Billi Bierling

Billi Bierling
Pełne imię i nazwisko

Barbara Susanne Bierling

Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1967
Garmisch-Partenkirchen

Zawód, zajęcie

dziennikarka, himalaistka i kronikarz wypraw himalajskich

Narodowość

niemiecka

Strona internetowa

Billi Bierling, właściwie Barbara Susanne Bierling (ur. 16 czerwca 1967 w Garmisch-Partenkirchen) – niemiecka dziennikarka, alpinistka i himalaistka. Jedna z najbardziej utytułowanych alpinistek w Niemczech, wspięła się na Mount Everest (jako pierwsza Niemka wspięła się i powróciła żywa[1]) i cztery inne ośmiotysięczniki.

Życiorys

Przerwała naukę w wieku 16 lat i nie ukończyła szkoły średniej. Wyjechała do USA, gdzie podjęła się opieki na dziećmi jako niania. Następnie w latach 1991–1993 pracowała jako nauczycielka języka niemieckiego w szkole Sutton High School w Sutton w Anglii. W latach 1988–1990 uczęszczała do specjalistycznej szkoły kształcącej Korespondentów Języka Obcego (Fachschule für Fremdsprachenkorrespondenten), a następnie w latach 1990–1995 do Szkoły tłumaczy (Fachakademie für Fremdsprachenberufe) w Monachium. W 1992 uzyskała Certyfikat językowy potwierdzający znajomość języka angielskiego Cambridge Proficiency in English, Grade: B), a w 1993 sześciotygodniowy kursu szkoleniowy TEFL-Diploma (Teacher Training International) w Londynie[2].

We wrześniu 1999 ukończyła magisterski, specjalistyczny roczny kurs praktyki zawodowej dziennikarstwo międzynarodowe na City, University of London. Została na niego przyjęta, pomimo że nie posiadała odpowiedniego tytułu licencjanta[2].

Następnie pracowała jako redaktor: w Cabouchon Ltd. (1999–2001) i magazynu IKEA w Londynie, oraz była redaktorem koordynującym dla „Financial Times” w Londynie (2000–2001).

W 2000 roku jako członek ekspedycji na Baruntse Billi pierwszy raz spotkała Elizabeth Hawley – kronikarkę wypraw w Himalaje[3]. W 2003 wyjechała i zamieszkała w Szwajcarii, gdzie pracowała jako dziennikarka dla Swiss Radio International oraz na krótkoterminowych umowach dla Szwajcarskiej Pomocy Humanitarnej[2].

W 2004 przeniosła się ze Szwajcarii do Nepalu i tam rozpoczęła pracę dla panny Hawley[4]. Jako jej asystentka pomagała w pracy nad projektem Himalayan Database. Przeprowadzała wywiady z alpinistami i prowadziła digitalizację danych[5]. Od 2016 została szefową tego projektu, a po śmierci panny Hawley (26.01.2018) kontynuuje dzieło wraz z Richardem Salsbury i zespołem[6].

Od stycznia 2005 została niezależnym dziennikarzem w Katmandu w Nepalu. Pracowała na krótkoterminowych umowach jako rzeczniczka Organizacji Narodów Zjednoczonych (OCHA) w Jerozolimie (2008) i w Pakistanie (2009–2010). W 2010 była rzeczniczką prasową i specjalistką ds. stosunków zewnętrznych w UNHCR w Islamabadzie w Pakistanie, a w 2012 została konsultantką ds. mediów w Szwajcarskiej Agencji Rozwoju w Pakistanie. Od 2013 do 2014 była ekspertem ds. komunikacji w Swiss Development Agency w Bernie.

Pisze artykuły do alpinistycznych czasopism, niemieckich gazet codziennych i anglojęzycznych rozgłośni radiowych[1]. Tłumaczy również książki o tematyce górskiej na język angielski[7].

Ważniejsze osiągnięcia wspinaczkowe

Billi Bierling po raz pierwszy wspięła się w Himalaje w 1998 roku. 21 maja 2009 roku z powodzeniem zdobyła najwyższy szczyt świata Mount Everest[8]. W październiku 2010 roku stała się pierwszą niemiecką alpinistką, która dotarła na szczyt ósmej najwyższej góry świata Manaslu w zachodnim Nepalu[9]. W maju 2011 zdobyła kolejny ośmiotysięcznik Lhotse (8383 m n.p.m.)[10]. Zaś w październiku 2011 została pierwszą niemiecką alpinistką, która wspięła się na Manaslu. Było to jej powtórne zdobycie tego szczytu, ale już bez wsparcia tlenowego. 1 października 2016 zdobyła szóstą najwyższą górę na świecie Cho Oyu (8201 m) również bez użycia tlenu[11].

Łącznie zdobyła pięć z 14 najwyższych szczytów na świecie[12].

Lista osiągnięć

  • Wrzesień 1998, Andy, Ekwador, Illiniza Norte (5008 m n.p.m.)
  • Lipiec – sierpień 1998, Andy, Boliwia, Huayna Potosí (6088 m n.p.m.)
  • Marzec – kwiecień 1999, Himalaje, Nepal, Imja Tse (Island Peak) (6173 m n.p.m.), Mera Peak (6498 m n.p.m.)
  • Marzec – maj 1998, Himalaje, Nepal, Parchermo Peak (6187 m n.p.m.) (zatrzymany tuż pod szczytem seraków)
  • Październik 2004, Himalaje, Nepal, Urkema Peak (5825 m n.p.m.)
  • Kwiecień 2005, Himalaje, Nepal, Mera Peak (6498 m n.p.m.)
  • Wrzesień 2005, Himalaje, Tybet, Cho Oyo Camp 2 (7,200 m n.p.m.)
  • Kwiecień 2006, Himalaje, Nepal, Mera Peak (6498 m n.p.m.)
  • Wrzesień 2007, Himalaje Tybet, Lhakpa Ri (7,045 m n.p.m.)
  • Listopad – grudzień 2007, Himalaje, Nepal, Mera Peak dwa razy (6498m m n.p.m.)
  • Grudzień 2008, Argentyna, Aconcagua (6960 m n.p.m.)
  • 21 maja 2009, Himalaje, Nepal, Mount Everest (8848 m n.p.m.)
  • 1 października 2010, Himalaje, Nepal, Manaslu (8156 m n.p.m.)
  • 26 maja 2011 Himalaje, Nepal, Lhotse (8516 m n.p.m.)
  • 4 października 2011, Himalaje, Nepal, Manaslu (bez maski tlenowej) (8156 m n.p.m.)
  • 16 maja 2013, Himalaje, Nepal, Nuptse False-Summit (7861 m n.p.m.)
  • 25 maja 2014, Himalaje, Nepal, Makalu (8485 m n.p.m.)
  • 1 października 2016, Himalaje, Tybet, Cho Oyu (8201 m n.p.m.)

Przypisy

  1. ↑ a b Lena Greiner: Die haben mehr Glück als Verstand”. spiegel.de. [dostęp 2018-02-27]. (niem.).
  2. ↑ a b c Kapil Bisht: In conversation with first German woman to climb Manaslu and Lhotse. 2017. [dostęp 2018-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-28)]. (ang.).
  3. ↑ ExWeb interview: Billi Bierling – Miss Hawley’s mobile unit, part 2. explorersweb.com, 2006. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  4. ↑ Billi Bierling: Chronicling high-peak history with Elizabeth Hawley. outdoorresearch.com, 2013-08-05. [dostęp 2018-02-09]. (ang.).
  5. ↑ Billi Bierling: Die Datensammlerin vom Himalaya. 2017. [dostęp 2018-02-27]. (niem.).
  6. ↑ The Himalayan Database team members. [dostęp 2018-02-02]. (ang.).
  7. ↑ Sabine Dobel, Angelika Warmuth: Der Everest ist eine Trophäe. spiegel.de. [dostęp 2018-02-27]. (niem.).
  8. ↑ Walther Lücker ↓.
  9. ↑ Billi Bierling – support crew. himalayanexperience.com. [dostęp 2018-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-27)]. (ang.).
  10. ↑ Erste deutsche auf dem gipfel des Lhotse. alpin.de, 2011-05-31. [dostęp 2018-02-27]. (niem.).
  11. ↑ A conversation with Billi Bierling, who ascended Cho Oyo without oxygen. insidehimalayas.com. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  12. ↑ Anna Vodickova: Billi Bierling about Nepal – Presentation about her First-Hand Experience of the Himilayan Mountaineering. 2017. [dostęp 2018-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-01)]. (ang.).

Bibliografia

  • Oficjalna strona Billi Bierling. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  • Walther Lücker: Der höchste Berg: Traum und Albtraum Everest. Malik, 2013. ISBN 3-89029-430-8.

Linki zewnętrzne