Bierawa

Bierawa
	wieś
	(c) Piotr1952 / fotopolska.eu, CC BY-SA 3.0; Dworzec kolejowy Bierawa
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Powiat	kędzierzyńsko-kozielski
Gmina	Bierawa
Liczba ludności (2022)	1410
Strefa numeracyjna	77
Kod pocztowy	47-240
Tablice rejestracyjne	OK
SIMC	0491593
	Położenie na mapie gminy Bierawa Bierawa
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Bierawa
	Położenie na mapie województwa opolskiego Bierawa
	Położenie na mapie powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego Bierawa
	50°17′09″N 18°14′32″E/50,285833 18,242222

Artykuł	50°17′9″N 18°14′32″E
- błąd	39 m
WD	50°17'3"N, 18°14'25"E
- błąd	39 m
Odległość	244 m

Bierawa (dodatkowa nazwa w j. niem. Birawa) – wieś gminna w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Bierawa (której jest siedzibą). Leży na Górnym Śląsku.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bierawa.

Nazwa

Nazwa miejscowości wywodzi się prawdopodobnie od polskiego wyrażenia brać. W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod obecnie używaną polską nazwą Bierawa i w XIX wieku taka sama nazwa wsi funkcjonowała w języku niemieckim^[3] zanim nie została zgermanizowana. Spis geograficzno-topograficzny miejscowości leżących w Prusach z 1835 roku jako jedyną notuje obecnie używaną, polską nazwę miejscowości Bierawa^[4].

Ze względu na polskie pochodzenie, zgermanizowana nazwa została zmieniona przez nazistów w okresie III Rzeszy na nową całkowicie niemiecką nazwę Reigersfeld, pod którą funkcjonowała w latach 1936–1945^[5].

Części wsi

Integralne części wsi Bierawa^[6]^[7]^[8]
SIMC	Nazwa	Rodzaj
0998122	Kąt	przysiółek
0998139	Klichów	przysiółek
0998116	Utrata	przysiółek

Historia

Pierwsze wzmianki o majątku Bierawa pochodzą z 1308 roku, kiedy to książę Kazimierz bytomski przeniósł osadę z prawa polskiego iure polonico na prawo niemieckie. Bierawa wchodziła w skład księstwa kozielsko-bytomskiego. 19 lutego 1327 r. książę Władysław bytomski złożył w Opawie hołd lenny królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu. W ten sposób tutejsze ziemie przeszły we władanie Czech.

Janowi z Bierawy (może herbu Strzała) król Władysław Jagiełło za zasługi nadał 27 października 1407 wieś Zubrzę (koło Lwowa) pod warunkiem osobistej rezydencji na Rusi – jak argumentował – ze względu na małą liczbę ludzi i obowiązkiem dostarczania na wyprawy wojenne jednego kopijnika i dwóch łuczników^[9].

W 1526 zmarł król Czech i Węgier Ludwik II Jagiellończyk, ostatni władca tych krajów z dynastii Jagiellonów. Jego następcą na tronie Czech i Węgier został arcyksiążę austriacki Ferdynand I Habsburg. Tym samym Bierawa przeszła pod zwierzchnictwo austriackich Habsburgów. W 1614 r. wybudowano murowany kościół protestancki. W 1774 r. hrabina Amalia von Hoym kupiła Bierawę i włączyła do rodzinnych ziem skupionych wokół majątku w Sławięcicach. Kolejnymi właścicielami Bierawy byli: Pruszkowscy, von Resewitz i von Hohenlohe.

Do głosowania podczas plebiscytu uprawnionych było w Bierawie 828 osób, z czego 656, ok. 79,2%, stanowili mieszkańcy (w tym 655, ok. 79,1% całości, mieszkańcy urodzeni w miejscowości). Oddano 807 głosów (ok. 97,5% uprawnionych), w tym 806 (ok. 99,9%) ważnych; za Niemcami głosowało 516 osób (ok. 63,9%), a za Polską 290 osób (ok. 35,9%)^[10]. Podczas III powstania śląskiego w maju 1921 r. doszło do Bitwy o Kędzierzyn. 6 maja Naczelna Komenda Wojsk Powstańczych rozkazała 2 pułkom rozpocząć natarcie z zadaniem zajęcia Kędzierzyna. Z Sośnicowic wyruszył 2 pułk piechoty wojsk powstańczych im. T. Kościuszki, dowodzony przez kpt. Pawła Cymsa. Rozpoczął on walki usiłując przedrzeć się do Kędzierzyna od strony Bierawy, Starego Koźla i Pogorzelca. Walki trwały do 9 maja. W walkach użyto artylerii i pociągu pancernego. W lipcu 1922 powiat kozielski z Bierawą został ponownie oficjalnie przekazany administracji niemieckiej i włączony do Niemiec. Podczas II wojny światowej w 1940 r. rozpoczęto w pobliżu Bierawy budowę zakładu chemicznego (produkcja izooktanu) koncernu IG Farben (Interessen-Gemeinschaft Farbenindustrie AG). Bierawskie zakłady miały produkować benzynę syntetyczną na drodze uwodorniania węgla. Produkcję uruchomiono pod koniec 1943 roku. Alianckie lotnictwo (startowało z Włoch) przeprowadziło pierwsze loty rozpoznawcze w rejonie Bierawy i Kędzierzyna w marcu 1944 roku. Zmasowane naloty bombowe rozpoczęły się w lipcu 1944 roku. W wyniku bombardowań zakłady chemiczne w Bierawie zostały zniszczone. Na skutek dużego rozrzutu zrzucanych bomb, znacznie ucierpiała również zabudowa miejscowości^[11]. W styczniu 1945 r. Bierawa została zajęta przez Armię Czerwoną i następnie przekazana pod administrację polską.

6 kwietnia 1945 Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego utworzyło Centralne Obozy Pracy. Obóz pracy nr 4 powstał w Bierawie^[12].

Zabytki

Kościół Trójcy Świętej w Bierawie

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są^[13]:

kościół par. pw. św. Trójcy, renesansowy pochodzący z 1562 r. Około 1614 powiększony o wieżę pokrytą dekoracją sgraffitową. W XVIII wieku dobudowano kaplicę przy północnej części kościoła. Wewnątrz zachowały się:
- ambona, późnorenesansowa, z pierwszej połowy XVII wieku
- ołtarze barokowe z pierwszej XVI wieku
- barokowa chrzcielnica z przełomu XVII i XVIII wieku
mogiła powstańców śląskich na cmentarzu parafialnym, z 1921 r.

Ludność

Bierawa podlega pod Urząd Statystyczny w Opolu, oddział w Prudniku^[14].

Rok	Liczba ludności
1830	0970 osób
1855	1213 osób
1880	1394 osób
1925	1260 osób
1945	1172 osób
1960	1489 osób
1985	1662 osób
2000	1443 osób

Źródło: dane z Gminy Bierawa.

Liczba ludności: 1370
Gęstość zaludnienia: 108 osób/km²

Gospodarka

Bierawa jest miejscowością przemysłowo-rolniczą. Większość mieszkańców jest zatrudnionych w pobliskich mieście Kędzierzynie-Koźlu i Zakładach Azotowych Kędzierzyn S.A.

Statystyka ogólna – Powierzchnia: 12,72 km², Lasy i grunty leśne: 346 ha.

Komunikacja: układ drogowy

Przez Bierawę przechodzą 2 drogi wojewódzkie: 408 i 425.

PKS, kolej

Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej S.A. posiada w Bierawie 3 przystanki.

Bierawa leży przy linii kolejowej o znaczeniu krajowym i międzynarodowym z Kędzierzyna-Koźla do Bogumina. Przy miejscowości znajduje się stacja kolejowa Bierawa.

Kultura, edukacja

Organizacją życia kulturalnego w Bierawie kieruje i nadzoruje Gminne Centrum Kultury i Rekreacji w Bierawie, ul. Kościelna 2, 47-240 Bierawa. W domu kultury działają biblioteka i kawiarenka internetowa.
Publiczne Gimnazjum, ul. Kościelna 1, 47-240 Bierawa.

Klęski żywiołowe: powódź 1997

W nocy z 8 na 9 lipca 1997 r. doszło do największej powodzi w historii Bierawy. Zatopionych zostało 67 budynków. Zniszczonych zostało prawie 100% upraw oraz wiele dróg.

Gminy partnerskie

Ostfildern (od 1992 roku).

Przypisy

↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05] .
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 62 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ Knie 1830 ↓, s. 41.
↑ J.E. Muller 1835 ↓, s. 257.
↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ GUS. Rejestr TERYT
↑ KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. opublikowany [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2018-01-06]. (pol.).
↑ Jerzy Sperka. Zarys migracji rycerstwa śląskiego na ziemie rusi koronnej w okresie panowania Władysława Jagiełły. Lwów, 2011, s. 224.
↑ Odpis urzędowego dziennika Komisji Międzysojuszniczej Rządzącej i Plebiscytowej na Górnym Śląsku w Opolu „Journal Officiel de Haute-Silésie” Nr. 21 z dnia 7-go maja 1921 r., zawierającego wyniki plebiscytu na Górnym Śląsku.. Katowice: Biuro Sejmu Śląskiego, 1932-10-10, s. 7. [dostęp 2013-07-05]. (fr. • pol.).
↑ Karol Szyndzielorz „Te bomby były na mnie – list do redakcji” Gazeta Wyborcza 28 lipca 2011 http://wyborcza.pl/1,95892,10019931,Te_bomby_byly_na_mnie___list_do_redakcji.html
↑ Okupacja w imię sojuszu. Armia sowiecka w Polsce 1944-1956 (fragmenty), „forumemjot”, 9 maja 2012 [dostęp 2018-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-13] (pol.).
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 29. [dostęp 2012-12-01].
↑ Czy wiesz, że..., [w:] AndrzejA. Dereń AndrzejA., Polska bardziej polska, „Tygodnik Prudnicki”, 49 (732), Prudnik: Spółka Wydawnicza ANEKS, 8 grudnia 2004, ISSN 1231-904X .

Bibliografia

Johann GeorgJ.G. Knie Johann GeorgJ.G., Alphabethisch-Statistisch-Topographische Uebersicht aller Dörfer, Flecken, Städte und andern Orte der Königl. Preuß. Provinz Schlesien ..., Breslau: Graß, Barth und Comp., 1830, OCLC 751379865 (niem.).
J.E. Muller: Vollstandiges geographish, statistisch, topographisches Worterbuch preusischen Staates. Erfurt: J.E. Muller'sche Buchhandlung, 1835.
Gmina Bierawa. Zarys monograficzny
Bierawa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 220 .

[1] NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05] .

[poczta-2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 62 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[CITEREFKnie183041-3] Knie 1830 ↓, s. 41.

[CITEREFJ.E._Muller1835257-4] J.E. Muller 1835 ↓, s. 257.

[5] Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)

[R2013-6] Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

[teryt-7] GUS. Rejestr TERYT

[KSNG-8] KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. opublikowany [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2018-01-06]. (pol.).

[9] Jerzy Sperka. Zarys migracji rycerstwa śląskiego na ziemie rusi koronnej w okresie panowania Władysława Jagiełły. Lwów, 2011, s. 224.

[10] Odpis urzędowego dziennika Komisji Międzysojuszniczej Rządzącej i Plebiscytowej na Górnym Śląsku w Opolu „Journal Officiel de Haute-Silésie” Nr. 21 z dnia 7-go maja 1921 r., zawierającego wyniki plebiscytu na Górnym Śląsku.. Katowice: Biuro Sejmu Śląskiego, 1932-10-10, s. 7. [dostęp 2013-07-05]. (fr. • pol.).

[11] Karol Szyndzielorz „Te bomby były na mnie – list do redakcji” Gazeta Wyborcza 28 lipca 2011 http://wyborcza.pl/1,95892,10019931,Te_bomby_byly_na_mnie___list_do_redakcji.html

[12] Okupacja w imię sojuszu. Armia sowiecka w Polsce 1944-1956 (fragmenty), „forumemjot”, 9 maja 2012 [dostęp 2018-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-13] (pol.).

[13] Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 29. [dostęp 2012-12-01].

[14] Czy wiesz, że..., [w:] AndrzejA. Dereń AndrzejA., Polska bardziej polska, „Tygodnik Prudnicki”, 49 (732), Prudnik: Spółka Wydawnicza ANEKS, 8 grudnia 2004, ISSN 1231-904X .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Wsie	Bierawa Brzeźce Dziergowice Goszyce Grabówka Korzonek Kotlarnia Lubieszów Ortowice Solarnia Stara Kuźnia Stare Koźle
Przysiółki wsi	Grobla Kąt Klichów Księża Łąka Stępnica Utrata
Byłe przysiółki	Korzonek

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne