Biskupi mińscy
Władze diecezji mińskiej w latach 1798-1869
Przez prawie 70 lat istnienia, diecezja mińska była obsadzana biskupami ordynariuszami tylko trzy razy: w latach 1798–1816, 1831–1839 oraz 1853–1869. W ciągu 70 lat istnienia diecezji biskupi ordynariusze rządzili nią łącznie tylko przez 42 lata.
Pierwszym biskupem ordynariuszem diecezji był Jakub Ignacy Dederko (1751–1829), drugim – Mateusz Lipski (1770?–1839), trzecim i ostatnim – Adam Wojtkiewicz (1796–1870). Spośród trzech biskupów ordynariuszy diecezji mińskiej, dwóch – Dederko i Wojtkiewicz – zostali odsunięci od zarządu diecezją decyzjami cara.
Diecezja mińska miała tylko jednego sufragana, mimo że ukaz Pawła I z 28 kwietnia (11 maja)[1] 1798 roku powołał do życia w diecezji mińskiej sufraganię stołeczną w Mińsku[2]. Nie była ona w zasadzie obsadzaną z braku funduszy, a państwo, mimo zobowiązań, przyjętych w Konkordacie między Stolicą Apostolską a Cesarstwem Rosyjskim z 1847 roku, nie zamierzało ich realizować.
W okresach, kiedy diecezja nie miała biskupa ordynariusza, na stolicy w Mińsku rezydowali administratorzy, wyznaczani przez rząd rosyjski.
| Biskupi ordynariusze, sufragani i administratorzy diecezji mińskiej w latach 1798–1869 | |||
|---|---|---|---|
Biskupi ordynariusze diecezji mińskiej po 1917 roku
W okresie 1869–1917 diecezja mińska nie istniała. Po skasowaniu jej w 1869 roku obszary, nad którymi sprawowała kuratelę, wchodziły w skład diecezji wileńskiej.
- 1917–1925 Zygmunt Łoziński
- 1926–1981 Boleslas Sloskans (administrator)
- 1989–1991 Tadeusz Kondrusiewicz (administrator)
Biskupi pomocniczy
Przypisy
- ↑ Daty w nawiasach wyliczono wg kalendarza gregoriańskiego.
- ↑ 1798 g. Aprela 28. – Imennyj dannyj Senatu, w: Akty i dokumenty otnosâŝiesâ k ustrojstvu i upravleniû rimsko-katoličeskoj cerkvi v Rossii, T. 1, 1762-1825, wyd. I. Belogolov i inn., Petrograd 1915, (s. 112: O ustanowieniu w Rosji dla wyznających wiarę Rzymską sześciu diecezji; o utrzymaniu Arcybiskupa, Biskupów i przy nich Sufraganów i Oficjałów Generalnych; o podawaniu spraw z Konsystorzy na apelację; o zależności rang i stanowisk kościelnych, a także Seminariów i szkół od Archijerejów; o zakazie przyjmowania bądź lokowania Cudzoziemskich Duchownych; o mianowaniu Arcybiskupa Mohylewskiego na Metropolitę; o jego przebywaniu i o nie utrzymywaniu przez niego kontaktów z Obcymi państwami bez pozwolenia Najwyższej władzy).