|
| — | Inwazja na Urugwaj 1816-1820 | — |
|
| Czas | 22 stycznia 1820 |
| Miejsce | Tacuarembó Chico, dopływ Tacuarembó |
| Terytorium | Urugwaj |
| Przyczyna | zajęcie Banda Oriental przez siły portugalskie |
| Wynik | Zwycięstwo sił portugalsko-brazylijskich, aneksja terytorium Banda Oriental przez monarchię portugalsko-brazylijską |
| Strony konfliktu |
|
| Dowódcy |
| Gaspar de Sousa Filgueiras | Andrés Latorre |
|
| Siły |
|
| Straty |
| 1 zabity, 5 rannych | 800 zabitych, 500 rannych |
|
| brak współrzędnych |
|---|
Bitwa nad Tacuarembó – decydująca bitwa z okresu inwazji portugalsko-brazylijskiej na terytorium Banda Oriental (obecnie Urugwaj).
W 1811 portugalska armia z Brazylii zajęła Banda Oriental po raz pierwszy, ale musiała się wycofać pod presją Wielkiej Brytanii. W 1816 ponowna inwazja pobiła oddziały Joségo Gervasio Artigasa[1], który wszakże przez następne trzy lata prowadził walkę przeciwko siłom portugalsko-brazylijskim zajmującym tereny dzisiejszego Urugwaju[2].
W grudniu 1819 zebrał kolejną armię przeciw siłom portugalskim i wkroczył na tereny przez nie zajmowane[2]. Jego siły, liczące ok. 2000 żołnierzy pod dowództwem gen, Latorre zostały nad Tacuarembó Chico (zachodni brzeg rzeki Tacuarembó) doszczętnie rozbite przez liczące ok. 3 tys. żołnierzy oddziały portugalskie[3]. Artigas zdołał zebrać resztki swych ludzi i wycofać się do Entre Ríos[2]. W następstwie bitwy Banda Oriental została formalnie wcielona do ziem portugalskich jako prowincja Cisplatina 18 stycznia 1821 roku[3], co pośrednio doprowadziło do wojny brazylijsko-argentyńskiej w 1825 roku[1].
Przypisy
- ↑ a b Joseph Smith: A History of Brazil. Routledge, 2014, s. 83–04. ISBN 978-1-138-15399-8. (ang.)
- ↑ a b c John Street: Artigas and the Emancipation of Uruguay. Cambridge: Cambridge University Press, 1959, s. 309 i 325. (ang.)
- ↑ a b David Marley: Wars of the Americas: A Chronology of Armed Conflict in the Western Hemisphere. 2008, s. 617–619. ISBN 978-1598841008. (ang.)