Bitwa o Dobrzycę
| II wojna światowa, Front wschodni, część przełamania Wału Pomorskiego | |||
 | |||
| Czas | 5–8 lutego 1945 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | III Rzesza, obecnie Polska | ||
| Przyczyna | |||
| Wynik | zwycięstwo sił radziecko-polskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Bitwa o Dobrzycę – bitwa stoczona w dniach 5–8 lutego 1945 roku o majątek Dobrzyca podczas II wojny światowej, jedna z bitew o przełamanie Wału Pomorskiego.
Dobrzyca leżała w niemieckim systemie obrony w 1945 w pasie pozycji ryglowej Wału Pomorskiego. Znajdowała w rejonie walk 1 Armii Wojska Polskiego gen. S. Popławskiego o Wał Pomorski. Broniły majątku 2 pp dywizji "Märkisch Friedland".
Niemcy przygotowywali Dobrzycę do obrony, jak większość miejscowości w pasie Wału Pomorskiego, silnie ją fortyfikując. W pasie obrony było 35 schronów żelbetowych i 10 skorup schronów (schrony nieukończone, rozpoczęte latem 1944). W styczniu z miejscowości ewakuowali całą ludność cywilną.
Po pierwszych walkach na pozycjach przesłaniania Wału Pomorskiego 3 i 6 Dywizja Piechoty 3 lutego otrzymały zadanie przełamania pozycji głównej Wału Pomorskiego. Działania dywizji wspierała artyleria armijna, która zdążyła podciągnąć do sił głównych. 4 DP otrzymała zadanie natarcia na kierunku Smolno, Zdbiczno, wieś Zdbice i jez. Dobre. 6 DP od północy jeziora Dobrego do wsi Nadarzyce. Pas natarcia 15 km.
Działania główne rozpoczęto 4 lutego wieczorem. Próba przełamania z marszu, na północy jeziora Dobrego nie powiodła się. Słabo umocniony odcinek był trudno dostępny, bagnisty (nie można było wykorzystać broni ciężkiej). 5 lutego rano 2 i 3 batalion 11 Pułku Piechoty wdarły się na pozycję główną Wału. Po południu połączone siły dwóch batalionów ok. 16 podeszły do szosy Wałcz–Czaplinek w rejonie majątku Dobrzyca. Niemcy kontratakując otoczyli dwa bataliony. Ok. 18 ruszył z odsieczą okrążonym 10 Pułk Piechoty i dwa inne bataliony. Rano 6 lutego dowódca 4 DP siłami 10 i 11 PP z dwoma bateriami 6 PAL i częścią sił 4 dywizjonu artylerii pancernej uderzył w kierunku zachodnim celem opanowania szosy i majątku Dobrzyca. Siły te dotarły do okrążonych o 5.00 rano 6 lutego. Przez całą noc pokonali w walkach 4 kilometry. W nocy z 5 na 6 lutego dowództwo 1 AWP podjęło decyzję wprowadzenia do walki 1 DP, która wraz z 4 i 6 DP otrzymała zadanie pogłębienia wyłomu. Natarcie powiodło się, siły 4 DP doszły do szosy Czaplinek - Wałcz, odcinając Niemcom drogę odwrotu na Kołobrzeg. Próby przełamania Wału przez 4 DP w dwóch innych miejscach nie powiodły się. Jeszcze gorzej powiodło się siłom 6 DP walczącej pod Nadarzycami (tylko 6 lutego straciła 220 zabitych i 315 rannych).
Kolejną batalią po przełamaniu Wału było odcięcie drogi Wałcz–Mirosławiec i zamknięcie Niemcom odwrotu na zachód. Zadanie to wykonywała 6 DP - nacierając na Iłowiec, następnie 4 DP (działając po zajęciu Dobrzycy na południe) oraz wprowadzone do walki 1 Warszawska Samodzielna Brygada Kawalerii, 1 i 2 Dywizje Piechoty. 1 i 2 DP miały opanować Mirosławiec.
Straty polskie w walkach o Dobrzycę, Iłowiec, Rudki i Golce: 4 DP - 208 poległych, 6 DP - 166 poległych, 5 BAC - 26 zaginionych, 1 DP - 100 poległych i zaginionych.
Walki żołnierzy polskich o Dobrzycę zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie, napisem na jednej z tablic po 1945 r. "DOBRZYCA 5 - 8 II 1945".
Bibliografia
- Krzysztof Komorowski (red.): Boje Polskie 1939 - 1945; przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Bellona Spółka Akcyjna, 2009. ISBN 978-83-7399-353-2.
- Rudolf Dzipanow, 1 AWP w bitwie o Wał pomorski, wyd. MON 1990
- Mała Encyklopedia Wojskowa t. 2 wyd. MON Warszawa 1970
Media użyte na tej stronie
.svg)
.svg)
this is the flag of the Soviet Union in 1936. It was later replaced by File:Flag of the Soviet Union (1955-1980).svg.
.svg){kind=link}
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).