Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie

Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie
b. Biblioteka Szkoły Głównej Planowania i Statystyki
Centralna Biblioteka Ekonomiczna

Gmach Biblioteki SGH od strony al. Niepodległości
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Rakowiecka 22B 02-521 Warszawa
Dyrektor	Hanna Długołęcka
Data założenia	1906
Siglum	WA 14
Wielkość zbiorów	1 000 000 wol.
Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie b. Biblioteka Szkoły Głównej Planowania i Statystyki Centralna Biblioteka Ekonomiczna
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie b. Biblioteka Szkoły Głównej Planowania i Statystyki Centralna Biblioteka Ekonomiczna
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie b. Biblioteka Szkoły Głównej Planowania i Statystyki Centralna Biblioteka Ekonomiczna
52°12′35,028″N 21°00′32,731″E/52,209730 21,009092
Strona internetowa

Budynek Biblioteki od strony południowej

Czytelnia Główna

Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie – centralna biblioteka Szkoły Głównej Handlowej. Gromadzi zbiory z zakresu nauk ekonomicznych: historii myśli ekonomicznej, ekonometrii, polityki ekonomicznej, historii i geografii gospodarczej poszczególnych krajów, prawa gospodarczego, statystyki, demografii, rachunkowości, finansów i bankowości, pracy i polityki społecznej, przedsiębiorstwa, przemysłu, handlu, transportu, usług, zarządzania i marketingu, ochrony środowiska oraz informatyki i cybernetyki. Od 1995 roku biblioteka użytkuje system Aleph.

Księgozbiór biblioteki jest największym w kraju zbiorem literatury z zakresu nauk ekonomicznych.

Historia

Biblioteka powstała razem z uczelnią w 1906 roku. Początkowo była niewielką biblioteką, liczącą zaledwie 820 woluminów, mieszcząca się w gmachu szkoły przy ul. Smolnej 9 w Warszawie. W 1917 roku zbiory przekroczyły 15 tys. woluminów, a biblioteka stała się największą książnicą ekonomiczno-handlową w Warszawie i największą profilowaną biblioteką w kraju.

W 1918 roku dyrektorem biblioteki został prof. Konstanty Krzeczkowski, który zarządzał nią przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego^[1]. Był to czas ogromnego wzrostu wielkości i jakości księgozbioru.

W 1928 rozpoczęto budowę nowego gmachu biblioteki, jednak prace wstrzymano z powodu braku środków^[2]. Prace wznowiono po pozyskaniu do projektu Biblioteki Narodowej, zawierając umowę o wynajęciu części pomieszczeń. Zgodnie z umową Biblioteka Narodowa uzyskała do wyłącznego użytku pomieszczenia na piętrach od pierwszego do trzeciego oraz w przyziemiu i piwnicy o łącznej powierzchni 2076 m²^[3]. Czynsz w wysokości 75 tys. zł rocznie zapłacono za sześć lat z góry i udzielono uczelni pożyczki w wysokości 400 tys. zł na wykończenie budynku i jego wyposażenie^[3]. Biblioteka Narodowa zapłaciła także za wykonanie i montaż 2 tys. żelaznych ruchomych półek magazynowych systemu „Hazet-Universalis“ Zieleniewskiego^[3]. Autorem projektu gmachu biblioteki był architekt Jan Witkiewicz Koszczyc. Uroczystość otwarcia Biblioteki Narodowej odbyła się 28 listopada 1930 z udziałem prezydenta Ignacego Mościckiego^[3].

W 1939 roku księgozbiór Biblioteki przekroczył 150 tys. woluminów, jednak wybuch II wojny światowej zahamował dalszy rozwój księgozbioru. Od 1940 roku przez 4 lata okupacji biblioteka współpracowała w konspiracji ze szkołą nieprzerwanie udostępniając swoje zbiory. W trakcie działań wojennych budynek biblioteczny ocalał, a wraz z nim księgozbiór. Biblioteka utraciła jedynie ok. 4% swoich zbiorów^[4].

28 lutego 1945 Biblioteka SGH, jako pierwsza w Warszawie, została otwarta dla czytelników^[5].

W 1950 roku biblioteka została razem z Uczelnią upaństwowiona i stała się Biblioteką Główną Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. W 1961 Biblioteka Narodowa wyprowadziła się z budynku do nowej siedziby w gmachu archiwów przy ul. Hankiewicza 1^[6].

W 1979 roku biblioteka uzyskała status Centralnej Biblioteki Ekonomicznej. W 1991 roku uczelnia wraz z biblioteką powróciły do starej nazwy. W latach 90. rozpoczęły się prace związane z komputeryzacją katalogów i automatyzacją obsługi czytelnika. W 2006 roku stan księgozbioru przekroczył 1 mln woluminów^[7][8].

W 2010 roku budynek Biblioteki został, wraz z całym kampusem SGH, wpisany do rejestru zabytków^[9].

Stan księgozbioru

W 1924 roku Jan Witkiewicz Koszczyc zaprojektował bibliotekę na 700 tysięcy tomów^[10], ale w 2008 księgozbiór Biblioteki SGH liczył już 1 003 112 woluminów, w tym 216 778 woluminów wydawnictw ciągłych (czasopism). Liczba tytułów polskich i zagranicznych czasopism bieżących – 983.

Udostępnianie zbiorów

Biblioteka jest otwarta dla czytelników przez 7 dni w tygodniu. Obsługę zapewniają następujące agendy:

• Czytelnia Ogólna
• Czytelnia Czasopism
• Wypożyczalnia (Studencka, Pracownicza, Międzybiblioteczna)
• Oddział Informacji Naukowej i Centrum Dokumentacji Europejskiej
• Biblioteka Depozytowa Międzynarodowego Funduszu Walutowego

Wydawnictwa

• Przegląd Bibliograficzny Czasopiśmiennictwa Ekonomicznego
• Bibliografia Opublikowanego Dorobku Pracowników Naukowo-Dydaktycznych SGH

Przypisy

Bibliografia

• Marta Leśniakowska: Jan Koszczyc Witkiewicz (1881-1958) i budowanie w jego czasach. Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1998, ISBN 83-85938-17-6.
• Jan Witkiewicz Koszczyc: Budowa Gmachu Bibljotecznego Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie Nakładem Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie, Nadbitka z miesięcznika „Architektura i Budownictwo” 1933.

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa