Biblioteka Królewska w Kopenhadze

Biblioteka Królewska w Kopenhadze
Det Kongelige Bibliotek
Zdjęcie. Nowy gmach biblioteki noszący nazwę Czarny Diament. Czarny budynek z przeszkloną częścią pośrodku wznosi się na brzegu rzeki.
Nowy gmach Biblioteki Królewskiej
Państwo

 Dania

Miejscowość

Kopenhaga

Data założenia

1648

Położenie na mapie Danii
Mapa konturowa Danii, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Biblioteka Królewska w Kopenhadze”
Ziemia55°40′25,77″N 12°34′55,95″E/55,673825 12,582208
Strona internetowa

Biblioteka Królewska w Kopenhadze (duń. Det Kongelige Bibliotek) – biblioteka narodowa Danii, jedna z największych bibliotek w Europie. Od 1989 pełni również funkcję biblioteki uniwersyteckiej Uniwersytetu w Kopenhadze. Znajduje się w ogrodach królewskich na terenie dawnego kanału portowego[1].

Historia

Biblioteka została założona w 1648 przez władcę Fryderyka III, który słynął z zamiłowania do ksiąg. Zebrał on okazałą kolekcję, składającą się w znacznej części z literatury obcej, zwłaszcza romańskiej. Pod koniec życia króla, biblioteka liczyła już 20 000 pozycji, w tym 3677 rękopisów.

Następcy władcy także dbali o rozwój biblioteki. W 1697 otrzymała ona bezpłatny egzemplarz obowiązkowy z decyzji Chrystiana V. Jednak lata świetności książnicy przypadają na okres panowania Chrystiana VII, z racji licznych, drogocennych darów np. druków dotyczących Marcina Lutra i reformacji ofiarowanych przez hrabię J.L. Holsteina-Ledreborga oraz zbiorów historyka P.F. Suhma, składających się z około 100 000 pozycji.

Pod koniec XVIII w. biblioteka cieszyła się dużą popularnością. Korzystali z niej duńscy uczeni oraz przedstawiciele dworu królewskiego. W 1793 udostępniono zbory dla szerszego grona społeczeństwa, a w 1848 nadano jej oficjalny status biblioteki publicznej[2].

Dzisiaj biblioteka dąży do zgromadzenia wszystkich publikacji, które zostały wydane lub wydrukowane na terenie Danii. W jej zbiorach można znaleźć: książki, artykuły, czasopisma, fotografie, listy, manuskrypty, kolekcje w języku hebrajskim, mapy, a także skrypty teatralne. Znajdują się tam również bezcenne rękopisy najpopularniejszych twórców skandynawskich, a mianowicie Karen Blixen, Hansa Christiana Andersena, czy też Sørena Kierkegaarda.

Poza biblioteką, w budynkach mieszczą się również inne instytucje kultury m.in. Narodowe Muzeum Fotograficzne, sala koncertowa oraz galeria z tematycznymi wystawami.

Biblioteka od strony ogrodu

Czarny Diament

W 1999 odbyło się uroczyste otwarcie nowego gmachu biblioteki na Wyspie Slotsholmen. Zwycięzcą konkursu na nowy projekt gmachu Biblioteki Królewskiej został zespół architektów: Marten Schmidt, Bjame Hammer, John E. Lassen. Budynek znany jest dziś jako Czarny Diament, ze względu na użycie szlifowanego granitu do obłożenia trzech zewnętrznych stron konstrukcji budynku. Jednakże dzięki przeszkleniu prawie całego parteru, budowla nie jest przytłaczająca, a nawet z pewnej odległości wydaje się, iż unosi się nad ziemią. Czarny Diament ma 8 poziomów, z czego 5 należy do Biblioteki (C-G). W pomieszczeniach znajdują się czytelnie – ogólne i specjalne oraz siedziby administracji[3].

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. ↑ Elżbieta Szczypińska, Biblioteka Królewska w Kopenhadze, 25 września 2004 [dostęp 2017-12-09].
  2. ↑ Maria Danilewiczowa, Biblioteka Królewska w Kopenhadze (Det Kongelige Bibliotek), „"Przegląd Biblioteczny"”, 1937.
  3. ↑ Anna Walczak, Nowy gmach Biblioteki Królewskiej w Kopenhadze, „"Przegląd Biblioteczny"”, 2002.

Media użyte na tej stronie