Bill Demong

Bill Demong
Data i miejsce urodzenia	29 marca 1980 ; Vermontville, USA
Klub	Lake Placid Ski Club
Wzrost	178 cm
Debiut w PŚ	9.12 1999, Vuokatti (11. – Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	9.12 1999, Vuokatti; (11. – Gundersen)
Pierwsze podium w PŚ	19.01 2002, Liberec; (1. – Gundersen)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Stany Zjednoczone
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
	Puchar Świata
3. miejsce ;	2007/2008
3. miejsce ;	2008/2009
	Letnie Grand Prix
2. miejsce ;	2001
	Zakończenie kariery: 2015 rok

William "Bill" Demong (ur. 29 marca 1980 r. w Vermontville w stanie Nowy Jork) – amerykański narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, dwukrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Bill Demong pojawił się w lutym 1998 roku, kiedy wystartował w igrzyskach olimpijskich w Nagano. Zajął tam 34. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena, a drużynowo był dziesiąty. Rok później zdobył złoty medal w drużynie na mistrzostwach juniorów w Saalfelden, a w lutym 1999 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Ramsau, gdzie był między innymi dziesiąty w drużynie i osiemnasty w sprincie. W Pucharze Świata zadebiutował 9 grudnia 1999 roku w fińskim Vuokatti. Zajął tam 11. miejsce w Gundersenie, tym samym zdobył punkty już w swoim debiucie. W sezonie 1999/2000 pojawił się jeszcze jedenaście razy, w większości przypadków zdobywając punkty. W klasyfikacji generalnej zajął 41. miejsce. Podczas mistrzostw juniorów w Štrbskim Plesie wraz z kolegami z reprezentacji wywalczył tym razem srebrny medal w sztafecie.

Najlepszym wynikiem Demonga w zawodach pucharowych sezonu 2000/2001 było dziewiąte miejsce w starcie masowym wywalczone 1 marca 2001 roku w japońskim Nayoro. Punktował w większości konkursów i w efekcie zajął 16. pozycję w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Lahti indywidualnie plasował się na przełomie drugiej i trzeciej dziesiątki, a w konkursie drużynowym był ósmy. W lecie 2011 roku wystąpił w czwartej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. W cyklu tym zajął drugie miejsce, przy czym 3 września 2001 roku w Ramsau zajął drugie miejsce w Gundersenie. Dobrą formę prezentował także w sezonie 2001/2002, który ukończył na dziesiątym miejscu. Siedmiokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, a 19 stycznia 2002 roku w Libercu nie tylko po raz pierwszy stanął na podium, ale od razu zwyciężył, wgrywając zawody metodą Gundersena. Było to jednak jego jedyne podium w tym sezonie. W lutym 2002 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie indywidualnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. W konkursie drużynowym Amerykanie z Demongiem w składzie otarli się o podium, jednak ostatecznie zakończyli zawody na czwartej pozycji, przegrywając walkę o brązowy medal z Austriakami.

W sezonie 2002/2003 ani raz nie pojawił się w zawodach Pucharu Świata. W sezonach 2003/2004, 2004/2005, 2005/2006 startował rzadko, osiągając przeciętne wyniki. Ani razu nie stanął na podium i tylko trzykrotnie plasował się w czołowej dziesiątce. Najlepszy wynik w zawodach pucharowych tym okresie osiągnął 23 stycznia 2005 roku w Libercu, gdzie był dziewiąty w sprincie. W tym czasie wystąpił na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 2005 roku, zajmując między innymi dwunaste miejsce w Gundersenie i piąte w drużynie. W 2006 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Turynie, jednak prezentował się tam słabiej niż cztery lata wcześniej w Salt Lake City.

Demong poprawił się w sezonie 2006/2007. Pięciokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, w tym dwukrotnie stawał na podium: 9 marca 2007 roku w Lahti wygrał w Gundersenie, a dziewięć dni później w Oslo był trzeci w sprincie. W klasyfikacji generalnej zajął tym razem 11. pozycję. Na przełomie lutego i marca 2007 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Sapporo, gdzie wywalczył srebrny medal w Gundersenie, ulegając tylko Niemcowi Ronny'emu Ackermannowi. Na tych samych Mistrzostwach zajął trzynaste miejsce w sprincie, a drużynowo był dziewiąty. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 2007/2008 i 2008/2009, w których zajmował trzecie miejsc w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2007/2008 sześciokrotnie stawał na podium, w tym raz na jego najwyższym stopniu - 8 grudnia 2007 roku w Trondheim był najlepszy w Gundersenie. Rok później prezentował się jeszcze lepiej - na podium stawał dziesięć razy, z czego pięć konkursów wygrał. Pierwsze zwycięstwo odniósł 20 grudnia 2008 w Ramsau, następnie wygrywał 16 stycznia w Whistler, 15 lutego w Klingenthal, 6 marca w Lahti i 15 marca 2009 roku w Vikersund. Wszystkie zwycięstwa odniósł w zawodach metodą Gundersena. Podczas mistrzostw świata w Libercu w 2009 roku Amerykanie byli jednymi z faworytów do medalu w konkursie drużynowym. Jednak podczas skoków Demong zapomniał swojego numeru startowego i został zdyskwalifikowany^[1]. Kombinatorzy z USA zajęli ostatecznie ostatnie, dwunaste miejsce. Indywidualnie wywalczył złoty medal w Gundersenie na dużej skoczni oraz brązowy na normalnej. Był także piąty w starcie masowym.

Sezon 2009/2010 zakończył na dwunastej pozycji. Na podium stanął raz - 10 stycznia 2010 roku w Val di Fiemme wygrał zawody metodą Gundersena. Igrzyska olimpijskie w Vancouver w 2010 roku przyniosły mu dwa medale. W Gundersenie na dużej skoczni po konkursie skoków był szósty. Na trasę biegu wyruszył ze stratą 46 sekund do prowadzącego Bernharda Grubera z Austrii. W biegu okazał się jednak najlepszy i sięgnął po złoty medal wyprzedzając drugiego na mecie Johnny'ego Spillane'a o 4 sekundy. Ponadto wspólnie ze Spillane'em, Brettem Camerotą i Toddem Lodwickiem wywalczył srebrny medal. Już po skokach Amerykanie zajmowali drugie miejsce i na trasę biegu wyruszyli ze stratą dwóch sekund do prowadzących Finów. W biegu wyprzedzili reprezentantów Finlandii, jednak dali się wyprzedzić Austriakom, którzy sięgnęli po złoty medal. Na mecie Amerykanie stracili do zwycięzców nieco ponad pięć sekund i o około czternaście wyprzedzili Niemców, którzy uplasowali się na trzeciej pozycji.

Kolejny sezon był słabszy. Amerykanin ani razu nie stanął na podium i w klasyfikacji generalnej zajął dopiero 44. miejsce. Na mistrzostwach świata w Oslo w 2011 roku indywidualnie był szósty w Gundersenie na dużej skoczni oraz siódmy na normalnym obiekcie. Startował także w obu konkursach drużynowych, w których Amerykanie zajęli odpowiednio szóste i czwarte miejsce. W sezonie 2011/2012 powrócił na podium zawodów pucharowych zajmując trzecie miejsce 5 lutego 2012 roku w Val di Fiemme. Oprócz tego jeszcze pięciokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce, ale na podium już nie stawał. W klasyfikacji generalnej zajął 21. miejsce.

Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 2013 roku, gdzie Amerykanie w składzie: Bryan Fletcher, Todd Lodwick, Taylor Fletcher i Bill Demong zajęli trzecie miejsce w zawodach drużynowych na normalnej skoczni. Był też między innymi szósty w sprincie drużynowym oraz piętnasty indywidualnie na dużym obiekcie. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi wypadł nieco słabiej. Indywidualnie lepiej zaprezentował się na normalnej skoczni, gdzie zajął 24. miejsce, a w drużynie był szósty. W tym czasie nie stawał na podium zawodów Pucharu Świata.

Na mistrzostwach świata w Falun w 2015 roku zajął 7. miejsce w konkursie drużynowym. Indywidualnie był 25 na normalnej skoczni i 33 na skoczni dużej. Po sezonie 2014/2015 postanowił zakończyć sportową karierę.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
34.	14 lutego	1998	Nagano	Gundersen K-90/15 km	41:21,1	+5:57,8	Bjarte Engen Vik
4.	20 lutego	1998	Nagano	Sztafeta K-90/4x5 km^[2]	54:11,5	+4:27,1	Norwegia
19.	9 lutego	2002	Salt Lake City	Gundersen K-90/15 km	39:11,7	+4:06,4	Samppa Lajunen
4.	14 lutego	2002	Salt Lake City	Sztafeta K-90/4x5 km^[3]	48:42,2	+1:11,9	Finlandia
14.	21 lutego	2002	Salt Lake City	Sprint K-120/7,5 km	16:40,1	+1:16,0	Samppa Lajunen
15.	11 lutego	2006	Pragelato	Gundersen HS106/15 km	39:44,6	+2:23,9	Georg Hettich
7.	15 lutego	2006	Pragelato	Sztafeta HS134/4x5 km^[4]	49:52,6	+1:59,9	Austria
25.	21 lutego	2006	Pragelato	Sprint HS134/7,5 km	18:29,0	+1:34,7	Felix Gottwald
6.	14 lutego	2010	Vancouver	Gundersen HS106/10 km	25:47,1	+17,9	Jason Lamy Chappuis
2.	23 lutego	2010	Vancouver	Sztafeta HS140/4x5 km^[5]	49:31,6	+5,2	Austria
1.	25 lutego	2010	Vancouver	Gundersen HS140/10 km	25:32,9	-	-
24.	12 lutego	2014	Soczi	Gundersen HS106/10 km	23:50,2	+1:49,6	Eric Frenzel
31.	18 lutego	2014	Soczi	Gundersen HS140/10 km	22:45,5	+2:13,8	Jørgen Gråbak
6.	21 lutego	2014	Soczi	Sztafeta HS140/4x5 km^[6]	47:13,5	+2:21,6	Norwegia

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
27.	20 lutego	1999	Ramsau	Gundersen K-90/15 km	37:04,8	?	Bjarte Engen Vik
10.	25 lutego	1999	Ramsau	Sztafeta K-90/4x5 km^[7]	49:34,2	?	Finlandia
18.	27 lutego	1999	Ramsau	Sprint K-90/7,5 km	17:48,4	?	Bjarte Engen Vik
18.	15 lutego	2001	Lahti	Gundersen K-90/15 km	39:26,7	+4:28,7	Bjarte Engen Vik
8.	20 lutego	2001	Lahti	Sztafeta K-90/4x5 km^[3]	48:54,1	+3:11,4	Norwegia
22.	24 lutego	2001	Lahti	Sprint K-116/7,5 km	19:40,3	+2:30,2	Marko Baacke
12.	18 lutego	2005	Oberstdorf	Gundersen HS100/15 km	38:56,2	+1:00,5	Ronny Ackermann
5.	23 lutego	2005	Oberstdorf	Sztafeta HS137/4x5 km^[4]	49:45,5	+1:29,9	Norwegia
19.	27 lutego	2005	Oberstdorf	Sprint HS137/7,5 km	20:15,6	+1:57,8	Ronny Ackermann
13.	23 lutego	2007	Sapporo	Sprint HS134/7,5 km	17:40,2	+1:45,9	Hannu Manninen
4.	25 lutego	2007	Sapporo	Sztafeta HS134/4x5 km^[8]	49:14,9	+5:19,7	Finlandia
2.	3 marca	2007	Sapporo	Gundersen HS100/15 km	38:35,6	+3:23,4	Ronny Ackermann
5.	20 lutego	2009	Liberec	Start masowy HS100/10 km	276,0 pkt	-17,3 pkt	Todd Lodwick
3.	22 lutego	2009	Liberec	Gundersen HS100/10 km	24:22,3	+33,5	Todd Lodwick
1.	28 lutego	2009	Liberec	Gundersen HS134/10 km	23:36,6	-	-
7.	26 lutego	2011	Oslo	Gundersen HS106/10 km	25:19,2	+46,2	Eric Frenzel
4.	28 lutego	2011	Oslo	Sztafeta HS106/4x5 km^[9]	48:07,8	+54,8	Austria
6.	2 marca	2011	Oslo	Gundersen HS134/10 km	25:31,6	+49,3	Jason Lamy Chappuis
6.	4 marca	2011	Oslo	Sztafeta HS134/4x5 km^[9]	47:12,3	+1:44,0	Austria
23.	22 lutego	2013	Val di Fiemme	Gundersen HS106/10 km	29:13,2	+1:31,6	Jason Lamy Chappuis
3.	24 lutego	2013	Val di Fiemme	Sztafeta HS106/4x5 km^[10]	57:34,0	+4,2	Francja
15.	28 lutego	2013	Val di Fiemme	Gundersen HS134/10 km	27:22,8	+1:26,2	Eric Frenzel
6.	2 marca	2013	Val di Fiemme	Sprint drużynowy HS134/2x7.5 km^[11]	35:37,9	+1:24,6	Francja
25.	20 lutego	2015	Falun	Gundersen HS100/10 km	26:38,9	+1:51,8	Johannes Rydzek
7.	22 lutego	2015	Falun	Sztafeta HS100/4x5 km^[12]	44:20,7	+2:37,8	Niemcy
33.	26 lutego	2015	Falun	Gundersen HS134/10 km	22:45,8	+2:27,3	Bernhard Gruber

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
1.	4 lutego	1997	Saalfelden am Steinernen Meer	Sztafeta K-89/3x5 km^[13]	?	-	-
2.	27 stycznia	2000	Štrbské Pleso	Sztafeta K-90/3x5 km^[14]	?	?	Finlandia

Puchar Świata

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	19 stycznia 2002	Liberec	Gundersen K120/15 km	42:48,5	1.	-	-
2.	9 marca 2007	Lahti	Gundersen HS130/15 km	39:31,9	1.	-	-
3.	18 marca 2007	Oslo	Sprint HS128/7,5 km	21:48,2	3.	+24,3	Jason Lamy Chappuis
4.	1 grudnia 2007	Ruka	Sprint HS142/7,5 km	19:05,8	3.	+13,8	Björn Kircheisen
5.	8 grudnia 2007	Trondheim	Gundersen HS131/15 km	38:54,9	1.	-	-
6.	30 grudnia 2007	Oberhof	Gundersen HS140/15 km	40:08,8	2.	+0,1	Magnus Moan
7.	5 stycznia 2008	Schonach	Sprint HS96/7,5 km	17:29,6	2.	+0,2	Jason Lamy Chappuis
8.	12 stycznia 2008	Val di Fiemme	Gundersen HS134/15 km	41:52,2	2.	+34,1	Ronny Ackermann
9.	24 lutego 2008	Zakopane	Sprint HS134/7,5 km	18:51,8	3.	+13,0	Bernhard Gruber
10.	20 grudnia 2008	Ramsau	Gundersen HS98/10 km	25:59,4	1.	-	-
11.	21 grudnia 2008	Ramsau	Gundersen HS98/10 km	23:43,3	2.	+0,3	Björn Kircheisen
12.	4 stycznia 2009	Schonach	Gundersen HS96/10 km	22:15,4	2.	+6,7	Anssi Koivuranta
13.	16 stycznia 2009	Whistler	Gundersen HS140/10 km	25:07,9	1.	-	-
14.	17 stycznia 2009	Whistler	Gundersen HS140/10 km	25:18,7	3.	+0,5	Magnus Moan
15.	15 lutego 2009	Klingenthal	Gundersen HS140/10 km	27:04,4	1.	-	-
16.	6 marca 2009	Lahti	Gundersen HS130/10 km	26:10,8	1.	-	-
17.	7 marca 2009	Lahti	Gundersen HS130/10 km	26:34,5	3.	+2,5	Magnus Moan
18.	14 marca 2009	Vikersund	Gundersen HS117/10 km	26:03,9	2.	+6,5	Anssi Koivuranta
19.	15 marca 2009	Vikersund	Gundersen HS117/10 km	26:31,6	1.	-	-
20.	10 marca 2010	Val di Fiemme	Gundersen HS134/10 km	33:49,9	1.	-	-
21.	5 lutego 2012	Val di Fiemme	Gundersen HS134/10 km	28:27,8	3.	+3,9	Akito Watabe

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	14 lutego 2004	Nozawa Onsen	Gundersen K90/15 km	?	3.	+55,0	Takashi Kitamura
2.	11 grudnia 2004	Steamboat Springs	Gundersen HS127/15 km	41:56,0	2.	+1,0	Matthias Menz
3.	12 grudnia 2004	Steamboat Springs	Sprint HS127/7,5 km	17:44,0	3.	+6,0	Eric Camerota
4.	16 grudnia 2004	Lake Placid	Gundersen HS100/15 km	?	1.	-	-
5.	16 grudnia 2005	Park City	Sprint HS134/7,5 km	?	1.	-	-
6.	20 grudnia 2005	Lake Placid	Gundersen HS134/15 km	?	1.	-	-
7.	17 grudnia 2013	Park City	Gundersen HS100/10 km	21:51,8	1.	-	-
8.	18 grudnia 2013	Park City	Gundersen HS100/10 km	23:10,3	2.	+10,6	Tomaz Druml
9.	19 grudnia 2013	Park City	Gundersen HS100/10 km	23:55,8	1.	-	-

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

2001: 2.
2005: 13.
2008: 6.
2011: 16.
2012: 35.
2013: 37

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	26 lipca 2008	Hinterzarten	Gundersen HS108/16,1 km	31:42,4	2.	+1,3	Georg Hettich
2.	28 sierpnia 2011	Oberwiesenthal	Penalty Race HS106/10 km	25:26,2	3.	+32,0	Johannes Rydzek

Biegi narciarskie

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
51.	6 marca	2011	Oslo	50 km stylem dowolnym	2:08:09.0 h	+11:57:9 min	Petter Northug

Miejsca w poszczególnych zawodach

Sezon 2012/2013
																TdS																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	58	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 31-100 wyniki anulowane - – zawodnik nie wystartował TdS – Tour de Ski

Przypisy

↑ Sportowe Fakty.pl: Złoto w kombinacji dla Japończyków (pol.)
↑ Skład drużyny: Dave Jarrett, Tim Tetreault, Bill Demong, Todd Lodwick
↑ ^a ^b Skład drużyny: Todd Lodwick, Matt Dayton, Johnny Spillane, Bill Demong
↑ ^a ^b Skład drużyny: Bill Demong, Carl Van Loan, Johnny Spillane, Todd Lodwick
↑ Skład drużyny: Brett Camerota, Todd Lodwick, Johnny Spillane, Bill Demong
↑ Skład drużyny: Bryan Fletcher, Todd Lodwick, Taylor Fletcher, Bill Demong
↑ Skład drużyny: Carl Van Loan, Todd Lodwick, Johnny Spillane, Bill Demong
↑ Skład drużyny: Bryan Fletcher, Johnny Spillane, Eric Camerota, Bill Demong
↑ ^a ^b Skład drużyny: Bill Demong, Bryan Fletcher, Johnny Spillane, Todd Lodwick
↑ Skład drużyny: Bryan Fletcher, Taylor Fletcher, Todd Lodwick, Bill Demong
↑ Skład drużyny: Taylor Fletcher, Bill Demong
↑ Skład drużyny: Bill Demong, Adam Loomis, Taylor Fletcher, Bryan Fletcher
↑ Skład drużyny: Carl Van Loan, Johnny Spillane, Bill Demong
↑ Skład drużyny: Johnny Spillane, Bill Demong, Jed Hinkley, Carl Van Loan

Linki zewnętrzne

Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-29)]. (ang.)

[1] Sportowe Fakty.pl: Złoto w kombinacji dla Japończyków (pol.)

[2] Skład drużyny: Dave Jarrett, Tim Tetreault, Bill Demong, Todd Lodwick

[autonazwa2-3] Skład drużyny: Todd Lodwick, Matt Dayton, Johnny Spillane, Bill Demong

[autonazwa3-4] Skład drużyny: Bill Demong, Carl Van Loan, Johnny Spillane, Todd Lodwick

[5] Skład drużyny: Brett Camerota, Todd Lodwick, Johnny Spillane, Bill Demong

[6] Skład drużyny: Bryan Fletcher, Todd Lodwick, Taylor Fletcher, Bill Demong

[7] Skład drużyny: Carl Van Loan, Todd Lodwick, Johnny Spillane, Bill Demong

[8] Skład drużyny: Bryan Fletcher, Johnny Spillane, Eric Camerota, Bill Demong

[autonazwa1-9] Skład drużyny: Bill Demong, Bryan Fletcher, Johnny Spillane, Todd Lodwick

[10] Skład drużyny: Bryan Fletcher, Taylor Fletcher, Todd Lodwick, Bill Demong

[11] Skład drużyny: Taylor Fletcher, Bill Demong

[12] Skład drużyny: Bill Demong, Adam Loomis, Taylor Fletcher, Bryan Fletcher

[13] Skład drużyny: Carl Van Loan, Johnny Spillane, Bill Demong

[14] Skład drużyny: Johnny Spillane, Bill Demong, Jed Hinkley, Carl Van Loan

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Start masowy	2009: Todd Lodwick
Sprint	1999: Bjarte Engen Vik 2001: Marko Baacke 2003: Johnny Spillane 2005: Ronny Ackermann 2007: Hannu Manninen
Skocznia duża/10 km	2009: Bill Demong 2011: Jason Lamy Chappuis 2013: Eric Frenzel 2015: Bernhard Gruber 2017: Johannes Rydzek 2019: Eric Frenzel 2021: Johannes Lamparter
Skocznia normalna/10 km	2009: Todd Lodwick 2011: Eric Frenzel 2013: Jason Lamy Chappuis 2015: Johannes Rydzek 2017: Johannes Rydzek 2019: Jarl Magnus Riiber 2021: Jarl Magnus Riiber
Skocznia duża/15 km (18 km)	1925: Otakar Německý 1926: Johan Grøttumsbråten 1927: Rudolf Burkert 1929: Hans Vinjarengen 1930: Hans Vinjarengen 1931: Johan Grøttumsbråten 1933: Sven Eriksson 1934: Oddbjørn Hagen 1935: Oddbjørn Hagen 1937: Sigurd Røen 1938: Olaf Hoffsbakken 1939: Gustl Berauer 1950: Heikki Hasu 1954: Sverre Stenersen 1958: Paavo Korhonen 1962: Arne Larsen 1966: Georg Thoma 1970: Ladislav Rygl 1974: Ulrich Wehling 1978: Konrad Winkler 1982: Tom Sandberg 1985: Hermann Weinbuch 1987: Torbjørn Løkken 1989: Trond Einar Elden 1991: Fred Børre Lundberg 1993: Kenji Ogiwara 1995: Fred Børre Lundberg 1997: Kenji Ogiwara 1999: Bjarte Engen Vik 2001: Bjarte Engen Vik 2003: Ronny Ackermann 2005: Ronny Ackermann 2007: Ronny Ackermann

Indywidualnie	1904: Conrad Thompson 1905: Ole Westgaard 1906: Ole Feiring 1907: Olaf Jonnum 1908: John Evenson 1909: John Evenson 1910: Anders Haugen 1911: Francis Kempe 1912: Lars Haugen 1912: Birger von der Burg 1913: Ragnar Omvedt 1914: Ragnar Omvedt 1915: Lars Haugen 1916: Henry Hall 1917: Ragnar Omvedt 1918: Lars Haugen 1919 1920: Anders Haugen 1921: Carl Howelson 1922: Lars Haugen 1923: Anders Haugen 1924: Lars Haugen 1925: Alfred Ohrn 1926: Anders Haugen 1927: Lars Haugen 1928: Lars Haugen 1929: Strand Mikkelsen 1930: Caspar Oimoen 1931: Caspar Oimoen 1932: Anton Lekang 1933: Roy Mikkelsen 1934: Caspar Oimoen 1935: Roy Mikkelsen 1936: George Kotlarek 1937: Sigmund Ruud 1938: Sig Ulland/Birger Ruud 1939: Reidar Anderson 1940: Alf Engen 1941: Torger Tokle 1942: Ola Aanjesen 1946: Alf Engen(Open)/Arthur Devlin(Amatorzy) 1947: Arnholdt Kongsgård 1948: Arne Ulland 1949: Petter Hugsted 1950: Olavi Kuronen 1951: Arthur Tokle 1952: Merrill Barber(Open)/Clarence Hill(Amatorzy) 1953: Arthur Tokle 1954: Roy Sherwood 1955: Rudy Maki 1956: Keith Zuehlke 1957: Ansten Samuelstuen 1958: Billy Olson 1959: Willie Erikson 1960: James Brennan 1961: Ansten Samuelstuen 1962: Ansten Samuelstuen 1963: Gene Kotlarek 1964: John Balfanz 1965: Dave Hicks 1966: Gene Kotlarek 1967: Gene Kotlarek 1968: Jay Martin 1969: Adrian Watt 1970: Bill Bakke 1971: Jerry Martin 1972: Greg Swor 1973: Jerry Martin 1974: Ron Steele 1975: Jerry Martin 1976: Jim Denney 1977: Jim Denney 1978: Mike Devecka 1979: Jeff Davis 1980: Walter Malmquist
Skocznia normalna indywidualnie	1981: Horst Bulau 1982: Reed Zuehlke 1983: Mark Konopacke 1984: Jeff Hastings 1985: Chris Hastings 1986: Rick Mewborn 1987: Chris Hastings 1988: Mark Konopacke 1989: Mike Holland 1990: Jim Holland 1991: Jim Holland/Mark Konopacke 1992: Jim Holland 1993 1994: Randy Weber 1995: Randy Weber 1996: Randy Weber 1997 1998: Randy Weber 1999: Todd Lodwick 2000: Brendan Doran 2001: Alan Alborn 2002: Alan Alborn 2003: Alan Alborn 2004: Todd Lodwick 2005: Todd Lodwick 2006: Clint Jones 2007: Bill Demong 2008 (1): Johnny Spillane 2008 (2): Anders Johnson 2009: Nicholas Alexander 2010: Peter Frenette 2011: Anders Johnson 2012: Anders Johnson 2013: Nicholas Alexander 2014: Nicholas Fairall 2015: Michael Glasder 2016: William Rhoads 2017: Michael Glasder 2018: Kevin Bickner 2019: Kevin Bickner 2020 2021: Casey Larson 2022: Casey Larson
Skocznia duża indywidualnie	1981: Horst Bulau 1982: Jeff Hastings 1983: Jeff Hastings 1984: Jeff Hastings 1985 1986: Mike Holland 1987: Mike Holland 1985: Mike Holland 1989: Mike Holland 1990: Jim Holland 1991: Ryan Heckman 1992: Jim Holland 1993: Jim Holland 1994: Todd Lodwick 1995 1996: Randy Weber 1997: Casey Colby 1998: Todd Lodwick 1999: Alan Alborn 2000: Clint Jones 2001: Bill Demong 2002: Alan Alborn 2003: Johnny Spillane 2004: Todd Lodwick 2005: Todd Lodwick 2006: Todd Lodwick 2007: Bill Demong 2008: Anders Johnson 2009 2010: Peter Frenette 2011: Peter Frenette 2012: Peter Frenette i Anders Johnson 2013: Nicholas Fairall 2014: Christian Friberg 2015: William Rhoads 2016: William Rhoads 2017: William Rhoads 2018: Kevin Bickner 2019–2020 2021: Casey Larson 2022: Casey Larson

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Bill Demong

Spis treści

Kariera

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Mistrzostwa świata

Mistrzostwa świata juniorów

Puchar Świata

Miejsca na podium chronologicznie

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Biegi narciarskie

Mistrzostwa świata

Miejsca w poszczególnych zawodach

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie