Birgitta Trotzig
 Birgitta Trotzig (1960) | |
| Imię i nazwisko | Elsa Maartman |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | powieść, eseistyka, poezja |
| Nagrody | |
Birgitta Trotzig (ur. 11 września 1929 w Göteborgu, zm. 14 maja 2011 w Lund) – szwedzka powieściopisarka, eseistka i poetka, członkini Akademii Szwedzkiej w latach 1993-2011[1][2].
Życiorys
Wychowała się jako jedyne dziecko Oskara Kjelléna i Astri z domu Rodhe[3][4]. Wraz z rodziną przeniosła się do Kristianstad w południowo-wschodniej części kraju[5]. W 1948 roku ukończyła szkołę średnią[1] i w 1949 wróciła do miasta urodzenia studiować literaturę i sztukę na Uniwersytecie w Göteborgu[5]. W tym samym roku poślubiła artystę Ulfa Trotziga[3]. Studia rzuciła by napisać swoją pierwszą powieść; w 1955 przyjęła katolicyzm[5].
W latach 1955-1969 mieszkała w Paryżu, następnie z mężem i trójką dzieci przeniosła się do Lund[5]. Debiutowała w 1951 roku książką Ur de älskandes liv (Od życia tamtego kto kocha) o kilku młodych samotnych artystkach. W 1957 ukazała się jedna z jej największych powieści, De utsatta (Odsłonięty), której akcja toczy się w XVII-wiecznej Skanii, a jej bohaterem jest prymitywny wiejski ksiądz. W swoich powieściach moralistycznych tworzonych w duchu katolicyzmu Trotzig przedstawiała ludzkie dylematy, traktowała o ludzkim cierpieniu, zdradzie, poczuciu winy, ubóstwie, samotnych matkach i poniżeniu. Choć postrzegała te tematy z chrześcijańskiej perspektywy, jej opis sytuacji człowieka na świecie i pesymizm dotyczący natury Boga był bardziej w stylu francuskiego egzystencjalizmu niż myśli chrześcijańskiej. W 1961 opublikowała powieść En berättelse från kusten (Między niebem a morzem; wyd. pol. 1971), w 1966 Barbarę (wyd. pol. 1976), a w 1972 Sjukdomen[6]. Jest również autorką opowiadań Levande och döda (Żywi i martwi) z 1964 i Kejsarents tid: Sagor (W epoce cesarza) z 1975, ukazujących etyczno-religijne uwikłania ludzi.
Oprócz przeszło dwudziestu powieści[2] oraz poezji pisała artykuły o sztuce, literaturze i polityce: wydane m.in. w antologiach Utkast och förslag (1962) oraz Jaget och världen (1977)[7].
Uhonorowana licznymi nagrodami, m.in. Nagrodą Doblouga z 1970 roku[8], nagrodę im. Selmy Lagerlöf w 1984 roku oraz Övralidspriset w 1997 roku[1]. Zmarła po długiej chorobie[2].
Przypisy
- ↑ a b c Chair no. 6 - Birgitta Trotzig, Svenska Akademien, 18 sierpnia 2010 [dostęp 2018-05-25] [zarchiwizowane z adresu 2010-08-18].
- ↑ a b c Remembering writer Birgitta Trotzig - Radio Sweden, Sveriges Radio, 15 maja 2011 [dostęp 2018-05-25] (ang.).
- ↑ a b Vem är det : Svensk biografisk handbok / 1993, runeberg.org, 1993, s. 1115 [dostęp 2018-05-25] (szw.).
- ↑ Pracownia Multimedialna Profocus, InMemoriam.com - Birgitta Trotzig, birgittatrotzig.inmemoriam.org [dostęp 2018-05-25] (pol.).
- ↑ a b c d Birgitta Trotzig (born 1929), [w:] Helena Forsas-Scott, Swedish Women’s Writing 1850-1995, A&C Black, 1 grudnia 2000, ISBN 978-1-84714-197-2 [dostęp 2018-05-25] (ang.).
- ↑ Passionshistorien utspelar sig även i Skåne – Birgitta Trotzigs Sjukdomen, blendad.nu, 15 grudnia 2013 [dostęp 2018-05-25] (szw.).
- ↑ Trotzig, Birgitta - Nordic Women’s Literature, „Nordic Women’s Literature” [dostęp 2018-05-25] (ang.).
- ↑ Doblougprisen, Store norske leksikon, 1 czerwca 2017 [dostęp 2018-05-25] (norw.).
Bibliografia
- Nowa encyklopedia powszechna PWN t. 1, Warszawa 1998.
- Birgitta Trotzig, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2022-09-30] (ang.).
- Biografia i informacje (szwedz.)
Media użyte na tej stronie
Birgitta Trotzig