Bitwa pod Al-Mansurą
| Wyprawy krzyżowe | |||
 | |||
| Czas | 8–11 lutego 1250 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | dzisiejszy Egipt | ||
| Wynik | nierozstrzygnięta, strategiczny sukces Ajjubidów | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Egiptu  | |||
| 31°02′44,16″N 31°22′57,36″E/31,045600 31,382600 | |||
Bitwa pod Al-Mansurą – starcie zbrojne, które miało miejsce w lutym 1250 w trakcie VI wyprawy krzyżowej (1248–1254). Na czele wojsk krzyżowych stał król francuski Ludwik IX.
Bitwa
W czerwcu 1249 armia Ludwika IX zdobyła Damiettę i przeczekała w niej przybór Nilu[1].
W grudniu 1249 wojska krzyżowe stanęły pod Al-Mansurą, gdzie drogę zastawiła im armia egipska pod dowództwem Fachr ad-Dina. Przez sześć tygodni wojska obu stron nie podejmowały akcji zbrojnych i nie przekraczały oddzielającego ich kanału. Dopiero 8 lutego 1250 krzyżowcy odkryli przejście przez bród Al-Bahr as-Saghir. Pomimo wyraźnych rozkazów króla Robert I d’Artois zaatakował z zaskoczenia muzułmanów i zdobył ich obóz. Fachr ad-Din zginął w trakcie walki[2].
Robert wraz z wojskami templariuszy postanowił ścigać uciekających nieprzyjaciół i z marszu zdobyć Al-Mansurę. Nowy egipski wódz Bajbars opanował panikę wśród swych oddziałów i opracował plan zasadzki na krzyżowców. Nakazał otworzyć bramy miasta, wpuścić wojska Roberta, a potem zaatakować je z bocznych ulic. Krzyżowcy wpadli w pułapkę i zostali wybici. Wśród poległych był m.in. Robert i 285 z 290 templariuszy[3].
Po tym sukcesie wojska muzułmańskie przeszły do ofensywy i zaatakowały armię Ludwika. Krzyżowcom udało się utrzymać pozycję po ciężkiej walce, a wojska egipskie wycofały się do Al-Mansury. 11 lutego wzmocnione siły muzułmańskie zaatakowały po raz kolejny, a w walce zginął wielki mistrz templariuszy Guillaume de Sonnac[4]. Bitwa pozostała nierozstrzygnięta, choć wojska zachodnie poniosły cięższe straty, a siły egipskie znalazły się w lepszej sytuacji strategicznej. Krzyżowcy na osiem tygodni utknęli pod Al-Mansurą, a muzułmanie odcięli ich od transportów z Damietty[4].
W kwietniu 1250 doszło do bitwy pod Fariskur, podczas której Ludwik IX dostał się do niewoli[5].
Przypisy
- ↑ Runciman 1997 ↓, s. 246–247.
- ↑ Runciman 1997 ↓, s. 248.
- ↑ Runciman 1997 ↓, s. 249.
- ↑ a b Runciman 1997 ↓, s. 250.
- ↑ Runciman 1997 ↓, s. 252.
Bibliografia
- Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych (Tom 3). Warszawa: PIW, 1997. ISBN 83-06-02542-3.
Media użyte na tej stronie
Autor: Eric Gaba (Sting - fr:Sting) and NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Physical location map of Egypt.
- Showing new governorate boundaries since 14 April 2011, after the dissolution of the 6th of October and Helwan Governorates.
- Also showing the Libyan Desert and its northern Qattara Depression, and the northern Eastern Desert.
Battle of Mansourah (1249)
zwei stilisierte gekreuzte Schwerter als Zeichen zur Nutzung in Karten, in der Genealogie, etc.; Unicode-Zeichen U+2694