Bichon frise
 Bichon frise | |
| Inne nazwy | Bichon à poil fries, Tenerife Dog, Biszon kędzierzawy |
|---|---|
| Kraj patronacki | Belgia/Francja |
| Kraj pochodzenia | Teneryfa |
| Wymiary | |
| Wysokość | max. 30 cm[1] |
| Masa | 5-6 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI | Grupa IX, Sekcja 1, numer wzorca 215 |
| AKC | Non-sporting |
| ANKC | Grupa 1 (Toys) |
| CKC | Grupa 6 – Non-Sporting Dogs |
| KC(UK) | Toy |
| NZKC | Toy |
| UKC | Grupa 8 – Companion Dog |
| Wzorce rasy | |
Bichon frise – jedna z ras psów, należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji Biszonów i ras pokrewnych. Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy[2]. i jest uznany za rasę francusko-belgijską. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów użytkowych[3].
Rys historyczny
Pod koniec średniowiecza był dobrze znany we Włoszech i Francji. Na Teneryfę został sprowadzony przez Hiszpanów. W 1934 roku ustalono wzorzec rasy[1]. Współcześnie cieszy się popularnością m.in. w Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii jako pies rodzinny. Wyglądem jest zbliżony do swojego krewniaka biszona bolońskiego.
Pielęgnacja
Pielęgnacja wymaga gruntownego szczotkowania dwa razy w tygodniu oraz raz na miesiąc kąpieli. Końce spiralnie skręconych włosów podcina się do odpowiedniej formy.
Przypisy
Bibliografia
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 41. ISBN 83-7073-122-8.
- Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.
Media użyte na tej stronie