat of arm
Białoskrzydł POL COA.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY-SA 4.0