Biały krzyż (broń chemiczna)
Biały krzyż (niem. Weißkreuz, Weißkreuzkampfstoff) – oznaczenie łzawiących bojowych środków trujących stosowanych przez Niemcy w okresie I wojny światowej. Nazwa wzięła się od symbolu białego krzyża malowanego na pociskach chemicznych wypełnionych środkami działającymi drażniąco na oczy i błony śluzowe[1]. Znakowanie to nie było jednak konsekwentne i ostatecznie nie wszystkie pociski z lakrymatorami były w taki sposób oznaczane[2]. W czasie wojny Niemcy wyprodukowały łącznie około 1 000 000 pocisków wszystkich kalibrów ze środkami łzawiącymi[3].
Biały krzyż mógł zawierać jeden lub więcej z następujących związków: bromek benzylu, bromek ksylilu, bromoaceton, bromometyloetyloketon, bromooctan etylu, chloroacetofenon, chloroaceton, cyjanek bromobenzylu[1][2][4][5].
Przypisy
- ↑ a b Chemical Weapons Introduced in World War I with their Code Names, CBWInfo [dostęp 2011-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2014-01-13] (ang.).
- ↑ a b Benjamin C. Garrett, John Hart, Historical Dictionary of Nuclear, Biological, and Chemical Warfare, Historical Dictionaries of War, Revolution, and Civil Unrest, nr 33, Lanham: Scarecrow Press, 2007, s. 230, ISBN 978-0-8108-5484-0 (ang.).
- ↑ Bronisław Sypniewski, Napady lotnicze i ich skutki, [w:] Vademecum obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej ludności cywilnej, wyd. 2, Warszawa: Zakład Ubezpieczeń na Wypadek Choroby, 1936, s. 31, OCLC 14748313.
- ↑ Chemical Warfare Agents. Toxicology and Treatment, Timothy C. Marrs (red.), Robert L. Maynard (red.), Frederick R. Sidell (red.), wyd. 2, John Wiley & Sons, 2007, s. 707, ISBN 978-0-470-01359-5 (ang.).
- ↑ Corey J. Hilmas, Jeffery K. Smart, Benjamin A. Hill, History of Chemical Warfare, [w:] Medical Aspects of Chemical Warfare, Shirley D. Tuorinsky (red.), Falls Church–Washington: Office of the Surgeon General, U.S. Army–Borden Institute, Walter Reed Army Medical Center, 2008, s. 38–39, ISBN 978-0-16-081532-4, OCLC 460938576 [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).