Bill Wyman

Bill Wyman

Bill Wyman (1989)
Data i miejsce urodzenia	24 października 1936 Londyn, Anglia, Wielka Brytania
Instrumenty	gitara basowa
Gatunki	rock and roll, blues-rock, rock psychodeliczny
Zawód	muzyk
Aktywność	1960–1993, 1997–
Wydawnictwo	Velvel, Koch International, Rolling Stones Records
Zespoły
The Rolling Stones Bill Wyman’s Rhythm Kings The Cliftons
Strona internetowa

Bill Wyman, właściwie William George Perks^[1] (ur. 24 października 1936 w Londynie^[2]) – brytyjski muzyk rockowy, basista. Od grudnia 1962 do grudnia 1992 był basistą w zespole rockowym The Rolling Stones^{[3][4][5][6][7][8][9]}.

Życiorys

W wieku 10 lat rozpoczął 3-letnią naukę gry na fortepianie, potem sam uczył się gry na gitarze basowej. Przed przystąpieniem do zespołu Rolling Stones grał na gitarze basowej w kilku lokalnych zespołach.

Był trzykrotnie żonaty. 24 października 1959 poślubił Diane Cory, z którą miał syna Stephana Paula. Jednak w 1969 doszło do rozwodu. W 1984, kiedy Wyman miał 48 lat, związał się z wówczas 13-letnią Mandy Smith^[10], którą poznał za kulisami jednej z gal rozdania nagród muzycznych^[11]. Przez dwa lata ich związek pozostał w ścisłej tajemnicy, ale kiedy informacja została podana do wiadomości publicznej, stała się największym skandalem show-biznesu dekady^[11]. Jej matka zaakceptowała ten związek. W 2010, w wywiadzie dla „Daily Mail”, Smith wyznała, że rozpoczęła stosunki seksualne z Wymanem, mając zaledwie 14 lat. 2 czerwca 1989 52-letni Wyman poślubił wtedy 18-letnią Smith^[12]. Na ich ślubie pojawili się m.in. Mick Jagger, Jerry Hall i Keith Richards^[13]. W 1991 rozwiedli się^[14]. 21 kwietnia 1993 ożenił się z Suzanne Accostą, z którą ma trzy córki: Katherine Noelle (ur. 1994), Jessicę Rose (ur. 1995) i Matildę May (ur. 1998).

Po odejściu z zespołu zaczął nagrywać solowe płyty oraz występować i nagrywać z Bill Wyman’s Rhythm Kings^{[3][4][5][6][7][8][9]}.

W 2012 wystąpił ponownie (po 20 latach) z The Rolling Stones na koncertach w The O2 Arena w Londynie w ramach trasy 50 & Counting z okazji pięćdziesięciolecia powstania zespołu^[15].

Dyskografia

Bill Wyman (1975)

albumy solowe

• Monkey Grip (czerwiec 1974)
• Stone Alone (marzec 1976)
• Bill Wyman (kwiecień 1982)
• Stuff (październik 1992 – Japonia i Argentyna, 2000 – Wielka Brytania)
• Back to Basics (22 czerwca 2015)

album wspólny

• Willie & The Poor Boys (maj 1985); Mickey Gee, Andy Fairweather-Low, Geraint Watkins i Charlie Watts

składanki

• A Stone Alone: The Solo Anthology 1974–2002 (2002)

Bill Wyman’s Rhythm Kings

• Struttin’ Our Stuff (październik 1997)
• Anyway the Wind Blows (październik 1998)
• Groovin' (maj 2000)
• Double Bill (maj 2001)
• Just for a Thrill (maj 2004)

gościnnie

• I Can Tell, John Hammond, Jr., 1967
• The London Howlin’ Wolf Sessions, 1971
• Manassas, 1972
• Jamming with Edward!, 1972
• Drinkin’ TNT And Smokin’ Dynamite, Junior Wells i Buddy Guy, 1977

single

• „In Another Land” (grudzień 1967)
• „Monkey Grip Glue” (czerwiec 1974)
• „White Lightnin'” (wrzesień 1974)
• „A Quarter to Three” (kwiecień 1976)
• „(Si, Si) Je suis un rock star” (lipiec 1981)
• „Visions” (1982)
• „Come Back Suzanne” (marzec 1982)
• „A New Fashion” (marzec 1982)
• „Baby Please Don’t Go” (czerwiec 1985)
• „What & How & If & When & Why” (czerwiec 2015)

Wybrana filmografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Billa Wymana (ang.)