Bibiano Zapirain
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 2 grudnia 1919 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 grudnia 2000 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bibiano Zapirain (ur. 2 grudnia 1919 w Tomás Gomensoro, zm. 2 grudnia 2000 w Bogocie) – urugwajski piłkarz, napastnik.
Urodzony w Tomás Gomensoro w piłkę zaczął grać w klubie Colón. Jako gracz tego klubu w 1937 roku występował w reprezentacji departamentu Artigas. W 1939 roku został graczem brazylijskiego klubu Grêmio Esportivo Bagé, a rok później grał już w barwach Club Nacional de Football. Razem z Nacionalem zdobył w 1940 i 1941 roku tytuł mistrza Urugwaju.
Jako piłkarz klubu Nacional wziął udział w turnieju Copa América 1942, gdzie Urugwaj zdobył tytuł mistrza Ameryki Południowej. Zapirain zagrał we wszystkich sześciu meczach – z Chile (zdobył bramkę), Ekwadorem (zdobył bramkę), Brazylią, Paragwajem, Peru i Argentyną (zdobył bramkę).
Zapirain w 1942 i 1943 roku zdobył razem z Nacionalem kolejne dwa mistrzostwa Urugwaju, a w 1944 i 1945 roku dwa razy z rzędu wicemistrzostwo Urugwaju.
Nadal jako gracz klubu Nacional wziął udział w turnieju Copa América 1945, gdzie Urugwaj zajął czwarte miejsce. Zapirain zagrał w czterech meczach – z Kolumbią (w 60 minucie zastąpił go Luis Ernesto Castro), Brazylią, Chile i Argentyną.
Rok później wziął udział w turnieju Copa América 1946, gdzie Urugwaj ponownie był czwarty. Zapirain zagrał w czterech meczach – z Chile, Brazylią, Boliwią (zagrał tylko w pierwszej połowie – po przerwie jego miejsce zajął Ramón Castro) i Argentyną.
W 1946 roku, po zakończonym turnieju kontynentalnym, wyemigrował do Włoch, by grać w drużynie klubu Inter Mediolan. Pierwszy raz barwy Interu przywdział w zremisowanym 1:1 meczu z Brescią[1]. W Interze do 1948 roku rozegrał 58 meczów, w których zdobył 18 bramek. W 1949 znów grał w Urugwaju, w klubie Nacional, z którym zdobył wicemistrzostwo, a w 1950 roku mistrzostwo Urugwaju. W 1951 roku Zapirain ponownie był wicemistrzem kraju, a w 1952 roku zdobył swój ostatni tytuł mistrza Urugwaju. Łącznie w klubie Nacional Zapirain zoregrał 190 meczów i zdobył 112 bramek.
W 1953 roku przeszedł do wenezuelskiego klubu Loyola, a później grał w kolumbijskich klubach Millonarios FC i Independiente Santa Fe.
Od 10 stycznia 1942 roku do 2 lutego 1946 roku rozegrał w reprezentacji Urugwaju 20 meczów i zdobył 4 bramki[2]. Zmarł 2 grudnia 2000 roku w Bogocie, stolicy Kolumbii.
Przypisy
- ↑ Inter Mediolan – FCInter.pl – Portal Kibiców Interu Mediolan – FcInter.pl, www.fcinter.pl [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Uruguay – Record International Players.
Bibliografia
- Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI: Copa America. Historia mistrzostw Ameryki Południowej 1910-1995, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, s. 66–68, 70–71, 76-77
Linki zewnętrzne
- Bibiano Zapirain -biografia (tenfieldigital.com). tenfieldigital.com.uy. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-08)].
- Urugwaj 1942 (terra.com). br.terra.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- Copa Lipton
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Attacking line of Club Nacional de Football that won five consecutive Uruguayan championships (1939-43, known as "The Quinquennium") and leadered by Atilio García.