Bitwa o Highbury

Bitwa o Highbury (ang. Battle of Highbury) – nazwa nadana spotkaniu piłkarskiemu, rozegranemu 14 listopada 1934 roku, na stadionie Highbury, pomiędzy reprezentacjami Anglii i Włoch^[1]. W latach trzydziestych XX wieku określane było przez Anglików „prawdziwym meczem o mistrzostwo świata”^[2]; we Włoszech za zwycięstwo Benito Mussolini obiecał każdemu piłkarzowi podarować samochód Alfa Romeo i nagrodę pieniężną 150 funtów^[3].

Był to pierwszy mecz reprezentacji Włoch, po zdobyciu tytułu na Mistrzostwach Świata 1934 roku. Anglia nie brała udziału w turnieju, gdyż Angielski Związek Piłkarski zrezygnował z członkostwa w FIFA w 1928 roku.

W reprezentacji Anglii wystąpiło siedmiu piłkarzy Arsenalu (nigdy więcej w zespole narodowym nie zagrało tylu piłkarzy zrzeszonych w jednym klubie)^[4] – Frank Moss, George Male, Eddie Hapgood, Wilf Copping, Ray Bowden, Ted Drake i Cliff Bastin.

W reprezentacji Włoch najliczniejszą grupę stanowili piłkarze Juventusu (Luigi Bertolini, Luis Monti, Pietro Serantoni, Giovanni Ferrari oraz Raimundo Orsi) i Interu – (Carlo Ceresoli, Luigi Allemandi i Giuseppe Meazza).

Przebieg meczu

I połowa

W 1. minucie Brook nie wykorzystał rzutu karnego, po tym jak Drake został sfaulowany przez Ceresciolego. Wkrótce potem napastnik Manchesteru City zdobył dwie bramki – jedną po uderzeniu głową, drugą z rzutu wolnego. Trzecią bramkę zdobył Drake.

Spotkanie dominowało w brutalne zagrania; już w 10. minucie boisko, z powodu złamania nogi, opuścić musiał obrońca Luis Monti po zderzeniu z Drakem; w efekcie goście zmuszeni byli kontynuować mecz w osłabieniu, gdyż zmiany rezerwowych wprowadzono dopiero w latach sześćdziesiątych XX wieku. W ramach rewanżu Włosi często dopuszczali się podobnych zagrań, w wyniku których Eddie Hapgood miał złamany nos (opatrywany był przez 15 minut poza boiskiem), Bowden skręcił nogę w kostce, a Brook doznał złamania kości ramienia.

II połowa

W drugiej części meczu, po zdobyciu dwóch bramek, Włosi osiągnęli przewagę i byli bliscy wyrównania – po jednym ze strzałów piłka odbiła się od poprzeczki, kilkakrotnie zmuszony był interweniować angielski bramkarz Frank Moss.

Ostatecznie reprezentacja Anglii pokonała ówczesnych mistrzów świata 3:2, a piłkarzem meczu został pomocnik Arsenalu Wilf Copping.

Po spotkaniu angielscy kibice obwołali swoich piłkarzy mistrzami świata^[5]. We Włoszech z kolei, mimo porażki, drużyna z tego meczu wciąż nazywana jest Lwami Highbury (ang. The Lions of Highbury^[6], wł. Leoni di Highbury^[7]).

Brutalność tego meczu spowodowała rozważenie przez Związek Piłkarski zrezygnowanie z rozgrywania oficjalnych meczów międzypaństwowych (nie biorąc pod uwagę tzw. Home Nations)^[5].

Statystyki meczu

14 listopada 1934	Anglia Eric Brook  3', 10' Ted Drake  12'	3:2	Włochy Giuseppe Meazza  58', 62'	Highbury, Londyn Widzów: 56 044 Sędzia: Otto Olsson

(c) Chandler z angielskiej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0

ANGLIA: BR 1 Frank Moss – Arsenal – 3# OB 2 George Male – Arsenal – debiut OB 3 Eddie Hapgood (kapitan) – Arsenal – 8 OB 4 Cliff Britton – Everton – 1 PO 5 Jack Barker – Derby County – 1 PO 6 Wilf Copping – Arsenal – 6 PO 7 Stanley Matthews – Stoke City – 1 PO 8 Ray Bowden – Arsenal – 1 NA 9 Ted Drake – Arsenal – debiut NA 10 Cliff Bastin – Arsenal – 8 NA 11 Eric Brook – Manchester City – 9

WŁOCHY: BR 1 Carlo Ceresoli – Ambrosiana-Inter – 1# OB 2 Eraldo Monzeglio – Bologna 1909 – 17 OB 3 Luigi Allemandi – Ambrosiana-Inter – 14 PO 4 Attilio Ferraris (kapitan) – S.S. Lazio – 25 PO 5 Luis Monti – Juventus F.C. – 15 PO 6 Luigi Bertolini – Juventus F.C. – 23 PO 7 Enrique Guaita – AS Roma – 6 PO 8 Pietro Serantoni – Juventus F.C. – 3 NA 9 Giuseppe Meazza – Ambrosiana-Inter – 27 NA 10 Giovanni Ferrari – Juventus F.C. – 23 NA 11 Raimundo Orsi – Juventus F.C. – 32 Trener: Vittorio Pozzo

# liczba spotkań w kadrze rozegrana do 14 listopada 1934 roku^[8]

Przypisy