Bilsko (województwo lubelskie)

Bilsko
wieś
Ilustracja
Cmentarz wojenny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

janowski

Gmina

Modliborzyce

Liczba ludności (2011)

66[1]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

23-310

Tablice rejestracyjne

LJA

SIMC

0799552

Położenie na mapie gminy Modliborzyce
Mapa konturowa gminy Modliborzyce, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Bilsko”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Bilsko”
Położenie na mapie powiatu janowskiego
Mapa konturowa powiatu janowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bilsko”
Ziemia50°45′58″N 22°24′30″E/50,766111 22,408333

Bilskowieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Modliborzyce.

Krótki opis

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 66 mieszkańców[1] i była 21. co do wielkości miejscowością gminy Modliborzyce. Miejscowość należy do Parafii pw. św. Stanisława w Modliborzycach. Przy drodze biegnącej przez miejscowość znajduje się mogiła[2] żołnierzy niemieckich z II wojny światowej. Za nią znajdują się kopiec, który najprawdopodobniej jest mogiłą z okresu wojen napoleońskich[2]. Nieopodal wsi przebiega głęboki parów, który jest odnogą rozległego systemu wąwozowego Kurokowiec[2]. Odnaleźć można w nim ślady świeżych podcięć erozyjnych. W okolicy wsi znajduje się grzybny Las Bilski[2].

Etymologia nazwy

Nazwa miejscowości związana jest z nazwą topograficzną pochodzącą od wyrazu pospolitego biel/bil – bagno, mokradło. Gwarowo oznaczające mokrą, podmokłą łąkę, polanę w lesie lub też niski bagnisty las[3][4].

Historia

Wzmianki historyczne i badania podają, że na terenie obecnej wsi osadnictwo było już przed X wiekiem n.e., a jego zanik wiązać można z najazdem ruskim lub tatarskim[5]. Obecna wieś Bilsko pierwotnie nosiła nazwę Putyk i została założona[6] w 1848 roku. W wyniku ówczesnego uwłaszczenia, które objęło 4 gospodarzy, właścicielem Bilska i folwarku Putyk został ksiądz Ł. Małecki[7]. Ostatnim właścicielem był Czarnkowski, który w latach 80. XIX wieku rozparcelował go głównie pomiędzy okolicznych chłopów. W ten sposób powstały kolonie A i B. W 1921 r. Bilsko liczyło 29 domów i 182 mieszkańców. Podczas II wojny światowej na terenie wsi powstała szkoła publiczna, mieszcząca się w domu rodzinnym Dziadoszów.

W 1945 r. w rejonie wsi jednostki UB rozbiły oddział NSZMściciela[8]. W 1946 r. we wsi powstała jednostka OSP[9].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  2. a b c d Leśny kompleks Promocyjny – LASY JANOWSKIE, Mapa Turystyczno-Przyrodnicza, Lublin 2004, ISBN 83-915707-9-7.
  3. Nazwy miejscowe. Historia, Pochodzenie, Zmiany, pod red. K. Rymuta, t. I-V (A-K), Kraków 1996-2003.
  4. Cz. Kosyl, Nazwy miejscowe na terenie dawnego województwa lubelskiego, cz. II: Słownik etymologiczny nazw miejscowych, Lublin 1974 (mps w Bibliotece UMCS Lublinie, zbiory specjalne).
  5. Wydaje się potwierdzać to przekaz ludowy mówiący o walkach na tym terenie.
  6. Wieś powstała na skutek karczunku lasów należących do dóbr rodziny Wierzchowskich.
  7. Rząd Gubernialny Lubelski, Spisy (RGL Sp), sygn.: 26; 137.
  8. Stolarz T.: Ziemia Janowska w latach II wojny światowej 1939-1945, Warszawa 1995.
  9. Górny B.: Monografia powiatu janowskiego, Janów Lubelski 1934.

Bibliografia

  • Rys historyczny miejscowości powiatu janowskiego – Zenon Baranowski; Stalowa Wola 2001, ISBN 83-87840-53-X.
  • Artur Bata, Hanna Lawera, Gmina Modliborzyce, Krosno: Oficyna Wydawnicza „Apla”, 2005, ISBN 83-7450-018-2, OCLC 750023945.
  • Województwo lubelskie w 15 tomach Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich 1880-1904, oprac. W. Sakławski, Lublin 1974.
  • Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, tom IV, Województwo lubelskie, Warszawa 1924.
  • Malec M.: Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Warszawa 2003.

Media użyte na tej stronie