Bitwa pod Bannockburn

Bitwa pod Bannockburn
I wojna o niepodległość Szkocji (12961328)
Ilustracja
Bitwa pod Bannockburn, miniatura z Ilustrowanej Biblii z Holkham
Czas23–24 czerwca 1314
MiejsceBannockburn, na południe od Stirling
TerytoriumKrólestwo Szkocji
Wynikdecydujące zwycięstwo Szkotów
Strony konfliktu
SzkocjaAnglia
Dowódcy
Robert IEdward II
Siły
6 50020 000
Straty
nieznane, ale niewielkie700 kawalerii, 11 000 piechoty
Położenie na mapie Szkocji
56°05′36″N 3°56′16″W/56,093333 -3,937778

Bitwa pod Bannockburn – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniach 23–24 czerwca 1314 roku i było jedną z serii bitew w szkockiej wojnie o niepodległość. Bitwa zakończyła się zwycięstwem Szkotów.

Historia

Wiosną 1314 roku Szkoci oblegli zamek w Stirling. Dowódca załogi angielskiej, Philip Mowbray, zgodził się na kapitulację, jeśli nie otrzyma wsparcia do końca czerwca. Na wieść o tym król Anglii, Edward II, posłał do Stirling 25-tysięczną armię. Anglicy dotarli 23 czerwca do brodu w Bannockburn, parę mil na południe od Stirling. Tam czekały już na nich szkockie oddziały w sile 9 tysięcy, pod dowództwem króla Roberta I Bruce’a.

Bagnisty teren nie sprzyjał ciężkiej konnicy angielskiej. Z kolei Szkoci wykorzystali znakomicie sprawdzającą się formację bitewną schiltron (szereg zbrojnych w piki mężczyzn idących ramię w ramię, z bronią skierowaną w stronę wroga).

Piechota szkocka już w pierwszym starciu zmusiła do wycofania się 500 angielskich jeźdźców, w kolejnych potyczkach również miała przewagę.

Decydujące starcie miało miejsce w drugim dniu bitwy, kiedy to przekraczający bród Anglicy zostali zdziesiątkowani przez oczekujących w schiltronach Szkotów. Angielska piechota starała się dołączyć do kawalerii. Szkocka kawaleria zmasakrowała łuczników, zanim ci włączyli się do bitwy. Szkotom udało się zepchnąć Anglików w stronę rzeki Forth. Edward II uszedł z pola bitwy i powrócił statkiem do Anglii.

Zwycięstwo sił szkockich wydatnie podniosło morale narodu i choć trzeba było jeszcze kilkunastu lat do pełnego uznania niepodległości Szkocji (układ w Edinburgh-Northampton w 1328), Bannockburn wybitnie się do tego przyczyniło. Potyczka dowiodła, że zwarta piechota poparta dyscypliną jest w stanie zwyciężyć w konfrontacji z ciężką jazdą.

Zobacz też

Bibliografia

  • Tomasz Kapitaniak: Bannockburn 1314. Łódź: Wydawnictwo Ibidem, 2002. ISBN 83-88679-26-X. OCLC 749363917.

Media użyte na tej stronie

Peers and commoners fighting - The Holkham Bible Picture Book (c.1320-1330), f.40 - BL Add MS 47682.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC0

Peers and commoners fighting

[Whole folio] Above; the peers fight each other on horseback.They wear full armour, including bascinets with large moveable visors; one carries a shield with a wyvern, another has a spiked poleyn on his knee.The king has a visor with a grilled sight, and star shaped ailettes on his shoulders. The weapons are axes, falchions and straight swords. Below, the commoners fight each other on foot. Their armour is lighter, including bascinets without visors. The weapons illustrated are a falchion, a glaive, swords, axes, and two bows, with arrows
U+2694.svg
zwei stilisierte gekreuzte Schwerter als Zeichen zur Nutzung in Karten, in der Genealogie, etc.; Unicode-Zeichen U+2694