Białowąs

Białowąs

osada
widok wsi
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	szczecinecki
Gmina	Barwice
Liczba ludności (2006)	400
Strefa numeracyjna	94
Tablice rejestracyjne	ZSZ
SIMC	0302209
Położenie na mapie gminy Barwice Białowąs
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Białowąs
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Białowąs
Położenie na mapie powiatu szczecineckiego Białowąs
53°49′03,216″N 16°16′53,436″E/53,817560 16,281510

Białowąs – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Barwice.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.

Pierwsze wzmianki w kronikach o tej miejscowości pojawiają się już w średniowieczu. Dawne lenno rodów von Vodig oraz von Glasenapp. Ostatnim właścicielem majątku rycerskiego Balfanz (dawna, germańska nazwa Białowąsu) był Friedrich Wilhelm Graf von Rittberg. Twórcą obecnego układu przestrzennego zespołu pałacowo-parkowego był R. Haase. Do niego też należał majątek w okresie budowy pałacu wraz z zabudowaniami gospodarczymi.

Godne polecenia miejsca w miejscowości Białowąs:

• Pałac neogotycki z II poł. XIX w. na planie prostokąta z dwoma skrzydłami po bokach.
  

  Pałac w Białowąsie
  Widoczne: taras, ostrołukowe okna oraz lizeny. Wnętrze eklektyczne, z witrażami herbowymi von Rittbergów i salą myśliwską. Powierzchnia użytkowa 2270m².
• Park krajobrazowy, przypałacowy, założony w I poł. XIX w.
• Unikatowe gatunki drzew: orzech czarny, cyprysiki, choina siebolda. W tym drzewa – pomniki przyrody: buk zwyczajny odm. czerwonolistna o obw. 325 cm (180 lat), dąb szypułkowy o obw. 805 cm (ok. 500 lat), daglezja zielona o obw. 330 cm;
• Szachulcowy kościół pw. bł. Teresy Ledóchowskiej z 1689 r., fundacji Kazimierza von Glasenapp. W krypcie pod kościołem znajdują się rzeźbione barokowe trumny z lat 1647-1710 ze zwłokami członków rodziny Glasenappów. Wokół lipy drobnolistne o obw. od 300 cm do 410 cm (7 sztuk) oraz dęby szypułkowe: 420 cm i 450 cm.

Bibliografia

• Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0
• PawełP. Zarzyński PawełP., RobertR. Tomusiak RobertR., KrzysztofK. Borkowski KrzysztofK., Drzewa Polski, Warszawa: PWN, 2016, ISBN 978-83-01-18438-4, ISBN 978-83-63895-68-6, OCLC 934696860 .