Biały Grzebień

Biały Grzebień
Biały Grzebień wśród podpisanych obiektów
Państwo	Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	1944 m n.p.m.
Położenie na mapie Tatr Biały Grzebień
49°13′27,8″N 20°12′44,3″E/49,224389 20,212306

Biały Grzebień (słow. Biely hrebeň^[1]) – środkowy odcinek Koperszadzkiej Grani, północno-wschodniej grani Jagnięcego Szczytu w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w grani głównej Tatr. Znajduje się na wysokości 1944^[2] lub 1956^[3] m. Od Białej Czuby na południowym zachodzie oddziela go Pośrednia Biała Przełączka, natomiast od Białej Kopy na północnym wschodzie jest oddzielony Niżnią Białą Przełączką. Biały Grzebień zbudowany jest z kilku niepozornych turni^[4].

Stoki północno-zachodnie opadają z Białego Grzebienia do Jagnięcego Kotła w Dolinie Skoruszowej i są trawiasto-skaliste z urwistymi fragmentami. Wyróżnia się w tych partiach dwa duże żleby. Stoki południowo-wschodnie zbiegają zaś do Doliny Białych Stawów i są strome – najbardziej po lewej stronie, łączącej się ze stokami Białej Czuby^[4].

Na Biały Grzebień, podobnie jak na inne obiekty w Koperszadzkiej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na grzbiet z Niżniej Białej Przełączki^[4].

Pierwsze pewne wejścia:

• letnie – Kazimierz Bizański, Janusz Chmielowski, Witold Chmielowski, Adam Lewicki, przewodnicy Klemens Bachleda, Jakub Bachleda Jarząbek, Jan Bachleda Tajber i Wojciech Brzega, 23 września 1901 r.,
• zimowe – Klara Hensch, Valentin Hajts i Gábor Seide, 15 lutego 1926 r.

Być może już wiele wcześniej granią przez Biały Grzebień schodzili 9 sierpnia 1793 r. z Jagnięcego Szczytu Robert Townson i przewodnik Hans Gross^[4].

Przypisy