Bitwa pod Bennington

Bitwa pod Bennington
wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych
Ilustracja
Mapa z 1780 roku przedstawiająca rozstawienie wojsk
Czas

16 sierpnia 1777

Miejsce

Hoosick (stan Nowy Jork), ok. 16 km na zachód od Bennington

Wynik

zwycięstwo patriotów

Strony konfliktu
Stany ZjednoczoneWielka Brytania
Dowódcy
John Stark
Seth Warner
Friedrich Baum
Heinrich Breymann
Siły
1400 (Stark)
300 (Warner)
800 (Baum)
600 (Breymann)
Straty
70 zabitych i rannych200 zabitych
700 pojmanych
Położenie na mapie stanu Nowy Jork
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
42°56′19″N 73°18′16″W/42,938611 -73,304444

Bitwa pod Bennington – bitwa pomiędzy siłami patriotów generała Johna Starka, a kontyngentem wojsk brytyjskich dowodzonym przez brunszwickiego podpułkownika Friedricha Bauma.

Wprowadzenie

Patrioci wycofujący się wzdłuż Doliny Champlain przed nacierającymi wojskami generała Johna Burgoyne'a, stosowali taktykę spalonej ziemi, uniemożliwiając przeciwnikowi zaopatrywanie wojska[1]. Burgoyne'owi brakowało zwierząt pociągowych do transportu sprzętu oraz wierzchowców dla konnicy[1]. Podpułkownik Friedrich Baum, dowodzący 374 brunszwickimi dragonami zasugerował, aby zezwolono mu na poszukiwanie zaopatrzenia i zwierząt jucznych w rejonie zwanym New Hampshire Grants w dzisiejszym stanie Vermont[1]. Burgoyne przewidujący, że taka operacja będzie łatwa do przeprowadzania i spotka się z poparciem lokalnych lojalistów, zezwolił na przedsięwzięcie[1]. 11 sierpnia oddział 800 ludzi, w skład którego weszli niemieccy dragoni pieszo, lojaliści, szkoccy strzelcy wyborowi[2], Kanadyjczycy oraz Indianie, ruszył na wschód z Fortu Miller[1].

Siły koronne nie spodziewały się dużego oporu, w związku z czym Baum posuwał się wolno, zatrzymując od czasu do czasu kolumnę dla wyrównania szyku[1]. 12 sierpnia oddział dotarł do Cambridge, gdzie pojmał rebelianckich więźniów oraz 150 wołów[1]. Posuwając się ku Młynowi Van Schaicka nad rzeką Walloomsac Niemcy starli się kilkukrotnie z milicją[1]; Baum był zdziwiony, że lokalni lojaliści nie pojawili się w większej sile, aby doń dołączyć[1]. Jako dodatkowe zabezpieczenie wysłał do Burgoyne'a gońca, żądając posiłków[1]. Następnie przebył kolejne 6 mil i zajął pozycję na wzgórzu ponad Bennington[1], gdzie znajdował się magazyn zapasów Armii Kontynentalnej[2].

Baum nie wiedział, że o jego nadejściu poinformowany został generał John Stark, dowodzący oddziałem 1400 ludzi, który ostrym marszem podążał na spotkanie kontyngentowi[1]. 14 sierpnia siły tego drugiego stanęły 4 mile na północ od Bennington[3], bez alarmowania straży wroga[1]. Stark następnie wysłał strumień „dezerterów” do wrogiego obozu – zadaniem tych ludzi było udawanie przychylności dla sprawy korony i uważne odnotowanie liczebności i pozycji wojsk Bauma[3]. Dzięki tym informacjom zaczął układać plan ataku[3].

Sztab Starka założył, że fortyfikacje Bauma są rozsiane i nie mają możliwości wzajemnego wspierania[3]. Stark zdecydował się na ryzykowny manewr podzielenia sił i okrążenia przeciwnika[3]. 15 sierpnia spadły rzęsiste deszcze uniemożliwiając wszelkie manewry[3].

Następnego dnia 300 rangerów pod dowództwem pułkownika Samula Herricka ruszyło na południe i zachód, na prawą flankę przeciwnika, podczas gdy kolejny oddział pod pułkownikiem Mosesem Nicholasem miał uderzyć od północy[3]. Rozpoczęcie walk miało być sygnałem dla uderzenia głównych, liczących 1200 ludzi sił, na centrum umocnień[3].

Bitwa

16 sierpnia zaplanowane uderzenie Herricka i Nicholasa doszło do skutku[2][3]. Spostrzegłszy nadciągające siły Baum był przekonany, że są nimi lojaliści dołączający do jego obozu[3]. Wywiązała się szybka walka, w której patrioci rozproszyli kontyngenty lojalistów i Indian na flankach[2][3]. Jedynie Hesowie Bauma, stojący na okopanych pozycjach, pozostali na swoich miejscach[3].

Stark poprowadził główne siły na brytyjskie centrum pozorując natarcie i odwrót, pozwalając by przeciwnicy tracili amunicję podczas strzelania na długi dystans[3]. Zabieg spowodował, że kiedy ogień osłabł z braku prochu, patrioci ruszyli na okopy i zajęli redutę[3]. Nie chcąc się poddawać Baum rozkazał dragonom odrzucenie muszkietów i szarżę z szablami w dół wzgórza[3]. Był to nierozważny akt, w efekcie którego zginęła większość żołnierzy – jedynie 7 Niemcom udało się dotrzeć do obozu Burgoyne'a[3]. Baum został śmiertelnie raniony i schwytany[3].

Patrioci zaczęli plądrować obóz wroga, lecz niebawem zostali zaskoczeni przez pojawienie się nowych sił – był to liczący 600 ludzi oddział podpułkownika Heinricha Breymanna, wysłany dzień wcześniej przez Burgoyne'a[2][3]. Hescy żołnierze przypuścili szarżę i zaczęli wypierać rozproszonych rebeliantów, lecz Stark dostał nagle niespodziewane wsparcie 300 ludzi pod dowództwem pułkownika Setha Warnera[2][3]. Oddział ten przeważył szalę i odparł natarcie[3]. Breymann zarządził odwrót, który prędko przerodził się w bezładną ucieczkę po skończeniu amunicji[3]. O zmierzchu walki ustały[3].

W efekcie starcia Brytyjczycy stracili 200 zabitych i 700 schwytanych żołnierzy[2][3]. Straty patriotów były znacznie mniejsze i wyniosły 70 zabitych i rannych[2][3].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m Fredriksen 2006 ↓, s. 273.
  2. a b c d e f g h Duffy 2003 ↓, s. 55.
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x Fredriksen 2006 ↓, s. 274.

Bibliografia

  • John J. Duffy, Samuel B. Hand, Ralph H. Orth: The Vermont Encyclopedia. Nowy Jork: UPNE, 2003, s. 330. ISBN 1-58465-086-9. (ang.).
  • John C. Fredriksen: Revolutionary War Almanac. Nowy Jork: Facts On File, Inc., 2006, s. 769, seria: Almanacs of American Wars. ISBN 0-8160-5997-7. (ang.).

Media użyte na tej stronie

Legenda miejsce bitwy.svg
Symbol miejsca bitwy do legendy mapy
USA New York rel location map.svg
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of New York, USA
Bennington1777Map Restoration.png
This is a map depicting the positions of the opposing forces at the 1777 Battle of Bennington, which actually took place in Walloomsac. This image has been cropped to remove borders.
Usa edcp relief location map.png
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Relief location map of the USA (without Hawaii and Alaska).

EquiDistantConicProjection : Central parallel :

* N: 37.0° N

Central meridian :

* E: 96.0° W

Standard parallels:

* 1: 32.0° N
* 2: 42.0° N

Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.

Formulas for x and y:

x = 50.0 + 124.03149777329222 * ((1.9694462586094064-({{{2}}}* pi / 180))
      * sin(0.6010514667026994 * ({{{3}}} + 96) * pi / 180))
y = 50.0 + 1.6155950752393982 * 124.03149777329222 * 0.02613325650382181
      - 1.6155950752393982  * 124.03149777329222 *
     (1.3236744353715044  - (1.9694462586094064-({{{2}}}* pi / 180)) 
      * cos(0.6010514667026994 * ({{{3}}} + 96) * pi / 180))