Bitwa o Czaplinek
| II wojna światowa, front wschodni, część operacji pomorskiej | |||
.jpg) Kwatera żołnierzy polskich poległych w bitwie na cmentarzu w Czaplinku | |||
| Czas | 3 marca 1945 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | Czaplinek i teren wokół miejscowości | ||
| Terytorium | |||
| Przyczyna | |||
| Wynik | przełamanie pozycji ryglowej Wału Pomorskiego | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Bitwa o Czaplinek – bitwa stoczona 3 marca 1945 roku o miasto Czaplinek przez 7 Pułk Piechoty z 1 Armii Wojska Polskiego z niemieckimi oddziałami broniącymi miasta w czasie walk o przełamanie Wału Pomorskiego[1].
Przebieg bitwy
Działania zaczepne w kierunku Czaplinka 3 Dywizja Piechoty rozpoczęła 1 marca 1945. Po złamaniu grup osłonowych i ariergardy niemieckiej dywizja podeszła pod Czaplinek, który był przez Niemców przygotowany do długotrwałej obrony. Miasto otoczono dwoma pierścieniami umocnień a budynki zamieniono w punkty oporu. Na ulicach wzniesiono barykady. Dwa jeziora leżące obok miasta dodatkowo połączone systemem zapór inżynieryjnych i min, ułatwiały obronę. Miasta bronił batalion piechoty wsparty 30 czołgami oraz dwoma dywizjonami artylerii i moździerzy.
Atak na miasto rozpoczął się 3 marca około południa. 2 batalion piechoty dowodzony przez kpt. Stanisława Szulczyńskiego z 7 pułku piechoty zaatakował miasto od czoła. 1 batalion dowodzony przez kpt. Zygmunta Tarnawskiego wyszedł na tyły umocnień niemieckich. Natarcie rozwijało się pomyślnie i po prawie dwugodzinnej walce Czaplinek został zdobyty. Polacy zdobyli duże ilości broni i uzbrojenia w tym 21 dział i moździerzy.
Upamiętnienie
W miejscowości Czaplinek na cmentarzu komunalnym na terenie kwatery, gdzie pochowano 22 poległych żołnierzy polskich, w okresie Polski Ludowej zbudowano pomnik i umieszczono armatę[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 77.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 348.
Bibliografia
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945 wybrane miejsca bitew walk i akcji bojowych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1977.
- Czesław Czubryt-Borkowski: Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1988.
Media użyte na tej stronie
.svg)
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).