Bieńkowice (Wrocław)
| Osiedle Wrocławia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| W granicach Wrocławia | 1951 |
| Populacja (31.12.2021) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Wrocławia | |
Portal  Polska | |
Bieńkowice – osiedle Wrocławia, w byłej dzielnicy Krzyki, na wschodnim skraju miasta. Do 1 stycznia 1951 samodzielna wieś pod Wrocławiem. Sąsiaduje ze wsiami Iwiny, Zacharzyce i Radwanice oraz z osiedlem Brochów.
Nazwa
Bieńkowice należą do najstarszych wsi podwrocławskich – pierwszy łaciński zapis o nich pochodzi z 1282 roku. Nazwa Bieńkowice jest słowiańską nazwą patronimiczną pochodzącą od męskiego imienia Bieniek derywatu imienia Benedykt, który przypuszczalnie był protoplastą rodu i założycielem wsi. Końcówka „ice” lub jej staropolska starsza wersja „icze” charakterystyczna jest dla słowiańskich nazw patronimicznych wywodzących się od imion patronów rodu.
Polską nazwę Bienkowice oraz zgermanizowaną Bienkwitz wymienia w 1896 roku śląski pisarz Konstanty Damrot w książce o nazewnictwie miejscowym na Śląsku[2]. Damrot w swojej książce wymienia również staropolską nazwę Bienkowycze.
Po dojściu do władzy w Niemczech narodowych socjalistów w roku 1936 nazwę wsi przemianowano na Ruhlinden, następnie od 1939 do 1945 Lindenruh. Po 1945 roku polskie władze nadały wsi nazwę Bieńkowice.
Historia
W połowie XIV wieku we wsi znajdował się folwark, dwór i urządzenia obronne będące własnością wrocławskiego mieszczanina. Wspomniane obiekty na początku XV wieku prawdopodobnie przestały istnieć. Jak dowodzą dokumenty polskiego kościoła Św. Krzysztofa we Wrocławiu mieszkańcy Bieńkowic mówili po polsku jeszcze w XIX wieku (mimo wielowiekowego oderwania Śląska od Polski). Ocenia się, że w połowie XVIII wieku wieś była zamieszkana niemal w stu procentach przez Polaków. Pod koniec XVIII wieku, kiedy właścicielem osady był Wojkowski istniał tu ponownie folwark i dwór, ponadto czynny był wiatrak (obecnie nie istnieją). Wieś liczyła 20 zagród, mieszkało tutaj 131 mieszkańców (wśród nich: kowal, chałupnik, rybak, sześciu zagrodników wolnych i tyluż omłockowych). 16 lutego 1945 r. zdobyte przez Armię Czerwoną.
Komunikacja miejska
Do Bieńkowic można dojechać autobusem linii:
114 (Galeria Dominikańska – Bieńkowice)[3]
245 (Pracze Odrzańskie – Bieńkowice/Iwiny), (nocny)[4]
Przypisy
- ↑ Liczba mieszkańców zameldowanych na pobyt stały i czasowy (stan na 31.12.2017).
- ↑ Konstanty Damrot, „Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung: mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen: Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde”, Verlag von Felix Kasprzyk, Beuthen 1896.
- ↑ CMSMirage, Autobus 114 we Wrocławiu - sprawdź rozkład jazdy, www.wroclaw.pl [dostęp 2021-11-13] (pol.).
- ↑ CMSMirage, Autobus 245 we Wrocławiu - sprawdź rozkład jazdy, www.wroclaw.pl [dostęp 2021-11-13] (pol.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flaga województwa dolnośląskiego
Autor: Siliesiac, Licencja: CC BY-SA 3.0
Osiedle Bieńkowice na Mapie Wrocławia