Bitwa pod Arkadiopolis (970)

Bitwa pod Arcadiopolis
— Wojna rusko-bizantyjska 967–971 —
Przedstawienie bitwy
Czas	970
Miejsce	Arkadiopolis
Terytorium	Turcja
Wynik	zwycięstwo wojsk bizantyjskich
Strony konfliktu
Cesarstwo Bizantyńskie Ruś Kijowska
Dowódcy
Bardas Skleros Światosław
Straty
znaczne
Położenie na mapie Turcji miejsce bitwy
41°24′00,0000″N 27°21′00,0000″E/41,400000 27,350000

Bitwa pod Arkadiopolis (współcześnie Lüleburgaz w Turcji) – starcie zbrojne, które miało miejsce w 970 roku pomiędzy armią Cesarstwa Bizantyjskiego a Rusinami, zakończona zwycięstwem wojsk cesarstwa.

Sytuacja przed bitwą

Zaraz po swojej koronacji cesarz Jan I Tzimiskes skłaniał się ku sprawom wschodniej części państwa. W związku z tym rozpoczął negocjacje pokojowe z Ottonem I i Światosławem. O ile ten pierwszy zgodził się na warunki cesarza, to Światosław zażądał wysokiego okupu i europejskiej części cesarstwa. Jan I rozpoczął przygotowania do wojny, wysłał siły liczące 12 000 żołnierzy pod granicę Tracji zagrożonej przez Bułgarów i Rusinów pod wodzą Światosława. Na czele armii bizantyńskiej stanęli stratopedarch Piotr i szwagier cesarza Bardas Skleros^[1].

Bitwa pod Arkadiopolis

Latem 970 roku wojska Światosława przekroczyły granicę. Pod murami^[2] Arkadiopolis, ważnej twierdzy granicznej, siły bizantyjskie zadały klęskę atakującym ich przeważającym liczebnie wojskom Rusi i zmusiły je do odwrotu.

Konsekwencje bitwy

Bitwa nie okazała się decydująca, dopiero w 971 roku cesarz Jan I Tzimiskes ostatecznie rozgromił Rusinów i przejął władzę nad Bułgarią^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Warren Treadgold: A History of the Byzantine State and Society. Stanford, California: Stanford University Press, 1997, s. 508. ISBN 0-8047-2630-2.
• Georg Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. Warszawa: PWN, 1968, s. 247.