Biały Murzyn

Biały Murzyn
Ilustracja
Jerzy Pichelski, odtwórca głównej roli, Antoniego Sikorskiego
Gatunekmelodramat
Rok produkcji1939
Data premiery18 marca 1939
Kraj produkcjiPolska
Językpolski
Czas trwania85 min
ReżyseriaLeonard Buczkowski
ScenariuszTadeusz Dołęga-Mostowicz
Główne roleJerzy Pichelski
Tamara Wiszniewska
Barbara Orwid
MuzykaTadeusz Górzyński
ZdjęciaJakub Joniłowicz
ScenografiaJacek Weinreich
ProdukcjaP. W. F.
DystrybucjaPolonia-Film

Biały Murzyn – polski melodramat z 1939 roku, na podstawie pozytywistycznej powieści o awansie społecznym Michała Bałuckiego z 1875 roku, pod tym samym tytułem[1].

Fabuła

Antoni Sikorski, student medycyny, przyjeżdża na wakacje do ojcowskiej chłopskiej chaty. W lesie przypadkiem ratuje hrabiankę Jadwigę Lipską, która zraniła się w nogę. Kobieta nie okazuje żadnej wdzięczności, traktuje go arogancko i z wyższością, mimo to Antoni jest urzeczony jej urodą i zakochuje się w dziedziczce. Kiedy dowiaduje się, że jest zaręczona z Zygmuntem Karskim popada w apatię. Jadwiga jest zakochana z wzajemnością w narzeczonym, dlatego, gdy Zygmunt umiera w wyniku ran odniesionych w wypadku samochodowym, próbuje się zabić. Po raz kolejny Antoni ratuje ją w ostatnie chwili.

Aby bronić honoru rodziny hrabia Lipski postanawia wydać córkę za Antoniego, a po przyjściu na świat dziecka opłacić rozwód. Początkowo Antoni odmawia, jednak gdy Jadwiga próbuje popełnić samobójstwo godzi się na małżeństwo. Kobieta traktuje go z pogardą i próbuje upokorzyć, dlatego po ślubie nie tylko nie godzi się na przyjęcie pieniędzy od hrabiego za wyświadczenie przysługi rodzinie Lipskich, ale też oświadcza, że zrobił to z bezinteresownej miłości do Jadwigi i zapowiada, że nie zgodzi się na rozwód, dopóki hrabianka nie zrozumie, jak bardzo go skrzywdziła.

Antoni wyjeżdża, uzyskuje dyplom doktora, poświęca się karierze naukowej i badaniom mającym na celu leczyć sparaliżowane dzieci. Robi to wszystko mając nadzieję, że kiedyś uda mu się zdobyć serce żony. Ciężko pracuje i osiąga kolejne sukcesy. W jego pracy wspiera go zakochana w nim asystentka Janka. O jego względy zabiega także Ludwika, żona profesora Sewickiego. Zaślepiona kobieta narzuca się Antoniemu i gdy profesor zastaje ich w dwuznacznej sytuacji wybucha skandal, w wyniku którego młody doktor traci posadę. Janka podsłuchuje rozmowę Ludwiki z Antonim i dowiaduje się, że Sikorski kocha tylko żonę. Spotyka się z żoną profesora i nakłania ją aby wyznała prawdę mężowi. Profesor przebacza żonie i pragnie przyjąć z powrotem do pracy cennego naukowca, którego darzy szacunkiem i przyjaźnią. Urażony Antoni odmawia i tygodniami nie rusza się z mieszkania. Dopiera Jance udaje się dotrzeć do niego i wyrwać z marazmu przekonując jak bardzo jego praca potrzebna jest chorym dzieciom. Sikorski godzi się objąć posadę lekarza w szpitalu uzdrowiskowym pod warunkiem, że Janka zostanie jego asystentką.

W wieczór sylwestrowy do jego szpitala trafia sparaliżowane dziecko w stanie krytycznym. Okazuje się, że to synek Jadwigi. Tylko dzięki doświadczeniu i eksperymentalnym badaniom Antoniego udaje się uratować chłopca. Jadwiga w końcu dostrzega jak bardzo była niesprawiedliwa dla męża i prosi o przebaczenie. Tym razem to ona nie chce rozwodu, pragnąc rozpocząć z nim wspólne życie. Janka nie chcąc stawać na drodze do szczęścia człowieka, którego kocha czystą i bezinteresowną miłością wyjeżdża.

Główne role

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Biały murzyn. Stowarzyszenie Filmowców Polskich. [dostęp 2018-03-15].

Media użyte na tej stronie

Barbara Orwid.jpg
Barbara Orwid (1909-1998) – polska przedwojenna aktorka filmowa.
Film nr 21 - Jerzy Pichelski - 1947-07-01 - tył.JPG
Tylna okładka czasopisma Film Nr. 21 z Jerzym Pichelskim
Leonard Buczkowski.JPG
Kręcenie filmu fabularnego Zakazane Piosenki, nakręconego w 1946 roku w zburzonej Warszawie. Reżyser Leonard Buczkowski.
Tadeusz Dołęga-Mostowicz Polish writer.jpg
Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Polish writer (died 1939)