Biedni ludzie

Biedni ludzie (ros. Бедные люди) – debiutancka powieść Fiodora Dostojewskiego. Pisarz pracował nad utworem od stycznia 1844 do maja 1845 roku, natomiast w druku Biedni ludzie ukazali się w 1846.

Początkowo powieść miała być pisana w formie pamiętnika i opisywać losy młodej prowincjuszki, przeprowadzającej się do Petersburga. Ostatecznie jednak autor zdecydował się nadać utworowi formę powieści epistolarnej, a tematem uczynić miłość i kłopoty życiowe dwojga ubogich ludzi – Makarego Diewuszkina i Wareńki Dobrosiełowej[1]. Utwór inspirowany był twórczością Nikołaja Gogola i Aleksandra Puszkina. Powieść zyskała uznanie współczesnych, pozytywnie wypowiadał się o niej poeta Mikołaj Niekrasow, a krytyk Wissarion Bieliński po przeczytaniu rękopisu nazwał autora "nowym Gogolem" i uznał go za nadzieję zaangażowanej społecznie literatury[2].

Przypisy

  1. ↑ Leonid Grossman: Dostojewski. Warszawa: Czytelnik, 1968, s. 52–53.
  2. ↑ Józef Smaga Wstęp. W: Zbrodnia i kara. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, s. VII, XXIX. ISBN 83-04-02158-7.

Bibliografia

  • Leonid Grossman: Dostojewski. Warszawa: Czytelnik, 1968.
  • Józef Smaga Wstęp. W: Zbrodnia i kara. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987. ISBN 83-04-02158-7.
Twórczość Fiodora Dostojewskiego