Bitwa pod Étrelles

Ten artykuł od 2015-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bitwa pod Étrelles

Walka z rewolucją francuską
Czas	6 czerwca 1795
Miejsce	Étrelles
Terytorium	Francja
Przyczyna	Dążenia do restauracji monarchii
Wynik	Zwycięstwo Rojalistów
Strony konfliktu
Rojaliści Rewolucjoniści
Dowódcy
Generał Aimé du Boisguy Generał Jean Joseph Amable Humbert
Siły
1300 1500
Straty
80 300
Położenie na mapie Francji miejsce bitwy
48°03′26″N 1°09′14″W/48,057222 -1,153889

Bitwa pod Étrelles to stoczona 6 czerwca 1795 roku bitwa między Szuanami bretońskimi a siłami konwentu.

Przed bitwą

Generał Humbert z częścią swego garnizonu rozpoczął eskortowanie ważnego zaopatrzenia dla pobliskiego oddziału rewolucyjnego i po drodze wybić szuanów (wielu generałów rewolucji jeśli nie napotkało prawdziwych rojalistów to paliło kilka wsi i rozgłaszało, że wymordowali wrogów ludu). O tym wszystkim dzięki siatce szpiegów dowiedział się kontrrewolucyjny generał Aimé du Boisguy i postanowił ze swoim oddziałem zastawić na wroga zasadzkę.

Bitwa

Boisguy wysłał 600 swoich ludzi do ataku frontalnego lecz 700 osobowy trzon grupy składający się głównie z dawnych żołnierzy królewskich wysłał do ataku na skrzydła przeciwnika.

Dowódca wojsk wroga dysponował 1500 grenadierów lecz większość z nich myślała, że pierwsze strzały są ich własnej formacji a kiedy zaczęli padać pierwsi republikańscy żołnierze dopiero zareagowali grenadierzy. Szybko odpowiedzieli ogniem ale od tyłu wdarło się około 50 uzbrojonych przez rojalistów chłopów którzy zasiali tak wielki zamęt w szeregach rewolucyjnych, że ich straty sięgnęły 300 ludzi. Kilku żołnierzy konwentu strzelało do własnych a 3 szpiegów rojalistycznych również mordowało republikanów.

Wobec takiej sytuacji Humbert musiał się poddać, chwilę potem odbył rozmowę ze swoim przeciwnikiem po której wypełniono warunki rojalisty: uwolniono kilku prominentnych kontrrewolucjonitów i oddano zaopatrzenie rojalistom.