Biograd na Moru

Biograd na Moru

Państwo	Chorwacja
Żupania	zadarska
Miasto	Biograd na Moru
Powierzchnia	35,5 km²
Populacja (2011) • liczba ludności • gęstość	5569[1] 171 os./km²
Nr kierunkowy	(+385) 023
Kod pocztowy	23 210
Tablice rejestracyjne	ZD
Położenie na mapie Chorwacji Biograd na Moru
43°56′19,9741″N 15°26′43,3522″E/43,938882 15,445376
Strona internetowa

Biograd na Moru (wł. Zaravecchia, węg. Tengerfehérvár, niem. Weißenburg) – miasto i gmina w Chorwacji, w żupanii zadarskiej. Położony jest w północnej Dalmacji, pomiędzy Zadarem a Szybenikiem. Leży nad Morzem Adriatyckim naprzeciwko wyspy Pašman. W 2011 roku liczył 5569 mieszkańców^[1].

Miejscowość ma długie tradycje turystyczne. Pierwsi turyści przybyli do Biogradu w 1920 z Czechosłowacji. Pierwszy hotel powstał w 1935. Biograd na Moru był znanym kurortem już za czasów komunistycznej Jugosławii.

Geografia

Miasto znajduje się 28 kilometrów na południe od Zadaru. Centrum Biogradu leży na małym półwyspie otoczonym zatokami Bošana od północy i Soline od południa, a pozostała część na lądzie. Naprzeciwko Biogradu znajduje się wyspa Pašman.

Średnia roczna temperatura waha się od 7 °C w styczniu do 24,5 °C w lipcu.

Biograd jest centrum lokalnego handlu i transportu z powodu dobrych połączeń z okolicznymi miejscowościami i wyspą Pašman (prom do Tkonu). Przez miasto przebiega Magistrala Adriatycka. Około 15 kilometrów na północ znajduje się węzeł Benkovac na autostradzie A1.

Historia

Pierwsze wzmianki o Biogradzie pochodzą z połowy X stulecia. W XI stuleciu było ono siedzibą królów chorwackich. W roku 1050 zbudował król Petar Kreszimr klasztor benedyktyński i kościół Św. Iwana. W roku 1102 został w Biogradie koronowany na chorwackiego króla węgierski król Koloman. W roku 1125 zburzyli miasto Wenecjanie. W Biogradzie panowali w latach 1409–1797. W roku 1646 miasto zostało zniszczone przez same wojsko chorwackie, kiedy ustępowali podczas wojen wenecko-tureckich. Muzeum miejskie wystawia liburskie oraz rzymskie odkrycia i resztki średniowiecznego miasta królewskiego, lecz specjalną atrakcją są odkryte artefakty z przeciągu 17. stulecia i odkrycia zatopionych statków^[2].

Przypisy