Big E

Big E
Ilustracja
Big E w marcu 2015
Imię i nazwisko

Ettore Ewen

Data i miejsce urodzenia

1 marca 1986[1]
Tampa, Floryda, Stany Zjednoczone[1]

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Big E[2]
Big E Langston[3]
Biggie Langston
Ettore Ewen
William Langston

Wzrost

1,80 m[4]

Masa ciała

129 kg[4]

Zapowiadany z

Tampa, Floryda[4]

Trenerzy

Florida Championship Wrestling
WWE NXT

Debiut

17 grudnia 2009

Ettore Ewen (ur. 1 marca 1986 w Tampie na Florydzie)[5] – amerykański wrestler występujący w brandzie Raw federacji WWE pod pseudonimem ringowym Big E[6]. Jest byłym członkiem grupy The New Day, którą tworzył wraz z Kofim Kingstonem i Xavierem Woodsem[7].

Przed rozpoczęciem kariery wrestlera Ewen uprawiał trójbój siłowy; ustanowił wiele rekordów, a w 2011 wygrał mistrzostwa USA Powerlifting. W WWE zdobył NXT Championship, Intercontinental Championship, stał się także dwukrotnym posiadaczem (Raw) Tag Team Championship oraz sześciokrotnym posiadaczem SmackDown Tag Team Championship. Wraz z New Day pobił rekord posiadania mistrzostwa drużynowego w WWE – panowanie Big E, Kingstona i Woodsa jako Raw Tag Team Championów trwało 484 dni.

Dzieciństwo

Ewen urodził się w Tampie na Florydzie. Uczęszczał do Wharton High School, gdzie zdobył wiele nagród za osiągnięcia sportowe; został licealnym mistrzem stanu Floryda w zapasach amatorskich[1]. Po ukończeniu szkoły Ewen podjął studia na University of Iowa, gdzie grał w futbol amerykański dla uniwersyteckiej drużyny – Iowa Hawkeyes. W 2004 został zawieszony, a w 2005 ominął sezon z powodu kontuzji[1]. Po wyleczeniu kontuzji skupił się na trójboju siłowym.

Kariera trójboisty siłowego

11 lipca 2010 Ewen wziął udział w swoich pierwszych zawodach USA Powerlifting – United States Open Championships. Pobił wszystkie cztery rekordy raw stanu Floryda kategorii 125-kilogramowej, a także rekordy w martwym ciągu. Wygrał też Raw National Powerlifting Championships w 2011 roku. Każdy z jego rekordów został później pobity.

Rekordy życiowe

Pobite w oficjalnych zawodach

Nieoficjalnym rekordem Ewena jest podniesione podczas treningu na siłowni 260 kg w wyciskaniu leżąc.

Kariera wrestlera

WWE

Florida Championship Wrestling (2009–2012)

Big E na WrestleMania Axxess w kwietniu 2012

W 2009 Ewen podpisał kontrakt z federacją wrestlingu WWE, został przydzielony do jej ówczesnej rozwojówki – Florida Championship Wrestling (FCW). Zadebiutował 17 grudnia 2009 pod pseudonimem ringowym Big E Langston[9]. 14 lipca 2010 zawalczył z posiadaczem FCW Florida Heavyweight Championship Luckym Cannonem, lecz nie udało mu się zdobyć tytułu[10]. 12 maja 2011 połączył siły z Calvinem Rainesem, wspólnie pokonali Richiego Steamboata i Setha Rollinsa w walce o Florida Tag Team Championship[11]. Tytuły utracili 21 lipca, na rzecz CJ'a Parkera i Donny'ego Marlowa[11]. Podczas WrestleMania XXVIII Axxess w kwietniu 2012 Langston pokonał Antonio Cesaro[12].

NXT (2012–2013)

W 2012 roku WWE zamknęło FCW i zamieniło NXT w nowy brand rozwojowy. Langston zadebiutował podczas odcinka NXT, 1 sierpnia 2012, pokonując Adama Mercera[13]. Langston rozpoczął serię wygranych; po wykonaniu swojej akcji kończącej nakazywał sędziemu odliczenie do pięciu (zamiast klasycznych trzech) przed przyznaniem przypięcia[14][15]. Po tym jak Langston odmówił przyjęcia usług menedżerskich Vickie Guerrero[16], ta obiecała przyznanie 5.000 dolarów nagrody dla osoby, która pokona Langstona. Ostatecznie, oferta została wycofana przez komisarza NXT Dusty'ego Rhodesa[17].

W 2013 Langston zaczął rywalizację z The Shield. 9 stycznia pokonał NXT Championa i członka Shield Setha Rollinsa w No Disqualification matchu, zdobywając swoje pierwsze mistrzostwo w karierze[18]. 12 czerwca 2013, po 168 dniach panowania, Langston utracił NXT Championship na rzecz Bo Dallasa[19].

Sojusz z AJ Lee i Dolphem Zigglerem (2012–2013)

Big E (z tyłu) na Raw w kwietniu 2013 z World Heavyweight Championem Dolphem Zigglerem i ich menedżerką AJ Lee

Langston zadebiutował w głównym rosterze WWE 17 grudnia 2012 na odcinku Raw, atakując Johna Cenę i sprzymierzając się z AJ Lee[20]. Langston stał się ochroniarzem dla scenariuszowego chłopaka Lee – Dolpha Zigglera. Na WrestleManii 29 Langston i Ziggler przegrali walkę o Tag Team Championship z Team Hell No (Danielem Bryanem i Kanem)[21].

Langston zawalczył w Best-of-Five Series przeciwko rywalowi Zigglera – Alberto Del Rio; Del Rio wygrał serię walk 3-2[22]. 10 czerwca na Raw Langston ujawnił się jako tajemniczy wielbiciel mistrzyni Div Kaitlyn. Później okazało się, że było to jedynie częścią planu rywalizującej z mistrzynią AJ Lee[23]. Langston i Lee kontynuowali ośmieszanie Kaitlyn, a Lee ostatecznie odebrała Divas Championship z rąk rywalki na gali Payback[24]. 15 lipca, podczas Raw, Ziggler zakończył związek z Lee, przez co stał się ofiarą ataku ze strony Langstona[25]. Na SummerSlam Langston i Lee zostali pokonani przez Zigglera i Kaitlyn w Mixed Tag Team matchu[26]. Po przegranej walce Langston zakończył współpracę z Lee.

Intercontinental Champion (2013–2014)

18 października na SmackDown Langston przegrał pojedynek z CM Punkiem; po walce pomógł przeciwnikowi wygonić z ringu Rybacka i Curtisa Axela, tym samym przechodząc face turn[27]. Trzy dni później Langston i Punk pokonali Rybacka i Axela w walce drużynowej[28]. Na gali Hell in a Cell miała odbyć się walka pomiędzy Langstonem a Axelem o Intercontinental Championship, lecz Axel został wycofany z walki krótko przed galą z powodu kontuzji[29]. Langston odnowił rywalizację z The Shield i na Hell in a Cell zawalczył o United States Championship z Deanem Ambrosem; nie udało mu się zdobyć mistrzostwa[30]. Następnej nocy na Raw odbyła się walka rewanżowa. Ta zakończyła się dyskwalifikacją Ambrose’a, spowodowaną interwencją reszty Shield[31].

18 listopada na Raw Langston zawalczył o Intercontinental Championship z Axelem i pokonał go, zdobywając mistrzostwo[32]. Sześć dni później, na Survivor Series, Langston obronił pas w walce rewanżowej z Axelem[33], a na TLC pokonał Damiena Sandowa[34]. Na Elimination Chamber, pod skróconym pseudonimem Big E obronił tytuł w starciu z Jackiem Swaggerem[35]. Big E wziął udział w Andre the Giant Memorial Battle Royalu na WrestleManii XXX, lecz nie udało mu się go wygrać[36]. Na Extreme Rules Big E stracił Intercontinental Championship na rzecz Bad News Barretta[37]. Wkrótce rozpoczął rywalizację z Rusevem i przegrał walki z nim na galach Payback i Money in the Bank[38][39]. Na Battleground Big E wziął udział w Battle Royalu o Intercontinental Championship, który został wygrany przez The Miza[40].

The New Day (od 2014)

Big E (pośrodku) z Kofim Kingstonem (na lewo) i Xavierem Woodsem (na prawo) jako The New Day w styczniu 2015

Wkrótce Big E połączył siły z Kofim Kingstonem. 21 lipca na Raw Xavier Woods zaproponował im współpracę po tym, jak Big E i Kingston odnieśli kolejną porażkę jako drużyna[41]. Duo połączyło siły z Woodsem i następnego dnia podczas Main Event wygrali starcie z Heathem Slaterem i Titusem O’Neilem[42]. Jednakże, grupa Woodsa szybko zniknęła z telewizji – od sierpnia Big E i Kingston walczyli w starciach solowych, nie wspominając o wcześniejszym sojuszu. Pomimo rozwiązania grupy w programach WWE, Big E, Kingston i Woods wciąż występowali razem na house showach[43].

W listopadzie WWE zaczęło wypuszczać winiety zwiastujące utworzenie grupy The New Day składającej się z Big E, Kingstona i Woodsa. Grupa zaprezentowana była jako szerzące optymizm afroamerykańskie trio[43]. The New Day zadebiutowało 28 listopada na SmackDown, wygrywając starcie drużynowe z Titusem O’Neilem, Heathem Slaterem i Curtisem Axelem[44]. Na WrestleManii 31 Big E i Kingston wzięli udział w 4-Way Tag Team matchu o WWE Tag Team Championship, lecz nie zdołali zdobyć tytułów[45]. Wszyscy trzej członkowie New Day wzięli później udział w André the Giant Memorial Battle Royalu, który został wygrany przez Big Showa[46]. Po gali New Day przeszło heel turn. Na Extreme Rules Big E i Kingston zdobyli Tag Team Championship po raz pierwszy, pokonując Tysona Kidda i Cesaro[47].

New Day broniło tytułów pod zasadą Freebird Rule, dzięki której wszyscy trzej członkowie uznawani byli za mistrzów, jednakże podczas walk tylko dwóch z nich broniło tytułów – najczęściej byli to Big E i Kingston, którym menedżerował Woods. Nowi mistrzowie pokonali Kidda i Cesaro w rewanżach na SmackDown i Payback; Woods interweniował w obu walkach[48][49]. Na Elimination Chamber New Day wzięli udział w pierwszym w historii Tag Team Elimination Chamber matchu, wyeliminowali The Prime Time Players (Darrena Younga i Titusa O’Neila) jako ostatnich i obronili tytuły[50]. Jednakże, Prime Time Players odebrali tytuły mistrzowskie z rąk New Day na gali Money in the Bank[51]. New Day odzyskało Tag Team Championship w Fatal 4-Way Tag Team matchu na SummerSlam[52]. Następnej nocy na Raw po tym, jak New Day pokonało Lucha Dragons, The Dudley Boyz (Bubba Ray i D-Von Dudley) powrócili do WWE i zaatakowali mistrzów[53]. Na Night of Champions New Day przegrało starcie z Dudley Boyz poprzez dyskwalifikację, co pozwoliło im zachować mistrzostwa[54]. 5 października na Raw Big E wziął udział w Open Challenge o WWE United States Championship Johna Ceny, lecz przegrał pojedynek[55]. Rywalizacja New Day z The Dudley Boyz zakończyła się wygraną przez mistrzów walką na gali Hell in a Cell[56].

Na gali TLC The New Day obroniło tytuły w Triple Threat Tag Team matchu przeciwko Lucha Dragons i The Usos[57]. W styczniu rozpoczęli rywalizację z Chrisem Jericho. Jericho pomógł The Usos zdobyć miana pretendenckie do pasów mistrzowskich The New Day, lecz na Royal Rumble mistrzowie zdołali wygrać walkę z pretendentami[58]. Wkrótce rozpoczęli rywalizację z The League of Nations (Sheamusem, Kingiem Barrettem, Rusevem i Alberto Del Rio), co zapoczątkowało proces face turnu grupy. Na gali Roadblock obronili tytuły w walce z Sheamusem i Barrettem[59], a dzień później pokonali Alberto Del Rio i Ruseva. Po walce trio zostało zaatakowane przez wszystkich członków League of Nations[60]. Grupa przyjęła wyzwanie League of Nations na walkę na WrestleManii 32[61]. Starcie przegrali[62], lecz zdołali pokonać przeciwników następnego dnia podczas odcinka Raw[63], kończąc rywalizację.

The New Day podczas WrestleMania Axxess w kwietniu 2016

W kwietniu The New Day ogłosiło turniej o miano pretendenckie do posiadanych przez nich tytułów. Na gali Payback odbył się finał turnieju; zawalczyli w nim The Vaudevillains oraz Enzo Amore i Colin Cassady. Pojedynek zakończył się bez rezultatu[64]. The Vaudevillains otrzymali szansę walki o WWE Tag Team Championship na gali Extreme Rules, lecz The New Day zdołało obronić tytuły[65]. The New Day wygrało Fatal 4-Way Tag Team match o WWE Tag Team Championship na Money in the Bank[66], po czym rozpoczęło rywalizację z powracającą frakcją The Wyatt Family. Po ostrej wymianie zdań i ciosów ogłoszono, że dwie drużyny zmierzą się ze sobą na gali Battleground[67]. W lipcu, w wyniku WWE Draftu, The New Day stało się częścią brandu Raw[68]. 22 lipca, The New Day stali się najdłużej panującymi WWE Tag Team Championami, pokonując poprzedni rekord 331 dni ustanowiony przez Paula Londona i Briana Kendricka. Po tym, jak SmackDown otrzymało WWE SmackDown Tag Team Championship, nazwę posiadanego przez New Day mistrzostwa zmieniono analogicznie na „WWE Raw Tag Team Championship”. 1 sierpnia Big E odniósł kontuzję w wyniku ataku ze strony Luke’a Gallowsa i Karla Andersona[69]. Powrócił na gali SummerSlam i zaatakował rywali podczas ich walki z Kingstonem i Woodsem. Na Clash of Champions The New Day obroniło tytuły, pokonując Gallowsa i Andersona w kolejnej walce. 31 października członkowie New Day stali się kapitanami tag-teamowej drużyny reprezentującej Raw w międzybrandowym starciu przeciwko drużynie SmackDown na Survivor Series. New Day zostało szybko wyeliminowane z walki przez The Usos[70].

12 grudnia, po skutecznej obronie tytułów w dwóch Triple Threat matchach (najpierw przeciwko Sheamusowi i Cesaro oraz Gallowsowi i Andersonowi, a potem przeciwko Kevinowi Owensowi i Chrisowi Jericho oraz Sethowi Rollinsowi i Romanowi Reignsowi), członkowie New Day stali się najdłużej panującymi mistrzami tag team w historii WWE, pobijając poprzedni, ustanowiony przez Demolition rekord 478 dni[71]. Zaledwie 5 dni później, na gali Roadblock: End of the Line, New Day utraciło tytuły na rzecz Cesaro i Sheamusa[72]. W lutym 2017 ogłoszono, że New Day poprowadzą WrestleManię 33[73]. 3 kwietnia, na Raw po WrestleManii, przegrali walkę z debiutującym Revival (Dashem Wilderem i Scottem Dawsonem)[74]. 11 kwietnia, w wyniku Superstar Shake-upu, The New Day zostało przeniesione do rosteru SmackDown[75].

W programie telewizyjnym niebieskiej tygodniówki po raz pierwszy pojawili się dopiero 30 maja, wyzywając do walki posiadaczy WWE SmackDown Tag Team Championship – The Usos (Jaya i Jimmy’ego Uso)[76]. Zmierzyli się z nimi na gali Money in the Bank, lecz nie udało im się zdobyć mistrzostw[77]. 23 lipca, na Battleground, The New Day pokonało The Usos w walce rewanżowej, zdobywając SmackDown Tag Team Championship po raz pierwszy[78]. Ich panowanie trwało 28 dni, tytuły utracili podczas gali SummerSlam, w kolejnym starciu z braćmi Uso[79]. New Day kontynuowało rywalizację z Usos, mierząc się z nimi podczas SmackDown z 29 sierpnia; spotkanie przegrali, toteż – zgodnie ze stypulacją starcia – Usos mogli wybrać rodzaj kolejnej walki, mającej odbyć się na gali No Mercy[80].

Filmografia

RokTytułRolaNotka
2015Total DivasZagrał samego siebieGościnne wystąpienie
2016WWE SwervedOn sam
2016WWE Ride AlongOn sam
2016Let's Make a DealOn samGościnne wystąpienie (z grupą New Day)

Mistrzostwa i osiągnięcia

Big E jest dwukrotnym i obecnym posiadaczem WWE Intercontinental Championship.
Big E jest dwukrotnym i najdłużej panującym WWE Raw Tag Team Championem w historii.

Uwagi

  1. ↑ Big E, Kingston i Woods bronili tytułu pod zasadą Freebird Rule

Przypisy

  1. ↑ a b c d Ettore Ewen. HawkeyesSports.com. [dostęp 2013-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
  2. ↑ James Caldwell: Caldwell's WWE Main Event results 2/12: Big E. drops „Langston,” then 3MB; Wyatts in six-man tag, Natalya, more. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2014-02-16].
  3. ↑ FCW Profile. Florida Championship Wrestling. [dostęp 2012-02-28].
  4. ↑ a b c Big E Langston. WWE. [dostęp 2013-05-23].
  5. ↑ Big E: Profile & Match Listing - Internet Wrestling Database (IWD), profightdb.com [dostęp 2017-08-30].
  6. ↑ Big E, WWE [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  7. ↑ Reason Why WWE Broke up the New Day, EssentiallySports, 11 października 2020 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  8. ↑ a b USAPL Raw Nationals (results) (click „Mens Results” tab on bottom, defaults to Women’s)
  9. ↑ Philip Kreikenbohm, Matches « Big E « Wrestlers Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  10. ↑ Philip Kreikenbohm, FCW « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  11. ↑ a b Philip Kreikenbohm, FCW Florida Tag Team Championship « Titles Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  12. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE WrestleMania Axxess 2012 - Tag 3 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  13. ↑ Justin James: James’s WWE NXT RESULTS 8/1. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2012-08-09].
  14. ↑ Justin James: James’s WWE NXT RESULTS 9/12. [w:] PWTorch [on-line]. [dostęp 2012-10-06].
  15. ↑ Justin James: James’s WWE NXT REPORT 10/3. [w:] PWTorch [on-line]. [dostęp 2013-06-19]. Cytat: Langston gets angry because the ref only counts to three before calling for the bell, so the ref gives another two counts. The crowd is chanting „one more time!” Post-match, Langston hit his finisher again and gives himself a five count, to the delight of the crowd.
  16. ↑ Justin James: James’s WWE NXT RESULTS 10/31. [w:] PWTorch [on-line]. [dostęp 2012-12-18].
  17. ↑ Justin James: James’s WWE NXT REPORT 12/12. [w:] PWTorch [on-line]. [dostęp 2013-01-23].
  18. ↑ Justin James: James’s WWE NXT REPORT 1/9. [w:] PWTorch [on-line]. [dostęp 2013-01-12].
  19. ↑ Justin James: James’s WWE NXT REPORT 6/12. [w:] PWTorch [on-line]. [dostęp 2013-06-18].
  20. ↑ Raw: Dec. 17, 2012, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  21. ↑ WWE Tag Team Champions Team Hell No def. Dolph Ziggler & Big E Langston, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  22. ↑ Raw: June 3, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  23. ↑ Raw: June 10, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  24. ↑ AJ Lee def. Divas Champion Kaitlyn, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  25. ↑ Raw: July 15, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  26. ↑ Dolph Ziggler & Kaitlyn def. Big E Langston & Divas Champion AJ Lee, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  27. ↑ SmackDown: October 18, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  28. ↑ Raw: October 21, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  29. ↑ Brian Mazique, WWE Hell in a Cell 2013: Curtis Axel's Injury Stifles Big E Langston's Push, „Bleacher Report” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  30. ↑ Big E Langston def. United States Champion Dean Ambrose by count-out, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  31. ↑ Raw: October 28, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  32. ↑ Raw: November 18, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  33. ↑ Intercontinental Champion Big E Langston def. Curtis Axel, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  34. ↑ Intercontinental Champion Big E Langston def. Damien Sandow, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  35. ↑ Intercontinental Champion Big E def. Jack Swagger, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  36. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE WrestleMania XXX « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  37. ↑ Bad News Barrett def. Big E to become the new Intercontinental Champion, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  38. ↑ Rusev def. Big E, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  39. ↑ Rusev def. Big E, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  40. ↑ The Miz won the Intercontinental Championship Battleground Battle Royal, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  41. ↑ Raw: July 21, 2014, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  42. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Main Event #95 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  43. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Matches « Big E « Wrestlers Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  44. ↑ SmackDown: November 28, 2014, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  45. ↑ WWE Tag Team Champions Tyson Kidd & Cesaro def. The Usos, Los Matadores and The New Day’s Big E & Kofi Kingston, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  46. ↑ Big Show won 2nd Annual Andre the Giant Memorial Battle Royal (Kickoff Match), „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  47. ↑ New titles for The New Day, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  48. ↑ SmackDown: April 30, 2015, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  49. ↑ WWE Tag Team Champions The New Day def. Cesaro & Tyson Kidd (2-out-of-3 Falls Match), „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  50. ↑ New Day rocks in historic tag team Elimination Chamber Match victory, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  51. ↑ Michael Burdick: WWE Tag Team Champions The New Day vs. The Prime Time Players. WWE. [dostęp 2015-06-05].
  52. ↑ The New Day captures WWE Tag Team Titles in Fatal 4-Way, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  53. ↑ Raw: August 24, 2015, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  54. ↑ The Dudley Boyz def. WWE Tag Team Champions The New Day by Disqualification, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  55. ↑ Raw: Oct. 5, 2015, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  56. ↑ The New Day def. The Dudley Boyz (WWE Tag Team Championship Match), wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  57. ↑ WWE Tag Team Champions The New Day def. The Usos and The Lucha Dragons in a Triple Threat Ladder Match, wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  58. ↑ WWE Tag Team Champions The New Day def. The Usos, wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  59. ↑ WWE Roadblock results: In a controversial thrill ride, The Game neutralized The Lunatic Fringe, wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  60. ↑ Did The New Day leave Raw with their titles?, wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  61. ↑ The New Day accept The League's WrestleMania challenge, wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  62. ↑ Legends’ return stuns League of Nations, New Day, wwe.com [dostęp 2016-04-11].
  63. ↑ The New Day vs. Sheamus and King Barrett - WWE Tag Team Championship Match: Raw, April 4, 2016, wwe.com [dostęp 2016-04-11].
  64. ↑ Tag Team Tournament Final ruled no contest following injury, wwe.com [dostęp 2016-05-31].
  65. ↑ Did The Vaudevillains seize The New Day at Extreme Rules?, wwe.com [dostęp 2016-05-31].
  66. ↑ How The New Day survived The New Era’s finest at WWE Money in the Bank [dostęp 2016-07-20].
  67. ↑ New Day clash with the forces of fear at WWE Battleground [dostęp 2016-07-20].
  68. ↑ Get complete 2016 WWE Draft results here [dostęp 2016-07-20].
  69. ↑ Big E undergoes several tests and medical examinations. [dostęp 2016-08-02].
  70. ↑ Team Raw vs. Team SmackDown LIVE in a 10-on-10 Traditional Survivor Series Tag Team Elimination Match. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2016-11-20].
  71. ↑ Raw results, Dec. 12, 2016: The New Day make tag team history, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  72. ↑ WWE Roadblock 2016 results, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  73. ↑ The New Day to host WrestleMania, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  74. ↑ WWE Raw results, April 3, 2017: Finn Bálor returns to join Seth Rollins in conquering Kevin Owens & Samoa Joe, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  75. ↑ Superstar Shake-up results: Roster changes for Raw and SmackDown LIVE, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  76. ↑ WWE SmackDown LIVE results, May 30, 2017: Styles and Ziggler’s showdown steals the show, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  77. ↑ The Usos reign supreme at WWE Money in the Bank, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  78. ↑ The New Day def. The Usos to become the new SmackDown Tag Team Champions, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  79. ↑ The New Day squares off against The Usos in turbulent Tag Team Title Match, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  80. ↑ SmackDown LIVE results, Aug. 29 2017: Nakamura and Orton reign supreme before The Viper strikes on The Artist, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  81. ↑ FCW Championship histories. [dostęp 2016-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-19)].
  82. ↑ Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2014. [w:] The Internet Wrestling Database [on-line]. [dostęp 2014-12-02].
  83. ↑ a b WWE Wrestler(s) of the Year. Rolling Stone. [dostęp 2015-12-14].
  84. ↑ WWE Wrestler of the Year (So Far). Rolling Stone. [dostęp 2015-07-01].
  85. ↑ Dave Meltzer. January 25, 2016 Wrestling Observer Newsletter: 2015 Observer Awards Issue. „Wrestling Observer Newsletter”, s. 46, 2016-01-25. Campbell, Kalifornia. ISSN 10839593. 
  86. ↑ a b c d e Philip Kreikenbohm, Titles « Big E « Wrestlers Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, cagematch.net [dostęp 2017-08-30].

Linki zewnętrzne

Personel WWE
Raw
Zawodnicy
Zawodniczki
Inni pojawiający się na wizji
SmackDown
Zawodnicy
Zawodniczki
Inni pojawiający się na wizji
NXT
Zawodnicy
  • Andre Chase
  • Apollo Crews
  • Axiom
  • Boa
  • Bodhi Hayward
  • Bron Breakker
  • Brooks Jensen
  • Brutus Creed
  • Cameron Grimes
  • Carmelo Hayes
  • Channing Lorenzo
  • Charlie Dempsey
  • Commander Azeez
  • Damon Kemp
  • Dante Chen
  • Duke Hudson
  • Edris Enofé
  • Elton Prince
  • Grayson Waller
  • Guru Raaj
  • Hank Walker
  • Ikemen Jiro
  • Ilja Dragunov
  • Jagger Reid
  • Javier Bernal
  • JD McDonagh
  • Joe Coffey
  • Joe Gacy
  • Josh Briggs
  • Julius Creed
  • Kit Wilson
  • Malik Blade
  • Mark Coffey
  • Nathan Frazer
  • Odyssey Jones
  • Oro Mensah
  • Rip Fowler
  • Roderick Strong
  • Ru Feng
  • Sanga
  • Tony D’Angelo
  • Trick Williams
  • Tyler Bate
  • Veer Mahaan
  • Von Wagner
  • Wes Lee
  • Wolfgang
  • Xyon Quinn
Zawodniczki
  • Alba Fyre
  • Amari Miller
  • Arianna Grace
  • Ava Raine
  • Blair Davenport
  • Cora Jade
  • Elektra Lopez
  • Fallon Henley
  • Gigi Dolin
  • Indi Hartwell
  • Ivy Nile
  • Jacy Jayne
  • Katana Chance
  • Kayden Carter
  • Kiana James
  • Lash Legend
  • Mandy Rose
  • Meiko Satomura
  • Nikkita Lyons
  • Roxanne Perez
  • Sarray
  • Sloane Jacobs
  • Tatum Paxley
  • Thea Hail
  • Tiffany Stratton
  • Valentina Feroz
  • Wendy Choo
  • Yulisa León
  • Zoey Stark
Inni pojawiający się na wizji
  • Mr. Stone
Wolni agenci
Performance Center
Zawodnicy
  • Abule Abadi-Fitzgerald
  • Antoine Frazier
  • Beau Morris
  • Bronco Nima
  • Bryson Montana
  • Chukwusom Enekwechi
  • Damaris Griffin
  • Daniel McArthur
  • Eka Brown
  • Hayden Pittman
  • Houston Miller
  • Isaac Odugbesan
  • Kale Dixon
  • Kevin Ventura-Cortes
  • Luca Crusifino
  • Lucien Price
  • Myles Borne
  • Rickssen Opont
  • Tank Ledger
  • Tiller Bucktrot
  • Tracy Hancock
Zawodniczki
  • Alexis Lete
  • Alivia Ash
  • Anna Keefer
  • Breanna Ruggiero
  • Brooklyn Barlow
  • Dani Palmer
  • Erica Yan
  • Franki Strefling
  • Gabrielle Dunn
  • Gina DeLucia
  • Giovanna Eburneo
  • Harleigh White
  • Jade Gentile
  • Jakara Jackson
  • Kennedy Cummins
  • Lea Mitchell
  • Monika Klisara
  • Sarah Baer
  • Tiana Caffey
  • Valerie Loureda
Zespół
Osobistości telewizyjne
  • Alicia Taylor
  • Andy Shepherd
  • Booker T
  • Byron Saxton
  • Calvin Knie
  • Cathy Kelley
  • Christophe Agius
  • Corey Graves
  • Dan Vollmayer
  • Dennis Arnell
  • Funaki
  • Greg Miller
  • Jackie Redmond
  • Jerry Lawler
  • Jerry Soto
  • Jimena Sánchez
  • Kayla Braxton
  • Kelly Kincaid
  • Kevin Patrick
  • Marcelo Rodríguez
  • Matt Camp
  • McKenzie Mitchell
  • Megan Morant
  • Michael Cole
  • Mike Rome
  • Moein Al Bastaki
  • Nadir Mohammedi
  • Nathalie Mamo
  • Pat McAfee
  • Peter Rosenberg
  • Quetzalli Bulnes
  • Rob Armstrong
  • Rob Schamberger
  • Ryan Pappolla
  • Sam Roberts
  • Samantha Irvin
  • Sarah Schreiber
  • Scott Stanford
  • Sudu Shah
  • Tim Haber
  • Vic Joseph
  • Wade Barrett
Ambasadorzy
Producenci i Scenarzyści
Personel wykonawczy
  • Bradley Blum
  • Craig Stimmel
  • Dan Ventrelle
  • Frank Kimball
  • Frank Riddick
  • Kevin Dunn
  • Maurice F. Edelson
  • Rajan Mehta
  • Road Dogg
Rodzina McMahon
Posiadacze WWE Intercontinental Championship
1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Posiadacze WWE Raw Tag Team Championship
2002–2009
2010–2019
2020–2029
Posiadacze WWE SmackDown Tag Team Championship
2016–2019
2020–2029
Posiadacze NXT Championship
2012–2019
2020–2029

Media użyte na tej stronie

Dolph Ziggler with AJ Lee & Big E Langston.jpg
Autor: Simon Q from United Kingdom, Licencja: CC BY 2.0
Dolph Ziggler w/ AJ Lee & Big E Langston
WWE's The New Day Jan 2015.jpg
Autor: Megan Elice Meadows, Licencja: CC BY-SA 2.0
The New Day (from left to right: Kofi Kingston, Big E Langston, and Xavier Woods) at a WWE SmackDown/Main Event television taping in January 2015. Cropped from original.
Intercontinental Champion Big E Langston.jpg
Autor: Miguel Discart from Bruxelles, Belgique, Licencja: CC BY-SA 2.0
2014-04-03_19-03-38_NEX-6_5847_DxO
The New Day WrestleMania 32 Axxess.jpg
Autor: Miguel Discart, Licencja: CC BY-SA 2.0
The New Day during the WrestleMania 32 Axxess in April 1, 2016.
WWE Tag Team Champion Big E.jpg
Autor: Miguel Discart from Bruxelles, Belgique, Licencja: CC BY-SA 2.0
The Raw after WrestleMania 32
Big E (c) & Kofi Kingston (c) def. (pin) King Barrett & Sheamus (in 08:45) For: WWE Tag Team Championship
Big E Langston.jpg
Autor: godiseven, Licencja: CC BY-SA 2.0
Big E. Langston prior to a match at Wrestlemania Axxess in April 2012. Cropped from original.
Big E In March 2015.jpg
Autor: Miguel Discart, Licencja: CC BY-SA 2.0
Big E in at WrestleMania Axxess in March 2015.