Bitwa o Prudnik (1760)

Bitwa o Prudnik
— wojna siedmioletnia —
Czas	25 marca 1760
Miejsce	Prudnik
Terytorium	Śląsk
Wynik	zwycięstwo pruskie
Strony konfliktu
Prusy Austria Francja
Dowódcy
Heinrich von Manteuffel Gideon Ernst von Laudon generał Jacquemin
Straty
35 poległych 65 rannych 300 poległych 500 rannych 25 jeńców
Położenie na mapie województwa opolskiego miejsce bitwy
Położenie na mapie Polski miejsce bitwy
50°19′11″N 17°34′45″E/50,319722 17,579167

Bitwa o Prudnik – starcie zbrojne, które miało miejsce 25 marca 1760 w trakcie trzeciej wojny śląskiej (części wojny siedmioletniej).

Przebieg

Austriacki generał Gideon Ernst von Laudon i francuski generał Jacquemin wyruszyli w stronę Prudnika z kirasjerami, dragonami, 1000 huzarami, 2000 Chorwatami i 14 kompaniami grenadierów w celu zaatakowania z zaskoczenia wojsk pruskich stacjonujących w mieście.

Austriacy w nocy zaatakowali Prusaków, którzy opuszczali miasto. Oddziały pod dowództwem Jacquemina zostały ustawione obok Niemysłowic, przy drodze do Ścinawy Małej. Laudon ze swoim wojskiem zaatakował z prawej flanki. Dwa razy dźwiękiem trąbki nawoływał wrogów do poddania się, gdy tego nie zrobili, rozkazał swojej kawalerii przystąpienie do ataku. Austriaccy kapitanowie Blumenthal i Zittzwitz ustawili swoich żołnierzy na pozycjach, z których prowadzili nieprzerwany ogień^[1].

Kawaleria Laudona sześć razy galopem podchodziła pod mury miasta, straciła wielu jeźdźców, w tym kilku oficerów, a następnie się wycofała. Austriacy nacierali na wrogów ze wszystkich stron. Prusacy wycofali się z Prudnika do Ścinawy Nyskiej przez Niemysłowice, Rudziczkę i Piorunkowice. Po drodze odbyło się kilka mniejszych walk między nimi i Austriakami^[2].

Straty

Podczas bitwy poległo 300 Austriaków, 500 zostało rannych, a 25 wzięto do niewoli (w tym kilku oficerów). Prusaków zginęło 35 (w tym 4 oficerów), a 65 zostało rannych^[1].

Przypisy