Bikalutamid
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C18H14F4N2O4S | ||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 430,37 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||
Wygląd | biały lub prawie biały drobny proszek[1] | ||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||||||||||||||
ATC | |||||||||||||||||||||||||||
Stosowanie w ciąży | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
|
Bikalutamid (łac. bicalutamidum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, niesteroidowy inibitor receptorów androgenowych, zarejestrowany w leczeniu zaawansowanego raka gruczołu krokowego, stosowany jest również w leczeniu priapizmu, androgenozależnych chorób skóry oraz w feminizującej terapii hormonalnej u transpłciowych kobiet, a także mający zastosowanie w medycynie weterynaryjnej.
Budowa i mechanizm działania
Bikalutamid dostępny w sprzedaży jest mieszaniną racemiczną, natomiast aktywność biologiczną przejawia niemal wyłącznie enancjomer R[5]. Jest on kompetencyjnym agonistą receptorów androgenowych, którego działanie polega na stabilizacji kompleksu receptora androgenowego z białkami szoku cieplnego[12].
Zastosowanie
Wskazania rejestracyjne
- rak gruczołu krokowego z przerzutami (stadium D2) w skojarzeniu z analogiem gonadoliberyny lub kastracją chirurgiczną (w dawce 50 mg)[5][13]
- rak gruczołu krokowego miejscowo zaawansowany z dużym ryzykiem progresji choroby, w monoterapii lub jako leczenie uzupełniające po prostatektomii radykalnej lub radioterapii (w dawce 150 mg)[5][14]
- rak gruczołu krokowego miejscowo zaawansowany bez przerzutów, kiedy kastracja chirurgiczna lub stosowanie innych leków nie jest wskazane lub możliwe (w dawce 150 mg)[5][14]
Wskazania pozarejestracyjne
- leczenie priapizmu nawrotowego (wytyczne EAU 2014)[15][16]
- leczenie hormonalne podczas korekty płci z męskiej na żeńską oraz leczenie długoterminowe po operacji korekty płci[17][18]
- hirsutyzm w zespole wielotorbielowatych jajników[19][20]
Wskazania weterynaryjne
- hiperadrenokortycyzm u fretki domowej, u osobników u których istnieją przeciwwskazania do leczenia operacyjnego[21][22]
Bikalutamid znajduje się na wzorcowej liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO Model Lists of Essential Medicines) (2017, 2021)[23][24].
Bikalutamid jest dopuszczony do obrotu w Polsce (2018)[25].
Działania niepożądane
Bikalutamid może powodować następujące działania niepożądane u ponad 10% pacjentów: zawroty głowy, uderzenia gorąca, wysypka, ginekomastia, tkliwość piersi, ból brzucha, zaparcie, nudności, hematuria, obrzęki oraz osłabienie[13][14].
Przypisy
- ↑ a b c Bicalutamide, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 2375 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ a b c Bicalutamide, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB01128 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ Bicalutamide (nr PHR1678) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski. [dostęp 2018-08-12]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Bicalutamide SC-202976 Material Safety Data Sheet. Santa Cruz Biotechnology, 2018-10-09. [dostęp 2022-09-20]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Jan K. Podlewski , Alicja Chwalibogowska-Podlewska , Leki współczesnej terapii online, Medical Tribune Polska [dostęp 2018-08-12] .
- ↑ Bicalutamide (Oral Route), Mayo Foundation for Medical Education and Research, 1 listopada 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-24] (ang.).
- ↑ Bicalutamide (Oral Route), Mayo Foundation for Medical Education and Research, 1 marca 2017 [zarchiwizowane z adresu 2018-08-13] (ang.).
- ↑ Bicalutamide (Oral Route), Mayo Foundation for Medical Education and Research, 1 lipca 2021 [zarchiwizowane z adresu 2021-08-02] (ang.).
- ↑ Bicalutamide (Oral Route), Mayo Foundation for Medical Education and Research, 1 marca 2017 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ Ian D. Cockshott , Bicalutamide: clinical pharmacokinetics and metabolism, „Clinical Pharmacokinetics”, 43 (13), 2004, s. 855–878, DOI: 10.2165/00003088-200443130-00003, PMID: 15509184 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ D. McKillop i inni, Metabolism and enantioselective pharmacokinetics of Casodex in man, „Xenobiotica; the Fate of Foreign Compounds in Biological Systems”, 23 (11), 1993, s. 1241–1253, DOI: 10.3109/00498259309059435, PMID: 8310708 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ David Masiello i inni, Bicalutamide functions as an androgen receptor antagonist by assembly of a transcriptionally inactive receptor, „Journal of Biological Chemistry”, 277 (29), 2002, s. 26321–26326, DOI: 10.1074/jbc.M203310200, PMID: 12015321 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ a b Bikalutamid Farmax, 50 mg, tabletki powlekane – Charakterystyka Produktu Leczniczego, Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia Rejestr Produktów Leczniczych [zarchiwizowane z adresu 2018-08-13] .
- ↑ a b c Bikalutamid Farmax, 150 mg, tabletki powlekane – Charakterystyka Produktu Leczniczego, Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia Rejestr Produktów Leczniczych [zarchiwizowane z adresu 2018-08-13] .
- ↑ Andrea Salonia i inni, European Association of Urology guidelines on priapism, „European Urology”, 65 (2), 2014, s. 480–489, DOI: 10.1016/j.eururo.2013.11.008, PMID: 24314827 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ Piotr Paweł Świniarski , Wytyczne EAU dotyczące priapizmu – bolesnego wzwodu prącia Część 2, „Przegląd Urologiczny”, 89 (1), 2015 [dostęp 2022-09-20] .
- ↑ L.J. Gooren , Clinical practice. Care of transsexual persons, „The New England Journal of Medicine”, 364 (13), 2011, s. 1251–1257, DOI: 10.1056/NEJMcp1008161, PMID: 21449788 (ang.).
Przedruk w j. polskim: L.J. Gooren , Opieka nad osobami transseksualnymi, „Ginekologia po Dyplomie”, 04/2011, s. 50–61 [dostęp 2018-08-01] .
- ↑ Anna Neyman , John S. Fuqua , Erica A. Eugster , Bicalutamide as an Androgen Blocker With Secondary Effect of Promoting Feminization in Male-to-Female Transgender Adolescents, „Journal of Adolescent Health”, 64 (4), 2019, s. 544–546, DOI: 10.1016/j.jadohealth.2018.10.296, PMID: 30612811, PMCID: PMC6431559 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ Victor R. Preedy , Handbook of Hair in Health and Disease, Holandia: Wageningen Academic Publishers, 2012, s. 132, ISBN 978-90-8686-174-3 (ang.).
- ↑ Costanzo Moretti i inni, Combined Oral Contraception and Bicalutamide in Polycystic Ovary Syndrome and Severe Hirsutism: A Double-Blind Randomized Controlled Trial, „The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism”, 103 (3), 2018, s. 824–838, DOI: 10.1210/jc.2017-01186, PMID: 29211888 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ Alicja Krzyżewska , Andrzej Max , Wpływ gonadektomii na występowanie hiperadrenokortycyzmu i możliwości jego leczenia u fretki domowej, „Życie Weterynaryjne”, 85 (1), 2010 [zarchiwizowane z adresu 2012-08-31] .
- ↑ Renee Gandolfi , Adrenal Disease in ferrets, American Ferret Association, 2013 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ WHO Model List of Essential Medicines 20th List, Światowa Organizacja Zdrowia, 2017, s. 31 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ WHO Model List of Essential Medicines 22th List, Światowa Organizacja Zdrowia, 2021, s. 31 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 16 kwietnia 2018 r. w sprawie ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, 16 kwietnia 2018 [zarchiwizowane z adresu 2019-11-23] .
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Media użyte na tej stronie
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for substances hazardous to human health.
The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.
Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for substances hazardous to human health.
Skeletal formula of bicalutamide. Created using ACD/ChemSketch 12.0 and Inkscape. Optimized with vim.
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for environmentally hazardous substances
The "fire diamond" as defined by NFPA 704. It is a blank template, so as to facilitate populating it using CSS.