Bitwa nad Mrogą
| ||||
| ||||
| Czas | 10 września 1939 | |||
| Miejsce | okolice Głowna | |||
| Terytorium | II Rzeczpospolita | |||
| Przyczyna | część bitwy nad Bzurą | |||
| Wynik | zwycięstwo Polaków | |||
| Strony konfliktu | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Dowódcy | ||||
| ||||
| Siły | ||||
| ||||
| Straty | ||||
| ||||
Położenie na mapie Polski w 1939 r. | ||||
 51°57′51″N 19°42′42″E/51,964167 19,711667 | ||||
Bitwa nad Mrogą – starcie pomiędzy polskimi kawalerzystami a niemieckim oddziałem pancernym w pobliżu Głowna 10 września 1939 r. Był to epizod toczącej się bitwy nad Bzurą. Walka ta stała się też przyczyną powstania mitu o polskich ułanach szarżujących na niemieckie czołgi.
Przebieg
Po południu 10 września, po bitwie pod Walewicami, generał Roman Abraham otrzymał informacje o rozlokowaniu się nad rzeką Mrogą pomiędzy Głownem a Bielawami niemieckiego oddziału pancernego. Siły nieprzyjaciela stanowiło 6 czołgów i nieznana liczba piechoty, będącej osłoną dla czołgów. Generał Abraham zdecydował się na uderzenie z zaskoczenia. W tym celu z okolicy Walewic wyruszył oddział ochotników w sile 30 ludzi z 4. szwadronu 17. pułku Ułanów Wielkopolskich. Aby zwiększyć swoje szanse, ochotnicy wzięli ze sobą dwie rusznice przeciwpancerne, granaty i ręczny karabin maszynowy.
Wieczorem ułani wyłonili się z zarośli i uderzyli na całkowicie zaskoczonych Niemców. Granaty w czasie pierwszej szarży sprawdziły się przeciwko czołgom, które szybko spłonęły. W drugiej szarży zlikwidowano próbujących stawiać opór żołnierzy, a resztę wzięto do niewoli. Akcja zakończyła się pełnym sukcesem i bez strat własnych. Było to o tyle ważne, że pod Walewicami Polacy ponieśli poważne straty.
Sukces podniósł morale żołnierzy, ale samo starcie było zbyt małe, aby w istotny sposób wpłynąć na wynik całej bitwy nad Bzurą. Propagandowo epizod ten wykorzystywali Niemcy i Sowieci, aby w swojej propagandzie przedstawiać Polaków jako szaleńców atakujących szablami nacierające czołgi wroga.
Linki zewnętrzne
- Jerzy Mirosław Płachecki: Szarża na czołgi (pol.). Histmag.org. [dostęp 2019-01-13].
Media użyte na tej stronie
_location_map.png)
(c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Mapa lokalizacyjna Polski — 1939 (marzec – wrzesień).
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
.svg)
.svg){kind=icon}
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Abstract crossed rifles symbol on sunburst