Biegus tundrowy

Biegus tundrowy
	Calidris pusilla
	(Linnaeus, 1766)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	bekasowce
Rodzina	bekasowate
Podrodzina	biegusy
Plemię	Calidrini
Rodzaj	Calidris
Gatunek	biegus tundrowy
Synonimy
	Tringa pusilla Linnaeus, 1766;
	Tringa pusilla Linnaeus, 1766;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia
	Zasięg występowania
	; okres lęgowy przeloty zimowiska

Biegus tundrowy^[3] (Calidris pusilla) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Nie wyróżnia się podgatunków^[4]^[5].

Występowanie

Biegus tundrowy zamieszkuje północną Kanadę oraz północną i zachodnią Alaskę, ostatnio skolonizował też północną część Półwyspu Czukockiego^[4]. Zimuje na pacyficznym wybrzeżu Ameryki od Meksyku po południowe Peru oraz wybrzeżu atlantyckim od Jukatanu i Antyli po środkową Argentynę. Sporadycznie zalatuje do Europy, w tym do Polski (na terenie kraju stwierdzony tylko 5 razy, ostatnio w 2012^[6])^[7].

Morfologia

Wygląd: Samica nieco większa od samca. Obie płci w szacie godowej mają szary wierzch ciała pokryty gęstymi, brązowymi plamami ciemniejszymi na łopatce. Pierś i boki z ciemnym kreskowaniem. Spód ciała biały. W upierzeniu spoczynkowym wierzch ciała jednolicie szarobrązowy. Przez oko ciemny pasek. Pozostała część ciała biała.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 14 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 35 cm
masa ciała ok. 20–40 g

Ekologia i zachowanie

Biotop: Tundra, poza okresem lęgowym wybrzeża morskie łącznie z lasami mangrowymi.
Gniazdo: Zagłębienie w ziemi wysłane materiałem roślinnym.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w czerwcu–lipcu 3–4 jaja.
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez okres około 21 dni przez obydwoje rodziców. Samica zostawia młode pod opieką samca po około 10 dniach od wyklucia.
Pożywienie: Bezkręgowce.

Status i ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje biegusa tundrowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2006 roku liczebność światowej populacji szacowano na 2,2 miliona osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy^[2].

W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej^[8].

Zobacz też

ptaki Polski

Przypisy

↑ Calidris pusilla, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ ^a ^b Calidris pusilla, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Arenariinae Stejneger, 1885 (1840) - biegusy (Wersja: 2020-01-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-04-13].
↑ ^a ^b Van Gils, J., Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: Semipalmated Sandpiper (Calidris pusilla). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-02].
↑ P. Rasmussen, D. Donsker (red.): Sandpipers, snipes, coursers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-02]. (ang.).
↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 29. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2012. „Ornis Polonica”. 54, s. 109–150, 2013.
↑ wynik wyszukiwania: Calidris pusilla. [w:] Tarsiger.com [on-line]. [dostęp 2021-04-13]. (ang.).
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Calidris pusilla, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[iucn-2] Calidris pusilla, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-3] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Arenariinae Stejneger, 1885 (1840) - biegusy (Wersja: 2020-01-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-04-13].

[hbwa-4] Van Gils, J., Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: Semipalmated Sandpiper (Calidris pusilla). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-02].

[ioc-5] P. Rasmussen, D. Donsker (red.): Sandpipers, snipes, coursers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-02]. (ang.).

[kf2012-6] Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 29. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2012. „Ornis Polonica”. 54, s. 109–150, 2013.

[tarsiger-7] wynik wyszukiwania: Calidris pusilla. [w:] Tarsiger.com [on-line]. [dostęp 2021-04-13]. (ang.).

[8] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne