Biały krzyż (broń chemiczna)

Biały krzyż (niem. Weißkreuz, Weißkreuzkampfstoff) – oznaczenie łzawiących bojowych środków trujących stosowanych przez Niemcy w okresie I wojny światowej. Nazwa wzięła się od symbolu białego krzyża malowanego na pociskach chemicznych wypełnionych środkami działającymi drażniąco na oczy i błony śluzowe[1]. Znakowanie to nie było jednak konsekwentne i ostatecznie nie wszystkie pociski z lakrymatorami były w taki sposób oznaczane[2]. W czasie wojny Niemcy wyprodukowały łącznie około 1 000 000 pocisków wszystkich kalibrów ze środkami łzawiącymi[3].

Biały krzyż mógł zawierać jeden lub więcej z następujących związków: bromek benzylu, bromek ksylilu, bromoaceton, bromometyloetyloketon, bromooctan etylu, chloroacetofenon, chloroaceton, cyjanek bromobenzylu[1][2][4][5].

Przypisy

  1. a b Chemical Weapons Introduced in World War I with their Code Names, CBWInfo [dostęp 2011-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2014-01-13] (ang.).
  2. a b Benjamin C. Garrett, John Hart, Historical Dictionary of Nuclear, Biological, and Chemical Warfare, Historical Dictionaries of War, Revolution, and Civil Unrest, nr 33, Lanham: Scarecrow Press, 2007, s. 230, ISBN 978-0-8108-5484-0 (ang.).
  3. Bronisław Sypniewski, Napady lotnicze i ich skutki, [w:] Vademecum obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej ludności cywilnej, wyd. 2, Warszawa: Zakład Ubezpieczeń na Wypadek Choroby, 1936, s. 31, OCLC 14748313.
  4. Chemical Warfare Agents. Toxicology and Treatment, Timothy C. Marrs (red.), Robert L. Maynard (red.), Frederick R. Sidell (red.), wyd. 2, John Wiley & Sons, 2007, s. 707, ISBN 978-0-470-01359-5 (ang.).
  5. Corey J. Hilmas, Jeffery K. Smart, Benjamin A. Hill, History of Chemical Warfare, [w:] Medical Aspects of Chemical Warfare, Shirley D. Tuorinsky (red.), Falls Church–Washington: Office of the Surgeon General, U.S. Army–Borden Institute, Walter Reed Army Medical Center, 2008, s. 38–39, ISBN 978-0-16-081532-4, OCLC 460938576 [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).