Biblioteka Narodowa Francji
 Biblioteka Narodowa Francji, Czytelnia Owalna | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | Paryż |
| Adres | Richelieu: 5, rue Vivienne |
| Dyrektor | Bruno Racine |
| Data założenia | 1368 |
| Siglum | BnF |
| Wielkość zbiorów | 13 000 000 |
Położenie na mapie Paryża  (c) Eric Gaba, Wikimedia Commons user Sting, CC BY-SA 3.0 | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  (c) Eric Gaba, Wikimedia Commons user Sting, CC BY-SA 3.0 | |
 48°50′01″N 2°22′33″E/48,833611 2,375833 | |
| Strona internetowa | |
Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.
Historia
Początki Francuskiej Biblioteki Narodowej sięgają średniowiecza i biblioteki królewskiej założonej w Luwrze (Louvre) przez Karola V w 1368. Szczególny jej rozwój rozpoczął się po wydaniu w 1537 przez króla Franciszka I specjalnego dekretu, ustanawiającego egzemplarz obowiązkowy. Czas bardzo ważny w dziejach biblioteki to okres Colberta, ministra Ludwika XIV, który udostępnił zbiory biblioteki do publicznego użytku (1692). Burzliwe epizody w dziejach Paryża, jak rewolucja francuska, Komuna Paryska, I i II wojna światowa oszczędziły zbiory BnF. Dzięki temu posiada w chwili obecnej ponad 11 milionów woluminów. Są one rozlokowane w kilku miejscach Paryża i poza nim.
W 1997 roku została otwarta biblioteka cyfrowa Gallica[1].
Nowy gmach
Od 1996 głównym gmachem BnF jest kompleks przy Rue de Tolbiac, zwany Site François-Mitterrand, zbudowany z inicjatywy tego prezydenta. W czterech wieżach wysokich na 79 m zgromadzono większość księgozbioru (łączna długość półek osiąga 395 km). Czytelnie dla studentów i naukowców mieszczą się między wieżami w cokole otaczającym kompleks. Budynek ten, w całości został zaprojektowany przez Dominique Perrault, a łączy w sobie trzy podstawowe materiały: beton, metal i szkło, które w harmonijny sposób integruje je z naturą.
BnF znajduje się pod bezpośrednim nadzorem ministra kultury Francji. Roczny budżet biblioteki wynosi 155 milionów €[2].
Zbiory biblioteczne i muzealne
W bibliotece przechowywanych jest około 115 000 rękopisów, w tej liczbie 5000 greckich rękopisów, 21 800 łacińskich rękopisów, 59 000 francuskich rękopisów, 4290 rękopisów w innych nowożytnych językach[3]. Greckie rękopisy zostały podzielone na trzy kolekcje: Le fonds Grec (ponad 3100 rękopisów), Le fonds Coislin (400 rękopisów) i Le supplément grec (ponad 1100 rękopisów).
Całość zbiorów biblioteki wynosi 13 000 000 jednostek bibliotecznych[4].
Działem muzealnym BNF, gromadzącym głównie monety, medale i dzieła sztuki oraz dokumentację ich dotyczącą, jest departament monet, medali i starożytności (Le département des Monnaies, médailles et antiques), zwany popularnie Gabinetem Medali[5].
Biblioteka posiada zbiór polskich wydawnictw szczególnie z okresu Wielkiej Emigracji.
Przypisy
- ↑ A propos, gallica.bnf.fr [dostęp 2022-10-22] (fr.).
- ↑ Les chiffres donnés ici sont ceux du rapport d’activités 2005, le dernier disponible.
- ↑ Catalogues imprimés des Manuscrits occidentau.
- ↑ La BnF en chiffres. [dostęp 2008-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-28)].
- ↑ Praca zbiorowa, Encyklopedia sztuki starożytnej, WAiF i Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 134, ISBN 83-01-12466-0 (PWN), ISBN 83-221-0684-X (WAiF).
Linki zewnętrzne
- Gallica, wirtualna biblioteka BnF
- Catalogue BN-Opale Plus
- BNF-Archives et manuscrits
- Visite virtuelle du site Richelieu
- ISNI: 0000 0001 2353 1945, 0000 0001 2353 2569
- VIAF: 137156173
- ULAN: 500309981
- LCCN: no95028191
- GND: 5156217-0
- NDL: 00283813
- LIBRIS: hftwxv4159qfljh
- BnF: 12381002j
- SUDOC: 03361122X
- SBN: UFIV089469
- NLA: 35553176
- NKC: ko2002102945, ko2002102948
- BNE: XX179415
- NUKAT: n96207613
- J9U: 987007380743105171
- CANTIC: a10369909, a10050486
- WorldCat: lccn-no95028191
Media użyte na tej stronie
(c) Eric Gaba, Wikimedia Commons user Sting, CC BY-SA 3.0
Blank land cover map of the city and department of Paris, France, as in January 2012, for geo-location purpose, with distinct boundaries for departments and arrondissements.
Autor: Superbenjamin, Licencja: CC BY-SA 4.0
Blank administrative map of France for geo-location purpose, with regions and departements distinguished. Approximate scale : 1:3,000,000
(c) Eric Gaba, Wikimedia Commons user Sting, CC BY-SA 3.0
Blank administrative map of the region of Île-de-France, France, as in January 2015, for geo-location purpose, with distinct boundaries for regions, departments and arrondissements.
.svg)
Autor: Vincent Desjardins, Licencja: CC BY 2.0
France, Paris, Bibliothèque nationale de France, site Richelieu, salle ovale.