Bielawa i Bory Bażynowe

Bielawa i Bory Bażynowe
kod: PLH220063
Tablice informacyjne w południowej części obszaru
specjalny obszar ochrony siedlisk
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Mezoregion	Wybrzeże Słowińskie, Pobrzeże Kaszubskie
Data utworzenia	2011[1]
Powierzchnia	1341,51 ha
Obszary chronione	rezerwat przyrody Bielawa
Położenie na mapie powiatu puckiego Bielawa i Bory Bażynowe
Położenie na mapie Polski Bielawa i Bory Bażynowe
Położenie na mapie województwa pomorskiego Bielawa i Bory Bażynowe
54°48′12″N 18°15′18″E/54,803333 18,255000

Bielawa i Bory Bażynowe – specjalny obszar ochrony siedlisk (PLH220063) w powiecie puckim w województwie pomorskim, w obrębie Wybrzeża Słowińskiego i Pobrzeża Kaszubskiego. Ma powierzchnię 1341,51 hektara^[1].

Ponad połowę powierzchni obszaru zajmuje rezerwat przyrody Bielawa^[1].

Położenie i dostęp

Widok ogólny z południa

Obszar leży w pasie nizin nadmorskich Pobrzeża Kaszubskiego, na wschodnim krańcu Wybrzeża Słowińskiego, około 1,6–5,8 kilometra od brzegu Bałtyku. Jest zlokalizowany pomiędzy wsiami Karwieńskie Błoto Pierwsze, Ostrowo, Czarny Młyn, Parszkowo i Sławoszyno. Dojazd drogami lokalnymi, a od południa ścieżką rowerową po dawnej linii kolejowej Swarzewo – Krokowa.

Struktura przyrodnicza

Około 50% obszaru zajmują torfowiska, bagna, roślinność przybrzeżna akwenów i młaki. Około 30% stanowią lasy iglaste, a pozostała część to lasy liściaste, łąki, zarośla i obszary użytkowane rolniczo. Granica obszaru obejmuje pozostałość kopuły rozległego torfowiska bałtyckiego, które wraz z sąsiadującymi z nim na wschodzie jeziorkami dystroficznymi tworzy kompleks torfowisk, nazywanych Bielawą albo Bielawskimi Błotami (jedno z większych torfowisk wysokich typu bałtyckiego w Polsce). W obrębie obszaru leżą przyległe od zachodu i południa wilgotne łąki i łęgi, które ciągną się do Kanału Czarnej Wody, jak również okalający torfowisko od strony północnej pas wydm nadmorskich opierający się o niedużą wyspową morenę, czyli Kępę Ostrowską^[2].

Cały obszar nosi znaki postępujących zmian przyrodniczo-krajobrazowych, które związane są ze spadkiem wilgotności środowiska i obniżającym się poziomem wód gruntowych. Od północy do Bielawskich Błot przylega kompleks nadmorskiego boru bażynowego. Kopuła torfowiska ma prawie 600 hektarów, ale jest zdegradowana melioracją odwadniającą przeprowadzoną w latach 70. XX wieku oraz pożarami z lat 80. i 90. tego samego wieku. Obecnie jest ona zdominowana przez wilgotne wrzosowisko z wrzoścem bagiennym^[2].

Flora

Siedliska na obszarze:

• lasy mieszane oraz bory na wydmach nadmorskich,
• brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami z Littorelletea, Isoëto-Nanojuncetea,
• naturalne, dystroficzne zbiorniki wodne,
• suche wrzosowiska (Calluno-Genistion, Pohlio-Callunion, Calluno-Arctostaphylion),
• wilgotne wrzosowiska z wrzoścem bagiennym,
• zmiennowilgotne łąki trzęślicowe,
• zdegradowane torfowiska wysokie, zdolne do naturalnej i stymulowanej regeneracji,
• torfowiska przejściowe i trzęsawiska (najczęściej z roślinnością z Scheuchzerio-Caricetea),
• obniżenia na podłożu torfowym z roślinnością ze związku Rhynchosporion,
• grąd subatlantycki,
• pomorski acydofilny las brzozowo-dębowy,
• bory i lasy bagienne,
• łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe^[2].

Fauna

Na obszarze zamieszkują takie zwierzęta jak: błotniak łąkowy, gąsiorek, żuraw, jarzębatka, lelek kozodój, łęczak, orlik krzykliwy, orzeł przedni, uszatka błotna, traszka grzebieniasta i zalotka większa^[2][3][4].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• mapa obszaru – dostęp 27.9.2018
• Obszar Natura 2000 Bielawa i Bory Bażynowe. W: Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-02-04].