Bibliometria
Bibliometria – nazwa stosowana od 1969 r., przez Alana Pritcharda i Roberta A. Faithorne’a zamiast wcześniejszej, nieścisłej nazwy bibliografia statystyczna. Ta nauka wywodzi się z badań naukometrycznych i jest zbiorem metod matematycznych oraz statystycznych używanych do badania komunikacji piśmienniczej[1].
Opiera się na analizie danych bibliograficznych publikacji, według poszczególnych cech: czasopisma, autora, hasła klasyfikacji tematycznej czy państwa[2].
Istnieje wiele ośrodków badań bibliometrycznych, w tym holenderskie Centre for Science and Technology Studies czy hiszpańskie The EC3 Research group. Od 1978 roku ukazuje się międzynarodowe czasopismo Scientometrics[3].
Alternatywne metryki
Alternatywne metryki (ang. altmetrics, alternative metrics) są to wskaźniki pozwalające na mierzenie w trybie online stopnia wpływu prowadzonych badań naukowych. Wskaźniki alternatywne mają na celu uzupełnienie tradycyjnych miar bibliometrycznych takich jak wskaźnik cytowań lub wskaźnik Hirscha[4][5].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Zbigniew Osiński: Bibliometria metodą analizy i oceny dorobku naukowego historyków najnowszych dziejów Polski. 2012. [dostęp 2017-01-15].
- ↑ Aneta Drabek: Wykorzystanie bibliometrii w polityce naukowej. 2012. [dostęp 2017-01-15].
- ↑ Barbara Stefaniak, Bibliometria w zarządzaniu informacją, [w:] Diana Pietruch-Reizes (red.), Zarządzanie informacją w nauce, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2008, s. 17-32, ISBN 978-83-226-1755-7.
- ↑ University of Pittsburg Library System: What are altmetrics?. updated August 16, 2016. [dostęp 2017-01-16].
- ↑ Martin Fenner, Jennifer Lin, ALM – nowatorskie metryki wskaźników wpływu w publikacjach naukowych, „Biblioteka” (19), 2015, ISSN 1506-3615.
Bibliografia
- B. Bieńkowska, Książka na przestrzeni dziejów, Wydawnictwo Centrum Edukacji Bibliotekarskiej, Informacyjnej i Dokumentacyjnej im. Heleny Radlińskiej, Warszawa 2005 ISBN 978-83-88581-21-2