Biali ludzie (mitologia)

Biali ludzie, zimni ludzie, białe gnomy – demony słowiańskie z wierzeń ludowych na Mazurach, będące personifikacją chorób, przede wszystkim blednicy (bladaczki) lub malarii (zimnicy); spokrewnione z krasnoludkami i chobołdami.

Są to malutkie zwierzątka, wielkości mniej więcej łebka od szpilki, które całymi rotami przeciągają po lasach i przynoszą do zagród chorobę[1].

Zamieszkiwały przydrożne kałuże i wyżłobione koleiny, w uśpieniu czekając na swoje ofiary. Wdrapywały się na koła wozów. Stamtąd niepostrzeżenie wczepiały się w fałdy ubrań pasażerów. W nocy biali ludzie wchodzili przez usta i nos do brzucha[2].

Aby pozbyć się białych ludzi i wywołane przez nich choroby spożywano źdźbło starej miotły na kromce z masłem, pito napitki z okowity i suszonych oczu raka startych w moździerzu, chuchano w otwór wywiercony w drzewie i zatykano go kołkiem, mówiąc: zostań tam febro![2]

Przypisy

  1. Barbara i Adam Podgórscy: Wielka Księga Demonów Polskich. Leksykon i antologia demonologii ludowej. Katowice: Wydawnictwo KOS, 2005, s. 42. ISBN 83-89375-40-0.
  2. a b Paweł Zych, Witold Vargas: Bestiariusz słowiański. Rzecz o skrzatach, wodnikach i rusałkach. Olszanica: Wydawnictwo Bosz, 2014, s. 22–23. ISBN 978-83-7576-221-1.

Media użyte na tej stronie

Swiatowid3011.jpg
The Zbruch Idol (sometimes identified as Światowid) found in Ukraine propably represents four old Slavic deities and other symbolism