Białoskrzydł
Białoskrzydł – polski herb szlachecki z nobilitacji. Nazwa herbu jest stylizowana na staropolską, co było częstą praktyką w przypadku herbów nadawanych w epoce Stanisława Augusta Poniatowskiego[1].
Opis herbu
W polu czerwonym z muru srebrnego o pięciu rzędach - pół gryfa srebrnego w prawo, z dziobem i szponami złotymi.
W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.
Labry czerwone podbite srebrem.
Historia herbu
Nadany wraz ze szlachectwem w 1791 r. podporucznikowi Janowi Antony[2].
Herbowni
Antony.
Bibliografia
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne
- Herb Białoskrzydł z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Przypisy
- ↑ Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9. str. 21
- ↑ Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: DiG, 2001. ISBN 83-7181-173-X. str. 15
| |||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
