Biblia warszawsko-praska
| Pełna nazwa | Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu |
|---|---|
| Inne nazwy | Biblia rodzinna |
| Skrót(y) | BWP, Br |
| Kanon | |
| Język | |
| Opublikowanie kompletnego przekładu | |
| Księgi deuterokanoniczne | Tobiasza, Judyty, 1 Machabejska, 2 Machabejska, Mądrości, Mądrość Syracha, Barucha |
| Tłumacz(e) | ks. bp prof. Kazimierz Romaniuk |
| Źródła przekładu | Stary Testament: Biblia Hebraica Stuttgartensia, Stuttgart 1977; Nowy Testament: Novum Testamentum graece, ed. K. Alanda, M. Black, C. Martini, B. Metzger, A. Wikgren, Stuttgart 1979. |
| Wydawca | |
| Przynależność religijna | |
| Księga Rodzaju 1, 1-3 | |
| Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. Ziemia była [na początku] bezładna i pusta: ciemności zalegały bezmiar przestrzeni i [tylko] Duch Boży unosił się nad wodami. Powiedział tedy Bóg: Niech się stanie światło! I stało się światło. | |
| Ewangelia Jana 3, 16 | |
| Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna jednorodzonego wydał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, lecz miał życie wieczne. | |
Biblia warszawsko-praska – tłumaczenie Biblii na współczesny język polski dokonane przez ks. bp. Kazimierza Romaniuka. Praca nad przekładem rozpoczęła się w 1961 i zajęła autorowi 35 lat. W 1976 ukazał się przekład Nowego Testamentu, a w 1997 całej Biblii.
Jest to trzeci od czasu przekładu Szymona Budnego kompletny przekład Biblii na język polski, wykonany w całości przez jedną osobę oraz pierwsze w polskiej historii wykonane przez jedną osobę, katolickie tłumaczenie z języków oryginalnych.
Opis przekładu
W latach 1961–1962 z inicjatywy ks. prof. Ryszarda Paciorkowskiego z ATK powstała pierwsza polska choć nieudana inicjatywa ekumenicznego przekładu Nowego Testamentu. Stronę katolicką reprezentowali ks. prof. Jan Stępień (późniejszy rektor ATK), ks. prof. Feliks Gryglewicz z KUL oraz ks. Kazimierz Romaniuk[1]. Spotykali się oni z grupą duchownych innych Kościołów chrześcijańskich[2]. Stronę protestancką reprezentowali wówczas dwaj luteranie: ks. Zygmunt Michelis i ks. Otton Krenz, a prawosławną ks. Jerzy Klinger z ChAT[3]. Jednak już po kilku spotkaniach roboczych inicjatywa upadła, głównie z powodu ingerencji ówczesnej służby bezpieczeństwa, która z podejrzliwością patrzyła na wszelki dialog międzykościelny[a], a także z powodu niespodziewanej śmierci ks. Ottona Krenza w roku 1962[1].
Podejmując pracę nad własnym tłumaczeniem Nowego Testamentu, ks. Kazimierz Romaniuk starał się jednak zachować choćby częściowo ekumeniczny charakter przekładu. Dlatego też w pierwszym wydaniu, które ukazało się w roku 1976 przypisy i wyjaśnienia zostały znacznie ograniczone. Był to ukłon w stronę niekatolików w owym czasie bardzo skrupulatnie przestrzegających zasady, by tekstu biblijnego nie opatrywać żadnymi wyjaśnieniami.
Pełny przekład Biblii ukazał się w roku 1997. Podstawowym założeniem tłumacza była daleko posunięta komunikatywność języka. Dlatego Biblia warszawsko-praska uznawana jest za dokonanie na pograniczu przekładu dynamicznego i parafrazy.
W 1985 ukazała się Synopsa polska czterech ewangelii oparta o tłumaczenie bp. Romaniuka.
Konkordancja do przekładu Nowego Testamentu ukazała się w dwóch tomach (A–O, P–Ż) w Warszawie w roku 1985 nakładem Akademii Teologii Katolickiej.
Zobacz też
Uwagi
- ↑ W „Przedmowie” do pierwszego wydania swojego przekładu NT ks. bp Romaniuk napisał, że „ekipa ekumeniczna” rozpadła się już w kilka miesięcy po jej powstaniu „z powodów, których nie ma tu potrzeby wymieniać” (Pismo Święte Nowego Testamentu. Opr. Ks. K. Romaniuk, Poznań 1978², s. 7). Ekipa ekumeniczna rozpadła się głównie ze względu na inwigilację służby bezpieczeństwa, której zadaniem było m.in. niedopuszczenie do jakiejkolwiek tego typu współpracy między Kościołami.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Strona Diecezji Warszawsko-Praskiej, na której udostępniono tekst Biblii warszawsko-praskiej
- Moduł Biblii na stronach projektu Sword. sword.chrzescijanie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-24)]. (Internet Archive)