Bitwa o Kismaju (2012)

Bitwa o Kismaju (2012)

Wojna w Somalii (od 2009)
Kismaju leży na południu kraju
Czas	28–29 września 2012
Miejsce	Kismaju
Terytorium	Somalia
Wynik	zwycięstwo AMISOM przejęcie przez nich kontroli nad miastem
Strony konfliktu
Asz-Szabab AMISOM  Kenia  Somalia Raskamboni
Dowódcy
Mohamed Abu-Fatma Abdikarim Dhagabadan
Straty
118 zabitych
Położenie na mapie Somalii miejsce bitwy
0°21′37″S 42°32′55″E/-0,360278 42,548611

Bitwa o Kismaju – szturm sprzymierzonych sił somalijskich i AMISOM na miasto Kismaju kontrolowane przez islamistów z ugrupowania Asz-Szabab rozpoczęty 28 września 2012. Bitwę poprzedził kilkutygodniowy ostrzał miasta.

Geneza

Kismaju we wrześniu 2006 zostało zdobyte przez partyzantów z Unii Trybunałów Islamskich, którzy opanowali wówczas połowę kraju. Spowodowało to interwencję wojsk etiopskich, które weszły do Kismaju 1 stycznia 2007. Al-Shabaab oraz Unia Trybunałów Islamskich ponownie zdobyły miasto Kismaju z rąk milicji prorządowych w sierpniu 2008. Od tego czasu w mieście panowali radykałowie, którzy ustanowili tam własną administrację z prawem szariatu na czele. Kiedy Unia Trybunałów Islamskich skupiona w Sojuszu na rzecz Wyzwolenia Somalii doszła do władzy, Al-Shabaab dołączyły do wojny przeciwko nowym władzom. Od tego czasu Kismaju było głównym bastionem radykalnych islamistów.

Kiedy w czasie wojny domowej wystąpiły nieporozumienia między rebelianckimi ugrupowaniami Al-Shabaab oraz Hizbul Islam związane z administrowaniem miasta Kismaju, doszło tam w na początku października do serii potyczek między bojownikami. Konflikt między fundamentalistami został zażegnany dopiero w grudniu 2010, kiedy to doszło do fuzji frakcji rebelianckich.

W październiku 2011 doszło na południu Somalii do inwazji wojsk kenijskich co zapoczątkowało operację Linda Nchi. Ponadto od zachodu nacierały wojska etiopskie, które zajęły zachodnie miasta, a od strony południowej armie wchodzące w skład sił Unii Afrykańskiej AMISOM, czyli Ugandyjczycy i Burundyjczycy. W czasie trwania kampanii wojsk afrykańskich spacyfikowane zostało południe kraju, zajęto tam kilkanaście miast. Głównym celem pozostał bastion rebeliantów, czyli Kismaju. W czerwcu 2012 Kenijczycy wstąpili w szeregi sił AMISOM.

Przygotowania do bitwy

Kiedy wojska sprzymierzonych przygotowywały się do przejęcia kontroli nad Kismaju w Somalii miała miejsce transformacja polityczna. Przyjęto projekt nowej konstytucji, powołano nowy skład Narodowego Zgromadzenia Konstytucyjnego oraz wybrano nowego prezydenta, którym został Hassan Sheikh Mohamud.

W czasie kiedy dochodziło do tych przemian, 27 sierpnia 2012 siły AMISOM zajęły port Marka. Islamiści bez podjęcia walki ewakuowali się do Kismaju^[1]. Jednakże wówczas pod miasto podchodziła kolumna wojsk kenijskich i rebelianci zdający sobie sprawę z przewagi liczebnej i bojowej przeciwników przeprowadzili przegrupowanie oraz częściową ewakuację. Islamiści, przewidujący porażkę w konfrontacji z aliantami, pakowali i przerzucali broń w góry Galagi w Puntlandzie, korzystając z usług somalijskich piratów oraz rozkazali wyjechać z miasta wywodzącym się stamtąd partyzantom, którzy byliby gotowi je poddać. Na ich miejsce sprowadzeni zostali jednak talibowie z regionów Shabellaha Dhexe i Bakul. Al-Shabaab namawiało cywilów do obrony miasta, z kolei władze centralne nawoływały do ucieczki z Kismaju^[2].

Na początku września 2012 wojska kenijskie i somalijskie przystąpiły do oblężenia miasta. Kenijczycy stanęli u bram miasta i czekali z zainicjowaniem szturmu na nadciągnięcie taborów. 4 września 2012 kenijska marynarka wojenna ostrzelała port oraz miasto znad wód Oceanu Indyjskiego^[3]. W czasie oblężenia, miasto było bombardowane z powietrza oraz morza. Najważniejszymi celami było lotnisko oraz magazyny broni używane przez rebeliantów. W czasie trwania operacji śmierć poniosło wielu cywilów o co oskarżono armię kenijską. Miasto, które zamieszkiwało ponad 183 tysięcy ludzi, w czasie trzech tygodni oblężenia opuściło 5 tysięcy cywilów^[2], natomiast na tydzień przed atakiem 7 tysięcy cywilów, co dało łącznie 12 tysięcy uchodźców^[4].

Wobec klęsk Szebabów, 24 września 2012 Mohamed Moallin ogłosił wydzielenie się ugrupowania Hizbul Islam z Al-Shabaab. Oznaczyło to opuszczenie rebeliantów z Al-Shabaab przez głównych sojuszników. Rzecznik Hizbul Islam motywował to zmianami na somalijskiej scenie politycznej. Dodał, że ugrupowanie nie zgadzało się z filozofią polityczną, a bojownicy zostali zdominowani przez swojego sojusznika. Lider Hizbul Islam, Szejk Hassan Dahir Awejs, krytykował radykałów za zabijanie cywilów i powiązania z Al-Kaidą. Ponadto padła deklaracja otwarcia na rozmowy z wszelkimi podmiotami politycznymi w celu osiągnięcia dobra wspólnego^[5].

Bitwa

28 września 2012 o godz. 2:00 czasu lokalnego (0:00 czasu polskiego) siły kenijskie, somalijskie oraz milicja prorządowa Raskamboni zaatakowały miasto od północy. Prowadzono ostrzał z powietrza, a rano wysadzono na plaży desant z amfibii i łodzi pontonowych. W szturmie od strony plaży i portu użyto czołgów i pojazdów opancerzonych. Strona kenijska poinformowała jeszcze tego samego dnia, że napotkano minimalny opór i miasto zostało poddane. Jednakże ciężkie walki trwały w północnym sektorze miasta. Do miejscowego szpitala zwożono rannych. Rebelianci przeciwko kolumnie wojsk sprzymierzonych używali improwizowanych ładunków wybuchowych (IED) oraz granatników przeciwpancernych (RPG)^[4].

Świadkowie walk donosili, iż wśród wojsk nacierających widziano żołnierzy o białej skórze. Pojawiły się raporty, że wojska afrykańskie zostały wsparte przez amerykańskie siły specjalne, jednakże zostało to przez dowództwo armii amerykańskiej w Afryce zdementowane^[4].

Islamiści zostali wyparci z miasta 29 września 2012 i tym samym po czterech latach zakończyły się tam rządy radykałów. Po zdobyciu miasta siły zbrojne plądrowały budynki administracji w mieście. Ulice miasta były opustoszałe. Wojsko koalicji było przygotowane na zastosowanie taktyki partyzanckiej przez pokonanych rebeliantów^[6].

1 października 2012 w Kismaju rozmieszczono 450 somalijskich i kenijskich żołnierzy, którzy zajęli główną siedzibę policji i strzegli porządku w mieście^[7].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Reportaż zawierający video z desantu oraz walk Al-Dżazira, 29 września 2012