Bielowicko

Bielowicko
	wieś
	; Bielowicko widziane z lotu ptaka
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	bielski
Gmina	Jasienica
Liczba ludności (2009)	582
Strefa numeracyjna	33
Kod pocztowy	43-386
Tablice rejestracyjne	SBI
SIMC	0054390
	Położenie na mapie gminy Jasienica Bielowicko
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Bielowicko
	Położenie na mapie województwa śląskiego Bielowicko
	Położenie na mapie powiatu bielskiego Bielowicko
	49°49′06″N 18°51′21″E/49,818333 18,855833

Artykuł	49°49′6″N 18°51′21″E
- błąd	39 m
WD	49°49'3.25"N, 18°51'26.46"E
- błąd	1 m
Odległość	146 m

Nieoficjalny herb wsi Bielowicko

Bielowicko (cz. Bělovicko, niem. Bielowitzko) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Jasienica^[2]^[3].

W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie bielskim.

Powierzchnia sołectwa wynosi 311,6 ha, a liczba ludności 582^[4], co daje gęstość zaludnienia równą 186,8 os./km².

Integralne części wsi

Integralne części wsi Bielowicko^[2]^[3]
SIMC	Nazwa	Rodzaj
0054409	Brzozi	część wsi
0054415	Lesisko	część wsi
0054421	Sośni	część wsi

Geografia i przyroda

Pod względem fizycznogeograficznym położona jest na Pogórzu Śląskim, a pod względem historycznym – na Śląsku Cieszyńskim. Od północy graniczy z Wieszczętami, od zachodu z Kowalami, od południa z Grodźcem i Pogórzem a od wschodu z Łazami.

Część wsi znajduje się na terenie obszaru Natura 2000 "Dolina Górnej Wisły".

Historia

Bielowicko to jedna z najstarszych miejscowości na Śląsku Cieszyńskim. Miejscowość została po raz pierwszy wzmiankowana w dokumencie protekcyjnym biskupa wrocławskiego Wawrzyńca z dnia 25 maja 1223 roku wydanym na prośbę księcia opolskiego Kazimierza dla klasztoru premonstrantek w Rybniku, w którym to wymieniono około 30 miejscowości mających im płacić dziesięcinę. Pośród 14 miejscowości kasztelanii cieszyńskiej wymienione jest również Bielowicko jako Beleuisco^[5] (Beloviezo^[6]).

Wieś politycznie znajdowała się początkowo w granicach piastowskiego (polskiego) księstwa opolsko-raciborskiego. W 1290 w wyniku trwającego od śmierci księcia Władysława opolskiego w 1281/1282 rozdrobnienia feudalnego tegoż księstwa powstało nowe Księstwo Cieszyńskie, w granicach którego znalazło się również Bielowicko. Od 1327 Księstwo Cieszyńskie stanowiło lenno Królestwa Czech, a od 1526 roku w wyniku objęcia tronu czeskiego przez Habsburgów wraz z regionem aż do 1918 roku w monarchii Habsburgów (potocznie Austro-Węgry). W 1849 r. weszła w skład powiatu bielskiego, tworząc gminę wiejską.

Na początku XVI w. należał do Jana Czeli, sędziego ziemskiego cieszyńskiego^[7].

Według austro-węgierskiego spisu ludności z 1900 w 32 budynkach w Bielowicku na obszarze 302 hektarów mieszkało 231 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 76,5 os./km². z czego wszyscy byli katolikami a 226 (97,8%) było polskojęzycznymi^[8]. Do 1910 roku liczba mieszkańców wzrosła do 283 osób, pojawiło się 3 ewangelików a wszyscy zadeklarowali polskojęzyczność^[9].

Po zakończeniu I wojny światowej tereny, na których leży miejscowość - Śląsk Cieszyński stał się punktem sporu pomiędzy Polską i Czechosłowacją. W 1918 roku na bazie Straży Obywatelskiej miejscowi Polacy utworzyli lokalny oddział Milicji Polskiej Śląska Cieszyńskiego, który podlegał organizacyjnie 14 kompanii w Skoczowie^[10].

W 1945 utraciła samodzielność jako gmina, wschodząc kolejno w skład: gminy Grodziec, gromady Grodziec (od 1954) i od 1973 gminy Jasienica.

Religia

Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi Kościół Rzymskokatolicki. Parafia św. Wawrzyńca diakona, której zabytkowy drewniany kościół parafialny pw. św. Wawrzyńca konstrukcji zrębowej z 1541, znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa śląskiego.

Kościół św. Wawrzyńca
Przedszkole i biuro sołtysa

Przypisy

↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 44 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ ^a ^b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ ^a ^b GUS. Rejestr TERYT
↑ Gmina Jasienica: Sołectwo Bielowicko. [w:] jasienica.pl [on-line]. [dostęp 2010-12-04].
↑ Idzi Panic. Z badań nad osadami zanikłymi na Górnym Śląsku w średniowieczu. Uwagi w sprawie istnienia zaginionych wsi podcieszyńskich, Nageuuzi, Suenschizi, suburbium, Radouiza, Zasere, Clechemuje oraz Novosa. „Pamiętnik Cieszyński”, s. 29-37. Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Cieszynie. ISSN 0137-558x. [dostęp 2012-12-31].
↑ Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 294. ISBN 978-83-926929-3-5.
↑ Wacław Gojniczek: Urzędy książęce i ziemskie w ustroju księstwa cieszyńskiego. Katowice 2014, s. 242.
↑ Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.).
↑ Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.).
↑ Jerzy Szczurek 1933 ↓, s. 32-37.

Bibliografia

Obrazki z dziejów gminy Jasienica. Jerzy Polak. Cieszyn: Muzeum Śląska Cieszyńskiego, 2011. ISBN 978-83-922005-6-7.
Jerzy Szczurek: Z wielkich dni Śląska Cieszyńskiego. O milicjach ludowych w latach 1918-1920. Cieszyn: Nakładem Grupy Związku Powstańców Śląskich w Cieszynie, 1933.

Linki zewnętrzne

Bielowicko, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 214 .

[poczta-1] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 44 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[R2013-2] Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

[teryt-3] GUS. Rejestr TERYT

[4] Gmina Jasienica: Sołectwo Bielowicko. [w:] jasienica.pl [on-line]. [dostęp 2010-12-04].

[5] Idzi Panic. Z badań nad osadami zanikłymi na Górnym Śląsku w średniowieczu. Uwagi w sprawie istnienia zaginionych wsi podcieszyńskich, Nageuuzi, Suenschizi, suburbium, Radouiza, Zasere, Clechemuje oraz Novosa. „Pamiętnik Cieszyński”, s. 29-37. Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Cieszynie. ISSN 0137-558x. [dostęp 2012-12-31].

[6] Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 294. ISBN 978-83-926929-3-5.

[7] Wacław Gojniczek: Urzędy książęce i ziemskie w ustroju księstwa cieszyńskiego. Katowice 2014, s. 242.

[spiss-8] Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.).

[9] Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.).

[CITEREFJerzy_Szczurek193332-37-10] Jerzy Szczurek 1933 ↓, s. 32-37.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne