Bitwa morska pod Mylae

Bitwa morska pod Mylae
— I wojna punicka —
Lokalizacja Mylae (Milazzo)
Czas	260 p.n.e.
Miejsce	Mylae u wybrzeży Sycylii
Przyczyna	chęć szybkiego zakończenia wojny punickiej ze strony Rzymu
Wynik	zwycięstwo Rzymian
Strony konfliktu
Rzymianie Kartagińczycy
Dowódcy
konsul Gajusz Duiliusz Hannibal Gisco
Siły
ok. 103 okrętów ok. 130 okrętów
Straty
nieznane 60 okrętów straconych, 14 okrętów zatopionych, 3 000 zabitych, 7 000 jeńców
Położenie na mapie Sycylii miejsce bitwy
38°13′00,1200″N 15°13′59,8800″E/38,216700 15,233300

Bitwa morska pod Mylae (obecne Milazzo) – bitwa morska, która rozegrała się między flotą rzymską pod wodzą Gajusza Duiliusza a flotą kartagińską dowodzoną przez Hannibala Gisco w 260 p.n.e. podczas I wojny punickiej.

Bitwa

Przygotowania

Hannibal ze swoją flotą, liczącą 130 okrętów, wypłynął z Panarmos i po dotarciu do przylądka Mylae, zaczął pustoszyć tereny północno-wschodniej Sycylii. Zamiarem jego było sprowokowanie przeciwnika do walnej bitwy morskiej i w jej rezultacie zniszczenie świeżo wybudowanej floty rzymskiej.

Na wieść o obecności okrętów Hannibala z Messany (obecna Mesyna) wypłynęła eskadra rzymska, licząca 103 okręty, pod wodzą wodza Duiliusza.

Bitwa

Na widok wroga Kartagińczycy, przekonani o swojej przewadze ilościowej i jakościowej, ruszyli do ataku. Pierwsze uderzenie wykonało 30 okrętów dowodzonych osobiście przez Hannibala Gisco. Wówczas Rzymianie po raz pierwszy użyli swojej nowej broni - opuszczanych z okrętów pomostów bojowych, tzw. "kruków", które przerzucane na pokład wroga umożliwiały dostanie się legionistom na obcy okręt (abordaż) i prowadzenie walki wręcz, w której mieli przewagę nad Kartagińczykami. Zaskoczone tym wynalazkiem załogi kartagińskie ginęły lub poddawały się, mogąc przeciwstawić na jednym okręcie jedynie 50 swoich żołnierzy przeciwko 120 żołnierzom rzymskim. Sam Hannibal musiał ratować się ucieczką na łodzi.

Nadpływająca reszta eskadry kartagińskiej starała się zmienić wynik bitwy, lecz wszędzie natykała się na groźnie sterczące "kruki" i w końcu zrażona niemożnością stawienia czoła Rzymianom, wycofała się z licznymi stratami.

Straty

Straty Kartagińczyków to: 60 utraconych okrętów, 14 zatopionych, 3 000 zabitych i 7 000 wziętych do niewoli żołnierzy i marynarzy. Straty rzymskie nie są znane. Dowodzący flotą kartagińską Hannibal Gisco został następnie skazany na śmierć za brak kompetencji w bitwie.

Znaczenie bitwy

Bitwa ta miała olbrzymie znaczenie dla Rzymian. Była to pierwsza wygrana przez nich bitwa morska. Zwycięstwo to pozwoliło im nabrać pewności siebie i wiary w odniesienie sukcesu w działaniach morskich. Stanowiło także ostrzeżenie dla Kartagińczyków, że właśnie powstała nowa potęga morska, z którą należy się liczyć.

Zobacz też

• wojny punickie

Literatura

• Bernard Nowaczyk: Kartagina 149–146 p.n.e., Wyd. Bellona, Warszawa 2008.